مارسل اوفولس با فیلم مستند «مصیبت و همدردی» (۱۹۶۹) درباره شهر اشغالی کلرمون-فران در دوران حکومت ویشی، فرانسه را در شوک فرو برد. این مستند یکی از افتخارات دیرپای ملی فرانسه، که این کشور و مردمش در برابر اشغالگران نازی مقاومت کرده‌اند، به چالش کشیده بود. این فیلم تا سال ۱۹۸۱ اجازه پخش از تلویزیون عمومی فرانسه را نداشت.
«مصیبت و همدردی» با استفاده از پازلی از مصاحبه‌ها و فیلم‌های خبری آرشیوی، نشان داد که همکاری با نازی‌ها تا چه اندازه گسترده بوده است؛ از آرایشگرهای ساده گرفته تا اشراف‌زادگان و نخبگان جامعه.با وجود اینکه زمان پخش این فیلم بیش از چهار ساعت بود، آن هم در دوره‌ای که مستندها به‌ندرت روی پرده سینما نمایش داده می‌شدند، توجه نسل جدیدی از مخاطبان را جلب کرد و باعث صف‌های طولانی در سینماها شد.اوفولس با مستند «هتل ترمینوس زندگی و دوران کلاوس باربی» موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین مستند در سال ۱۹۸۹ شد. او سال‌های بعدی را دور از صحنه، در جنوب فرانسه سپری کرد و کاری انجام نداد. بازگشت او با فیلم «یک مسافر» در سال ۲۰۱۳، که نوعی سفرنامه بود، سالن‌های سینمای جشنواره کن را مملو از جمعیت کرد.
