تصویر روز ناسا صحنه‌ای تماشایی از فوران‌های ستاره‌ای در کهکشانی نزدیک به ما را نشان می‌دهد. این ساختار پرانرژی که هربیگ–هارو ۲۴ (HH 24) نام دارد و در نگاه اول شبیه شمشیر نوری دولبه به نظر می‌رسد، نتیجه جت‌هایی است که از ستاره تازه متولدشده به بیرون پرتاب می‌شوند.
این صحنه شگفت‌انگیز که با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل بازسازی شده، حدود نیم سال نوری از هربیگ–هارو ۲۴ را در بر می‌گیرد و در فاصله حدود ۱۳۰۰ سال نوری (یا ۴۰۰ پارسک) از زمین، در منطقه ستاره‌زاییِ مجموعه ابرهای مولکولی «شکارچی B» قرار دارد.
ستاره نوزاد مرکزی در HH 24 مستقیم قابل‌مشاهده نیست؛ زیرا با توده‌ای از گاز و غبار سرد احاطه شده است. این توده به‌شکل دیسک برافزایشی مسطح و چرخان اطراف ستاره شکل گرفته است.
در این مرحله آغازین شکل‌گیری ستاره، ماده از دیسک به‌سمت جرم مرکزی سقوط می‌کند و در اثر گرانش و اصطکاک گرم می‌شود. هم‌زمان، ۲ جت مخالف به موازات محور چرخش دیسک، از ۲ سوی ستاره بیرون زده و به فضا پرتاب می‌شوند.
این جت‌های باریک و پرانرژی، هنگام عبور از محیط میان‌ستاره‌ای، با مواد اطراف برخورد کرده و جبهه‌های ضربه‌ای درخشانی پدید می‌آورند که به‌صورت رشته‌های نورانی در تصویر دیده می‌شوند. چنین پدیده‌هایی دینامیک پرآشوب مراحل اولیه تولد ستارگان را نشان می‌دهند و به اخترشناسان در درک بهتر فرایندهای شکل‌گیری ستارگان کمک می‌کنند.
