عصر ایران - سرلشکر خلبان حسین خلعتبری در یکی از عملیات‌ها با چند نفر دیگر از خلبانان پایگاه ششم شکاری برای زدن پل العماره عراق مامور شده بودند. پل، درست وسط شهر بود و اتومبیل‌هایی که مشخص بود شخصی است، روی پل در حال حرکت بودند. خلعتبری وقتی روی پل می‌رسد، حملات ضد هوایی دشمن به اوج خود رسیده بود. با وجود همه خطراتی که حسین را تهدید می‌کرد، دیدند او از بالای پل دور زد و مسافتی را طی کرد و سپس هدفش را مورد اصابت قرار داد.
این رفتار حسین میان آن همه گلوله‌ای که به سمتش روانه می‌شد، تعجب همگان را به خود واداشت. وقتی از او سوال کردند، چرا چنین کردی، گفت: «فرزندی یک‌ساله دارم، یک لحظه احساس کردم که ممکن است، توی ماشین بچه‌ای مثل «آرش» من باشد و چگونه قبول کنم که پدری بچه سوخته‌اش را در آغوش بگیرد؟» وی در علمیات‌های مهمی از جمله حمله به اچ ۳، مروارید و… شرکت داشت و بارها در مجله‌های آمریکایی از او به عنوان یک نابغه جنگی نام برده شد و در سال ۲۰۰۶ او را بهترین خلبان اف-۴ نامیدند.
او سرانجام در اول فروردین سال ۶۴ در کرمانشاه در منطقه سنقر با دو فروند میگ-۲۳ و یک فروند میگ-۲۵ عراقی درگیر می‌شود و یکی از میگ‌های ۲۳ را منهدم می‌کند. در همین حین از ایستگاه‌های رادر زمینی مرزی به اطلاع خلعتبری می‌رسانند که یک فروند میگ۲۵ پی‌دی، در تعقیب آنهاست. میگ ۲۵ اقدام به شلیک کرده و موشک با فانتوم برخورد می‌کند. ستوان محمدزاده موفق می‌شود اجکت کند و توسط نیروهای امداد و نجات نیروی هوایی نجات پیدا می‌کند؛ ولی خلبان خلعتبری فرصت اجکت پیدا نمی‌کند و به شهادت می‌رسد.
