تجربه‌ای که صهبا شرافتی به آن اشاره کرده، از منظر روان‌شناسی، نمونه‌ای از آسیب‌های عاطفی ناشی از سخنان افراد نزدیک است. زمانی که فردی از نزدیک‌ترین اشخاص زندگی‌اش، به‌جای حمایت و درک، با عباراتی مواجه می‌شود که ظاهر یا هویت او را زیر سؤال می‌برد، اثر روانی آن می‌تواند بسیار عمیق و ماندگار باشد.
در چنین شرایطی، احساساتی مانند تردید نسبت به خود، کاهش عزت‌نفس و شکل‌گیری تصویر منفی از خود به‌وجود می‌آید. این واکنش‌ها به‌دلیل نقشی است که عزیزان در شکل‌گیری باورهای درونی ما ایفا می‌کنند. به همین دلیل، نوع مواجهه اطرافیان با ویژگی‌های فردی انسان‌ها، به‌ویژه در روابط صمیمانه، تأثیر مستقیمی بر سلامت روان دارد و می‌تواند باعث شکل‌گیری یا تقویت «منتقد درونی» در فرد شود؛ صدایی ذهنی که دائماً به نقد و سرزنش خود می‌پردازد.
