عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - وزارت راه با گذشت 4 روز از زمان طرح ادعاهایی علیه وزیر راه و بستگانش اما همچنان به سکوت خود ادامه می دهد و توضیحی درباره ابهامات و سوالات نمی دهد.
ماجرا از این قرار است یک نماینده مجلس (امیرحسین ثابتی) دو سند منتشر کرده که براساس آنها 7 نفر شامل وزیر راه (فرزانه صادق) و همسر و فرزند و بستگان او با هزینه سازمان هواپیمایی، به کیش سفر کرده اند. این هزینه شامل بلیط هواپیما و ناهار و شام است که فاکتور 950 میلیون تومانی آن نیز به حساب سازمان هواپیمایی کشوری صادر شده است.
از یکشنبه گذشته تاکنون نه شخص وزیر توضیح می دهد و نه روابط عمومی وزارتخانه، به ابهامات پاسخ داده است. تنها روز یکشنبه و ساعاتی بعد از انتشار اولین سند، مدیر روابط عمومی وزارت راه با ایرنا مصاحبه کرد (بخوانید اطلاعیه داد چون شبیه مصاحبه و شامل سوال و جواب نیست. احتمال زیاد متنی را برای ایرنا ارسال کرده اند و خبرنگار مربوطه «وی افزود و وی گفت» اضافه کرده است). مدیر روابط عمومی وزارت راه گفته است سفر شخصی بوده و هزینه های آن نیز شخصی پرداخته شده و مستندات آن موجود است.
چند سوال و نکته:
1- تنها توضیح مدیرروابط عمومی وزارت راه بر ابهامات اضافه کرد. اگر سفر شخصی بوده و هزینه ها نیز شخصی پرداخته شده چرا برای سفر آنها در سازمان هواپیمایی کشوری نامه نگاری اداری انجام شده؟ چرا در نامه اداری به تفاهم نامه اداری تسهیلات رفاهی ارجاع شده؟
برای سفر شخصی با هزینه شخصی، از سایت یا آژانس بلیط و هتل تهیه می کنند و سفر می روند و تمام. چرا در سند دوم، فاکتور هزینه ها را برای سازمان هواپیمایی ارسال کرده اند؟
2- وزارت راه تاکنون اصالت و درستی 2 سند شامل نامه اداری سازمان هواپیمایی کشوری و فاکتور هزینه ها را رد نکرده است. در نتیجه، جعلی نیستند و قابل استناد هستند. محتوای این دو سند، سخنان مدیر روابط عمومی را رد می کنند.
3- مدیر روابط عمومی وزارت راه گفته اند مستندات پرداخت هزینه ها موجود است و در صورت نیاز قابل انتشار هستند. بهتر است به سرعت منتشر کنند. اینکه تا الان منتشر نکرده اند یعنی یا وجود ندارد یا به دلیل بی تدبیری، منتشر نمی کنند.
4- اینکه روابط عمومی و شخص وزیر راه دربرابر سوالات و ابهامات سکوت کنند و هیچ توضیحی به افکار عمومی و رسانه ها ندهند رفتار نادرست و توهین آمیزی است.
5- ادامه این سکوت، به معنی تایید ادعای بروز سوء استفاده از سوی بستگان وزیر راه است. اگر وزارت راه و شخص وزیر می خواهد این ادعا رد شود با سند و مدرک توضیح دهد.
6- ادامه سکوت فعلی، مرگبار نیز هست. چون نه تنها راه عذرخواهی و جبران را می بندد؛ بلکه به مانند باتلاقی، بقیه را نیز در این بدنامی فرو می کشد. از رئیس جمهوری تا معاون اول و هیات دولت.
در این صورت، این حادثه، نه تنها سوء استفاده وزیر و بستگانش به شمار می آید بلکه از نگاه افکار عمومی، رئیس جمهوری و معاون اول و دولت نیز در این سوء استفاده شریک هستند چرا که اگر بررسی کرده اند و ثابت شده ادعاها نادرست هستند چرا اعلام نمی کنند.
اگر بررسی کرده اند و ثابت شده ادعاها صحت دارند چرا واکنش نشان نمی دهند؟
این سکوت و ادامه آن از نظر افکار عمومی و رسانه ها تنها یک معنی دارد: ادعا صحت دارد ولی نه تنها نمی خواهیم واکنش مناسب داشته باشیم بلکه می خواهیم در گذر زمان، مردم یادشان برود و ماجرا تمام شود.
7- اگر جای وزیر راه بودم به سرعت و بدون فوت وقت، یک نشست خبری برگزار می کردم و به همه جزئیات و ابهامات پاسخ می دادم.
8- هنوز دیر نشده. اگر ادعاها صحت ندارد مستندات منتشر شود و سوالات پاسخ داده شود. اگر ادعاها صحت دارد به صراحت اعلام شود؛ وزیر و مدیر روابط عمومی وزارت راه عذرخواهی کنند.. با عاملان این سوء استفاده برخورد شود. مبلغ به بودجه دولت بازگردانده و جبران شود. دولت و وزارت راه، بالاتر از یک وزیر هستند. نباید اعتبار و حیثیت دولت و وزارت راه را قربانی یک فرد کرد گرچه این فرد، وزیر راه یا مدیر روابط عمومی باشد.
9- اداره روابط عمومی وزارت راه، گذشته بدنامی دارد. امیدواریم این حادثه جدید، به بدنامی گذشته، اضافه نکند. وقتی در دولت رئیسی، رسانه ها از احتمال تغییر وزیر (رستم قاسمی) خبر دادند روابط عمومی وقت وزارت راه تکذیب و رد کرد اما اندکی بعد طبق پیش بینی ها ، او استعفا داد و جایگزین شد.
10- به نظر می رسد دوستان در سازمان های مختلف از اتفاقات قبلی، درس عبرت نگرفته اند. نه از ماجرای تکذیب نادرست سفر قطب جنوب معاون رئیس جمهور و نه از حوادث قبل تر که سکوت و تکذیب غیرواقعی، رسوایی بزرگتری خلق کرد.
بهتر است این بار تا دیر نشده، وزارت راه یا وزیر واقعیت ماجرا را برای مردم توضیح دهند. اگر آنها هم زیر بار نمی روند و بر ادامه مسیر اشتباه اصرار دارند، نهادهای بالادستی یا ریاست جمهوری خود توضیح دهد که اگر این کار را نکنند همگی در این ماجرا، شریک خواهند بود.