به گزارش خبرنگار مهر، محمد رسولی استاد دانشگاه و شاهنامه‌پژوه با اشاره به کارگیری دو تخصص شاهنامه شناسی و تاریخ دانی در جهت منافع ملی، گفت: در مؤسسه فرهنگی حقوقی بزرگمهر حکیم، با استناد تخصصی به شاهنامه ثابت می‌شود که نام راستین و دیرین دریای جنوب ایران، «پارس» (خلیج فارس) بوده است. با استفاده از داده‌های تاریخی، به طور حقوقی ثابت می‌شود که سهم ایران از دریای مازندران پنجاه درصد است. با استفاده از شاهنامه معلوم می‌شود، نام درست رود مرزی ایران و عراق «اروندرود» است. در مؤسسه مطالعاتی فرهنگی بزرگمهر حکیم، این گونه پژوهش‌ها انجام می‌شود.
وی افزود: براین باورم هستیم که شاهنامه کتاب تاریخ سیاسی، اجتماعی ایران است و می‌تواند یکی از مآخذ جغرافیای جهان کهن باشد. در چنین کتاب معتبری از دریای جنوب ایران به وضوع به عنوان دریای پارس نام می‌برد: «به شهر کجاران به دریای پارس / چه گوید ز بالا و پهنای پارس»، کجاران شهری در استان بوشهر بوده است.
رسولی افزود: در خصوص نام رود پر آب و مهم مرزی ایران و عراق اختلاف بوده است. معمولاً طرف مقابل از آن به عنوان شط العرب نام می‌برد. در حالی که با استناد به شاهنامه متوجه می‌شویم نام درست آن، همان نام ایرانی «اروندرود» است: «به اروندرود اندر آورد روی / چنان چون بود مرد دیهیم جوی / اگر پهلوانی ندانی زبان / به تازی تو اروند را دجله خوان».
این شاهنامه پژوه ادامه داد: در مورد نام دریای مازندران که امروزه به اشتباه آن را «خزر» می‌نامند و درست آن کاسپین یا مازندران یا دریای گیلان است در شاهنامه بارها گفته شده که نام درست این دریا، دریای تپورستان (مازندران) است. در حالی که برخی رقبای منطقه‌ای ما، به شدت مخالف نامگذاری دریا به نام مازندران هستند. چون نام آن گویای تعلق آن به ایرانیان است. مؤسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم طی یک پژوهش علمی با استفاده از کتاب‌هایی مانند شاهنامه و اوستا و داده‌های تاریخی دیگر، ثابت نموده نام صحیح این دریا مازندران است.
رسولی گفت: ما در این مؤسسه بیش از بیست سال است که در زمینه شاهنامه‌پژوهی و تحقیق در ادبیات کهن فعال هستیم، نگاه و رویکرد به کتب مهمی مانند شاهنامه در این موسسه, با روش علمی و دانشگاهی و با لحاظ نمودن منافع ملی است. مصالح و منافع ملی کشور امر مهمی است که هر ایرانی متناسب با توان و دانش خود باید در حفظ آنها بکوشد. همچنین در این مؤسسه با دلایل حقوقی، اقدامات دشمنان ایران (از جمله تحمیل تحریم‌های ظالمانه)، محکوم می‌شود.
وی ادامه داد: از جمله فعالیت‌های دیگر این مؤسسه استخراج موضوعات حقوقی، به ویژه حقوق سیاسی از شاهنامه است. این گونه تلاش‌های حقوقی روی شاهنامه، در کتاب «مبانی حقوق عمومی در ایران کهن» چاپ شده است.
رسولی معتقد است ایران قبل از دوره باستان، دوران گم شده‌ای به نام «عهد کهن» داشته است؛ که در آن دوران که مربوط به سه هزار به قبل است، مفاهیم حقوق عمومی وجود داشته است. برای مثال رد و نشان وجود نوعی «قانون اساسی» در پنج هزار سال پیش وجود دارد.
