به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، دست زدن به حیوانات در طبیعت، هرچند ممکن است از سر کنجکاوی یا محبت باشد، می‌تواند صدمات جدی و غیرقابل جبرانی به جانور وارد کند. تماس فیزیکی انسان با حیوانات وحشی یا حتی گونه‌های کوچک‌تر مثل پرندگان، دوزیستان و خزندگان، می‌تواند باعث انتقال باکتری‌ها، ویروس‌ها یا آلودگی‌هایی شود که سیستم ایمنی جانور قادر به مقابله با آن نیست. به‌ویژه در مورد نوزادان و جوجه‌ها، لمس شدن توسط انسان ممکن است باعث شود والدین آن‌ها از مراقبت منصرف شوند و بچه‌ها را رها کنند.

علاوه بر آسیب جسمی و روانی، این تماس‌ها اغلب باعث ایجاد استرس شدید در جانور می‌شود؛ استرسی که در برخی موارد می‌تواند منجر به مرگ یا اختلال در رفتار طبیعی او شود. روز جهانی تنوع زیستی فرصتی است برای یادآوری اینکه بهترین راه حفاظت از حیات وحش، حفظ فاصله و احترام به مرزهای طبیعی زندگی آنهاست. طبیعت برای تماشا و درک کردن است، نه برای تصرف یا دستکاری.

مدت هاست که جوجه‌های جغد ماهی‌خوار در دره توبیرون دزفول در معرض آسیب رفتار ناآگاهانه برخی افراد، به‌ویژه گردشگران ، قرار می‌گیرند؛ افرادی که گاه به نام «حیوان‌دوستی» و گاه از سر ناآگاهی، با این جوجه‌ها برخوردهایی می‌کنند که عملاً آسیب‌رسان است.

در یکی از ویدئوهای منتشرشده، مشاهده می‌شود که یک جوجه جغد ماهی‌خوار، روی خودرویی قرار گرفته و افراد قصد دارند آن را با خود ببرند؛ اقدامی که به‌ظاهر خیرخواهانه به نظر می‌رسد؛ اما در واقعیت، دخالت نابه‌جا در زندگی یک جاندار وحشی است. این در حالی است که بارها در فضای مجازی و از سوی کارشناسان محیط زیست تأکید شده که نباید به جوجه یا نوزادان حیوانات در طبیعت دست زد؛ چراکه این حیوانات در مرحله‌ای حساس از یادگیری و آموزش توسط والدین‌شان هستند.

جغدهای ماهی‌خوار پس از رسیدن به سن خاصی، توسط والدین‌شان از لانه بیرون آورده می‌شوند تا در طبیعت، پرواز، شکار، تماس با آب، ماهی‌گیری و  به طور کلی زنده‌ماندن را بیاموزند. بسیاری از این جوجه‌ها که در دره توبیرون دزفول زندگی می‌کنند، پرواز اولیه را آموخته‌اند و حتی از ارتفاع ۳۰ متری به زمین پریده‌اند؛ اگر قادر به پرواز نبودند، به‌محض برخورد با زمین جان می‌باختند.

برخی افراد ناآگاه، با دیدن این جوجه‌ها بر زمین، اقدام به لمس، جابه‌جایی یا فیلم‌برداری و پست کردن آنها در شبکه‌های اجتماعی می‌کنند؛ رفتاری که نه تنها به جلب توجه ختم می‌شود، بلکه اغلب به آسیب به حیوان و طبیعت منجر می شود. تحویل این جوجه‌ها به اداره محیط زیست نیز گرچه با نیت مثبت انجام می‌شود، اما بازپروری آنها فرآیندی دشوار و زمان‌بر است و در اصل، ضرورتی نداشت اگر از ابتدا به حیات وحش دست زده نمی‌شد.

نکته نگران‌کننده دیگر، حضور گسترده خودروهای آفرود در زیستگاه این پرندگان است. دره توبیرون که محل زندگی جغدهای ماهی‌خوار است، به دلیل تردد این خودروها به‌شدت ناامن شده؛ تا جایی که حتی اگر جوجه‌ای روی زمین رها شود، احتمال مرگش زیر چرخ ماشین‌ها بسیار بالاست.

دخالت در طبیعت، حتی با نیت خیر، می‌تواند به فاجعه‌ای برای حیات‌وحش ختم شود. گاهی مهربانی واقعی، در پرهیز از دخالت است.