به گزارش مشرق، امان از دست «شیطان‌های رسانه‌ای!» چرا وقتی یک بازیکن دعوت به تیم‌ملی را قبول نمی‌کند و در محل اردو حاضر نمی‌شود، به جای ایجاد یک سیستم نظرسنجی - که بر اساس آن راهکارهای راهگشای طرفداران شنیده و برخی از نظرات مردم به کار گرفته شود – دست به انتقاد از بازیکن می‌زنند و از او ایراد می‌گیرند؟
وقتی بازیکنی به اردوی تیم‌ملی نمی‌رود، معنی‌اش این نیست که می‌خواهد عضو تیم‌ملی نباشد، بلکه منظورش فقط اعتراض به «شخصی کاری‌ها و خط کشی‌های غیر ورزشی» در دعوت به تیم‌ملی است. مثلا مهدی ترابی می‌گوید به اردوی تیم‌ملی نمی‌رود چون به اردوی قبلی دعوت نشده و «دعوت نشدن قبلی از آثار انتقادهای قبلی‌اش بوده و آثار انتقاد کنونی خود را هم در آینده خواهد دید.»
با توجه به اینکه تاریخ مصرف انتقادهای قبلی ترابی پس از یک اردو تمام شد و او به اردوی بعدی دعوت شد، آن طور که خودش مدعی است به نظر می‌رسد اثر انتقادی جدید او نیز، یک اردو دعوت نشدن باشد و احتمالا در اردوی بعدی دوباره دعوت خواهد شد. البته خودش در جایی دیگر از صحبت‌هایش می‌گوید حتی اگر «در اوج باشد باز هم دعوت نخواهد شد چون انتقاد کرده است و اگر دعوت شد یعنی حرف‌هایش کامل نیست.» یعنی انتقادهای دیگری هم دارد که فعلا نگفته و اگر دوباره دعوت شود خواهد گفت؟
چه کسی بازیکنان را به تیم‌ملی دعوت می‌کند؟ رئیس فدراسیون فوتبال، دبیرکل فدراسیون فوتبال، وزیر ورزش و جوانان، رئیس مجموعه ورزشی آزادی، مسئول کمپ تیم‌های ملی، کانون مربیان، مجمع عمومی فدراسیون فوتبال یا ...؟ جواب این است که هرکسی به جز سرمربی تیم ملی فوتبال چون ترابی در ادامه انتقادهایش از نحوه دعوت بازیکنان به تیم‌ملی گفته «تاکید کنم که غیبتم فقط برای پیشبرد برخی انتقادات از تیم ملی بود و من آقای قلعه‌نویی را خیلی هم دوست دارم و هرکاری بتوانم برایش انجام می‌دهم که تیم‌ملی موفق شود. به خاطر تیم‌ملی و مردم هرکاری انجام می‌دهم، حتی اگه توپ جمع کن باشم.»
پس نتیجه می‌گیریم که انتقادهای مهدی ترابی از نحوه دعوت شدن بازیکنان به تیم ملی – فارغ از اینکه درست باشد یا غلط که باید بررسی شوند – اصلا به سرمربی تیم‌ملی مربوط نمی‌شود. بنابراین ترابی معتقد است که فرد یا افرادی غیر از امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم‌ملی در دعوت بازیکنان به تیم‌ملی نقش دارند. در این زمینه قلعه‌نویی می‌تواند در صورت صلاح‌دید خودش پاسخ بدهد اما باید بداند که ترابی انتقادی به او ندارد و فقط معتقد است که «تیم ملی ما تا مقطعی بیشتر بالا نمی‌رود، برمی‌گردد و حسرتش برای مردم می‌ماند.»
بیایید از زاویه دیگری به موضوع نگاه کنیم؛ مهدی ترابی انتقادهایی به روند دعوت بازیکنان به تیم‌ملی دارد و پیش از آنکه انتقادهایش را جایی مطرح کند، تصمیم گرفته دعوتش به تیم ملی را نادیده بگیرد و در همان حال که نقش دلسوز و نگران تیم‌ملی را بازی می‌کند، به اردوی تیم اضافه نشود. البته که اردوی تیم ملی و حتی عملکرد امیرقلعه‌نویی، فدراسیون فوتبال و سایر بخش‌های مدیریتی فوتبال ایران با نقدهای جدی روبرو هستند اما آیا رفتار این بازیکن ملی‌پوش، صحیح بوده و نباید به آن ایراد گرفت؟ آیا نباید چنین حرکتی را امتناع از حضور در تیم‌ملی و به نوعی خداحافظی خودخواسته از تیم‌ملی قلمداد کرد؟
ما به هیچ عنوان به جدا ماندن بازیکنان با استعداد، توانمند و سطح بالا از تیم ملی علاقه‌ای نداریم. همان‌قدر که دوست نداریم مهدی ترابی از تیم ملی جدا باشد، دوست هم نداریم که احمد نوراللهی در تیم ملی نباشد و هیمنطور بازیکنان مستعد و البته جوان دیگری که معتقدیم حقشان حضور در اردوی تیم‌ملی است اما این مساله نباید به بدعتی تبدیل شود که از این پس سایر بازیکنان هم هر زمان دلشان خواست و از همه چیز راضی بودند به اردوی تیم ملی بپیوندند و هر زمان دلشان نخواست، بگویند فعلا نمی‌آییم ولی خداحافظی هم نمی‌کنیم.
در زمان سرمربیگری کارلوس کی‌روش، مهدی رحمتی و هادی عقیلی، دروازه‌بان و مدافع ثابت تیم ملی در مقطعی که تیم به سه برد از سه بازی باقی‌مانده‌اش برای صعود به جام جهانی نیاز داشت، گفتند که «موقتا» از تیم ملی کنار می‌روند. کی‌روش اما این حرکت را برنتافت و آن دو را حتی به رغم نگارش نامه عذرخواهی، دیگر به تیم ملی دعوت نکرد و جدایی موقت آنها را دائمی کرد. پوشیدن پیراهن تیم ملی، عضویت در یک تیم باشگاهی نیست که در قبالش پول حرفه‌ای بگیرند و بگویند تا شرایط برایشان قابل قبول نباشد نمی‌آیند. این افتخاری است که نصیب یک بازیکن می‌شود و دیگری از آن بی‌بهره می‌ماند و هیچکسی حق ندارد برای پوشیدن پیراهن تیم‌ملی بر کسی منت بگذارد. انتقادی هم اگر هست، ده‌ها راه برای بیانش وجود دارد که بدترین و مخرب‌ترین‌اش همین زیر پا گذاشتن دعوت سرمربی و غیبت در اردوی تیم و سپس، بیان علت این کار است.
چندی پیش یک برنامه طنز از تلویزیون پخش می‌شد که یکی از شخصیت‌های آن هنگام بیرون رفتن از صحنه می‌گفت: «خداحافظی نمی‌کنم، فعلا!» و این کارش موجب خنده حاضران در استودیو و بینندگان برنامه می‌شد. اردوی تیم‌ملی اما یک دورهمی خنده‌دار نیست که یک بازیکن صحنه را بدون خداحافظی ترک کند و بقیه از دیدن این کار لذت ببرند و بخندند.
مهدی ترابی اگر فکر و ذهنش از «شیاطین رسانه‌ای» که دنبال «ماست‌مالی» هستند دور شد، تلفن را بردارد و به مهدی رحمتی زنگ بزند. شاید درس گرفتن از تجربه گذشته‌ها هم به او و هم به تیم‌ملی کمک کند.
