به گزارش همشهری آنلاین، با آغاز پادشاهی ناصرالدین‌شاه و صدارت امیرکبیر، میرزا آقاسی از ترس بازخواست، بی‌درنگ پنهان شد و سپس شبانه از تهران گریخت و به عراق عرب پناه برد. به این ترتیب زمین‌ها و روستای کوچک عباس‌آباد بی‌سرپرست ماند و چندان توجهی به آن نشد.
چندی زمان گذشت تا آنکه میرزا یوسف مستوفی‌الممالک(آشتیانی) تصمیم گرفت عباس‌آباد را از دولت خریداری کند و به دیگر املاکش در یوسف‌آباد و بهجت‌آباد و چندین جای دیگر بیفزاید. پس از درگذشت آشتیانی، عباس‌آباد و دیگر دارایی‌های او به پسرش حسن مستوفی رسید. در زمان پادشاهی مظفرالدین‌شاه، مستوفی زمین‌های عباس‌آباد را به تاجری به نام غلامحسین همدانی فروخت.
عباس‌آباد برای غلامحسین همدانی شگون نداشت و دیری نگذشت که در تنگنای مالی قرار گرفت. به همین دلیل ناگزیر شد که زمین‌های عباس‌آباد را در گرو وامی بگذارد که از یکی از بازرگانان متمول آن زمان به نام محمدحسین امین‌الضرب گرفته بود. اما همدانی با همه کوشش‌هایش از پس پرداخت وامی که گرفته بود برنیامد و ورشکست شد. به این ترتیب عباس‌آباد به امین‌الضرب رسید. او نیز زمین‌های این بخشِ بیرونی پایتخت را تکه‌تکه کرد و هر بخش را به یکی فروخت.
پس از قاجاریه، مهم‌ترین رویدادی که در زمان پهلوی اول در عباس‌آباد ثبت شده است ساخت پادگانی نظامی بود. با ساخت خیابان عباس‌آباد، این پادگان دوپاره شد. بخش شمالی آن در سال‌های گذشته و با ساخت مصلای عباس‌آباد از میان رفت، اما بخش دیگر آن کاربری پیشین خود را نگه داشت. بعد از انقلاب هم بسیاری از زمین‌های عباس‌آباد به فضای سبز تبدیل و در بخشی از آن نیز مصلا ساخته شد. نام خیابان اصلی عباس‌آباد نیز به خیابان شهید بهشتی تغییر کرد.
