عاطفه رضوی در پاسخ به این که چرا گره خوردن عشق به رنج در فرهنگ ما، امری پذیرفته‌شده و مرسوم است گفت: «با نگاهی به ادبیات منثور و منظوم‌مان می‌بینیم که عشق با هجران همراه است. گویی هر زمان هجران رخ می‌دهد، عشق هم پررنگ‌تر می‌شود. شاید به همین دلیل است که در «امر ملوکانه» هم عشق همراه با رنج است. به عقیده من عشق واقعی به مرور زمان پیش می‌آید نه آن‌طور که در داستان‌ها و شعرهای‌مان می‌خوانیم. درواقع این داستان‌ها و شعرها شاید معیاری برای دل‌باختگی باشد اما معیار درستی برای عاشق‌شدن نیست. چرا که دل‌باختگی در لحظه اتفاق می‌افتد و عشق در درازمدت.»
