عصر ایران - مسائل این پروژه یادآور چالش های طراحی در معماری مسکن سنتی ایرانی بود: حریم خصوصی تقریبا مطلق، مسکن چند نسلی، توجه به زمین.
راه حل ارائه شده در خصوص فضاهای باز میانی فقط یک پاسخ منطقی به یک مشکل طراحی نیست، بلکه یک آزمایش انتقادی در مورد مفهوم مسکن حیاط با پیچاندن و بلند کردن حیاط به دور خود است که ترکیبی نواری مانند موبیوس ایجاد می کند که طیفی از فضاهای خصوصی و نیمه عمومی را ایجاد کرده است. این برخلاف پاسخ‌های سنتی افراطی به مشکل حریم خصوصی است که معمولا یک حیاط کاملا محصور است و لایه‌های زیادی از فضاها و باغ‌ها در یک صفحه مسطح قرار گرفته‌اند.
این ترکیب نسبتا پیچیده، پلان ها و مقاطعی با نورگیری غیر مستقیم و فیلتر شده برای اتاق‌ها و فضاهای خانه به وجود آورد که در موقعیت های مناسب از مناظر قاب شده ی طبیعت بهره می برند. برخی از فضاهای درونی مانند وید های متقاطع به وجود آمده نیز با برداشتی انتزاعی از طبیعت اطراف به رنگ های خاص در آمدند.
اهمیت ترکیب شدن با دامنه تپه بجای برجسته شدن جسورانه، تیم طراحی را به سمت مصالحی سوق داد که منابع محلی داشت. به این ترتیب پاسخ مناسبی هم به درخواست کارفرما مبنی بر اقتصادی و مقرون به صرفه بودن فرآیند ساخت داده شد.
اگر چه روند ساخت به دلیل بیماری همه گیر کوید و چالش های اقتصادی پس از آن به طول انجامید اما این خود فرصتی بیشتری برای طراحی فراهم نمود تا در نهایت بنایی آرام در طبیعت دره ارغوان به وجود بیاید تا خانه ای برای خانواده و نسل های آینده ی آن‌ها شود.
عنوان پروژه: "ویلا و نیم"
محل پروژه: مشهد، طرقبه، شهرک ویلایی ارغوان
طراحی: استودیو معماری چرا
معماران: آرش اسفهبدی، چکامه تقی زاده، محمدحسین ذوقی
مساحت: 520 متر مربع
سال: 2024
عکس ها: استودیو دیمن
تیم طراحی: لعیا رفیع نژاد، شراره فریادی، مهشید گویا
گرافیک: مهلا مجتهدین یزدی
مهندس سازه: مهدی فخری
مهندس برق: مصطفی پاکدل
مهندس مکانیک: امیر شیخی
معمار برتر
