به گزارش "ورزش سه"، لخ پوزنان فصل درخشانی را پشت‌سر گذاشت و یکی از بهترین بازیکنان این تیم علی قلی‌زاده بود که به‌خصوص در مقطع پایانی فصل کمک بسیاری به این تیم کرد. در این مصاحبه، این بازیکن ایرانی در مورد تحول ذهنی‌اش، تغییر پست در زمین، تأثیر شگفت‌انگیز مربی، احتمال بازگشت به لیگ ایران، بهترین گل فصل و نکاتی که باید در بازی‌اش بهبود ببخشد، صحبت کرد.
قلی‌زاده ۲۹ ساله در نیم‌فصل دوم یکی از مهره‌های کلیدی لخ بود. او با زدن ۸ گل و دادن ۶ پاس گل نشان داد که پس از مصدومیت سخت سال ۲۰۲۳ دوباره به سطح مطلوب خود بازگشته است. زمانی وجود داشت که حتی برخی به انتقال او شک داشتند، به‌خصوص با توجه به اینکه ۱.۸ میلیون یورو برای باشگاه هزینه داشت. اما با عملکرد درخشان خودش را ثابت کرد.
قلی‌زاده از قهرمانی در لیگ لهستان سر از پا نمی‌شناخت: «این اولین قهرمانی من است. با این مدال می‌خوابم! (مدال را بالا برد.) خوشحالم، چون همه چیز عالی است: باشگاه، مردم، شهر. حس می‌کنم اینجا خانه دوم من است. همه چیز با هم جور است و حس می‌کنم دقیقاً همان‌جایی هستم که باید باشم. بازی آخر فصل سخت بود، و همین باعث می‌شود این قهرمانی طعم بهتری داشته باشد. هیچوقت شک نداشتم که قهرمان می‌شویم. هفت بازی مانده به پایان فصل از من پرسیدند آیا شک کرده‌ایم؟ گفتم نه، چون به خودمان ایمان داشتیم. می‌دانستیم که هنوز همه چیز تمام نشده، می‌توانیم امتیاز بگیریم و راکوف هم امتیاز از دست بدهد. پیروزی مقابل لژیا اعتمادبه‌نفس زیادی به ما داد. آن بازی نقطه عطف بزرگی بود. وقتی چنین بازی‌هایی را می‌بری، دیگر نمی‌توانی متوقف شوی.»
او در ادامه، مسیر شخصی خود در راه قهرمانی با لخ را چنین توصیف کرد: «وقتی به پوزنان آمدم، مصدومیتی طولانی داشتم، از آن نوع که می‌تواند پایان دوران حرفه‌ای یک بازیکن باشد. بعد از بازگشت چند هفته همه چیز خوب بود، اما دوباره مصدوم شدم. سخت بود که بپذیرم، چون آمده بودم که به تیم کیفیت بیاورم. باشگاه و هواداران از من انتظار داشتند. خودم هم به خودم فشار می‌آوردم. دوران سختی بود. اما تصمیم گرفتم سخت‌تر از همیشه تمرین کنم، به خودم ثابت کنم که می‌توانم.»
«باید روی ذهنیتم کار می‌کردم. به خودم و خانواده‌ام قول دادم همه چیز را تغییر دهم، چون به پوزنان آمده بودم تا قهرمان شوم. همسرم خیلی حمایتم کرد. می‌گفت اگر چیزی را می‌خواهی، باید برایش بجنگی. حالا خوشحالم که آن مبارزه جواب داد. سال اول نشد، ولی سال دوم شد. این لحظه برایم فوق‌العاده است.»
یادگیری پست جدید از صفر
در طول فصل، اتفاقی افتاد که قلی‌زاده انتظارش را نداشت: مربی او را به پستی جدید منتقل کرد؛ جایی که باید از صفر یاد می‌گرفت.
«مربی من را به عنوان شماره ۱۰ بازی داد. در ابتدا قبولش برایم سخت بود، چون همیشه وینگر بودم. اما پذیرفتم و شروع به یادگیری کردم. کاملاً چیزی تازه بود و باید از مربی سیندره (دستیار فردریکسن) تشکر کنم. واقعاً از صفر به صد رسیدم. همه چیز را به من یاد دادند.»
وقتی از او پرسیده شد به عنوان یک شماره ۱۰ در چه چیزهایی می‌خواهد پیشرفت کند، پاسخ داد: «فکر می‌کنم باید بیشتر نزدیک دروازه باشم، در لحظات حمله بیشتر در فضاهای گلزنی قرار بگیرم. همچنین باید در فاز دفاعی بهتر شوم؛ مثلا در پرس و تخریب بازی حریف. چند مورد هست، اما وقت دارم و بهتر خواهم شد.»
سؤال بعدی درباره تغییرات تاکتیکی لخ با سیستم جدید بود. او گفت: «همه چیز را تغییر داد. قطعاً در خلق حمله از عقب بهتر شدیم. سیستم سه شماره ۱۰ و یک شماره ۶ خیلی تعیین‌کننده بود. این باعث سردرگمی حریفان در پرس می‌شد. وقتی یک مهاجم فوق‌العاده و دفاع قوی هم اضافه می‌کنی، ترکیب بی‌نقصی به دست می‌آید که از وسط زمین هدایت می‌شد. برای من اولین‌بار بود که در چنین سیستمی بازی می‌کردم. واقعاً لذت بردم. از نظر فیزیکی هم تیم را متحول کرد. حالا می‌توانستیم با شدت بیشتری بازی کنیم و این را کاملاً حس می‌کردی.»
این تحولات روی خود قلی‌زاده نیز اثرگذار بود. شاید عنوان بهترین بازیکن فصل را به دست نیاورد، اما بی‌شک یکی از پنج بازیکن برتر تیم بود. گل‌های زیبایش، به‌ویژه در استادیوم لژیا، از یاد نخواهند رفت.
در پاسخ به سؤال درباره اینکه کدام گل برایش خاص‌تر بود، گفت: «فکر می‌کنم گلم به لژیا در بازی خارج از خانه بهترین بود. ۱-۰ بردیم، و به نظرم آن گل هم زیباترین و هم مهم‌ترین گل من در این فصل بود. همیشه سعی می‌کنم چنین ضربه‌هایی بزنم، وقتی فضای خودم را پیدا می‌کنم دنبال فرصت می‌گردم. بازی با لژیا سخت‌ترین بازی فصل بود.»
او با خنده افزود: «راستی، قسم می‌خورم که این ضربه‌هایم در تمرینات هیچوقت گل نمی‌شوند! برای بازی لژیا کلی تمرین کردم، ولی هیچ‌کدام گل نشدند. اما وقتی بیستمین بار گل نمی‌زنی، آن بار بیست‌ویکم بالاخره موفق می‌شی، و بعدش به خودت می‌گویی: «برای همین است که به خودم ایمان دارم.»
وقتی از او پرسیده شد آیا بهترین وینگر راست لیگ است یا نه، گفت: «نمی‌دانم، این کار شماست که چنین چیزهایی را بگویید!»
اما وقتی نوبت به صحبت درباره آفونسو سوزا، هم‌تیمی‌اش، رسید، قلی‌زاده با شوخی گفت: «کیست؟ نمی‌شناسمش! نه، واقعاً آدم و بازیکن فوق‌العاده‌ای است. یکی از بهترین‌های لیگ است. دیدید که با هم چه تغییری در بازی لخ ایجاد کردیم. ارتباط عالی‌ای با هم داشتیم و من هم چیزهایی از او یاد گرفتم. از دیدن سبک بازی‌اش لذت می‌بردم.»
در پایان، علی قلی‌زاده درباره احتمال بازگشت به ایران و شایعاتی مبنی بر ناراحتی‌اش گفت: «از ایران پیشنهاداتی داشتم، درست است. پنهان نمی‌کنم که دوست دارم آنجا زندگی و بازی کنم. آنجا کشور من است و در آن احساس فوق‌العاده‌ای دارم. اما الان با لخ قرارداد دارم و نمی‌توانم درباره چیزی تصمیم بگیرم. اینجا هستم و از قهرمانی خوشحالم. یک سال دیگر هم قرارداد دارم. به حال ایمان دارم و به آینده دور فکر نمی‌کنم.»
