به گزارش ورزش سه، در یک لحظه سرنوشتساز دیگر، یک تصمیم غیرضروری بار دیگر حسرت را بر دل یک تیم نشاند. به نظر میرسد که تمرکز بر روی جریان مسابقه و فوتبال بازی کردن برای فوتبالیستهای ایرانی به چالشی بزرگ تبدیل شده است، لحظه سر به سر شدن امیررضا افسرده و آرمین سهرابیان صحنه سرنوشتساز مسابقه را رقم زد، این اتفاق در ثانیههای پایانی رقم خورد و در حالی که دو بازیکن روی زمین افتاده بودند و قصد داشتند داور را برای اعلام خطا به سود تیم خود متقاعد کنند، زمین افتادن افسرده و دیر بلند شدنش فضایی در اختیار چشمی قرار داد که او بدون مزاحمت دروازه ملوان را باز کرد.
روزی که ملیپوشان ایران برای اعتراض به داور به سمت او حرکت کردند و ژاپنیها دروازه تیم ملی را باز کردند به نظر میرسید که مربیان فوتبال ایران در ردههای مختلف بازیکنان را توجیه کردند که تا لحظه آخر باید به دنبال توپ بود و جریان مسابقه را حفظ کرد اما هر مدت یکبار این اتفاقات تکرار میشود و بازیکنان با هوش هیجانی دست به هرکاری میزنند که جریان مسابقه را متوقف کنند.
در این مسابقه امیررضا افسرده مدافع ملوان در یک برخورد ناخواسته به زمین افتاد و به طرز ناامیدکنندهای از استقلالیها انتظار داشت که در این موقعیت حساس توپ را به بیرون بزنند. در حالی که اندونگ با هوشیاری توپ را برداشت و با یک ضربه دقیق، روزبه چشمی را در موقعیتی گلزنی قرار داد. افسرده که یکی از بهترین بازیکنان ملوان در طول 120 دقیقه بود، با این حرکت ناامیدکننده، فرصت قهرمانی تیمش را به خطر انداخت.
امیررضا افسرده یکی از بهترین بازیکنان ملوان در طول 120 دقیقه بود و در اکثر جنگهای اول، نبردهای هوایی و واکنشهای دفاعی پیروز بود، او به عنوان مدافع یارکوب مهاجمان استقلال را آزار داد و اگر این صحنه خلق نمیشد و در صورت قهرمانی ملوان یکی از موثرترین بازیکنان ملوان در مسیر قهرمانی بود.
مازیار زارع سرمربی ملوان در نشست خبری به شدت به این صحنه انتقاد کرد و گفت: “در فوتبال صحنههایی وجود دارد که میتوانی خودت را به ندیدن بزنی. افسرده به جای تمرکز بر روی بازی، به زمین افتاد و ما شاهد تبدیل شدن یک موقعیت به گل بودیم.” این نکته نشان میدهد که حتی در شرایط فشار بالا، حفظ تمرکز و دقت در تصمیمگیری چقدر حیاتی است.
این اتفاق نه تنها بر نتیجه این بازی اثر گذاشت، بلکه درسهایی برای تمام بازیکنان و مربیان فوتبال ایران به همراه دارد. در دنیای فوتبال، هر لحظه ممکن است سرنوشت یک بازی را تغییر دهد و یک اشتباه میتواند به قیمت از دست دادن قهرمانی تمام شود. بازیکنان باید یاد بگیرند که در هر شرایطی، چه در برابر داور و چه در برابر حریف، تمرکز خود را حفظ کنند و به بازی ادامه دهند. این درسها ممکن است در آینده به کمک آنها بیاید و به جلوگیری از تکرار چنین اشتباهاتی کمک کند.
در پایان این رویداد میتواند زنگ خطری برای تمامی فوتبالیستها باشد، تا در هر لحظهای از بازی، فقط به فکر حفظ جریان مسابقه و عملکرد بهینه خود باشند. آیا بازیکنان در آینده قادر خواهند بود تا در شرایط مشابه، تمرکز خود را حفظ کنند و از تکرار چنین اشتباهاتی پرهیز کنند؟ این سؤالی است که در انتظار پاسخ است. به نظر میرسد که این رویداد میتواند زنگ خطری برای تمامی فوتبالیستها باشد، تا در هر لحظهای از بازی، فقط به فکر حفظ جریان مسابقه و عملکرد بهینه خود باشند. در نهایت تنها زمان نشان خواهد داد که آیا این درسها واقعاً به کار خواهند آمد یا خیر.
فوتبال ایرانی در سالهای اخیر با چالشهای متعددی روبرو بوده است. از نداشتن تمرکز و عدم توجه به جزئیات کوچک، تا مشکلات مدیریتی و فنی که همواره بر این ورزش سایه افکنده است. حال باید دید که آیا این درسهای تلخ میتوانند به یک فرصت برای رشد و پیشرفت تبدیل شوند یا خیر. این چالشها نه تنها برای بازیکنان، بلکه برای تمامی ذینفعان فوتبال ایران باید مورد توجه قرار گیرد تا در آیندهای نزدیک، فوتبال کشورمان بتواند به سطوح بالاتری دست یابد و از تجربههای تلخ گذشته درس بگیرد.