خبرورزشی | معماری سیمونه اینزاگی بر پایه تاکتیک‌های حساب‌شده، تمرینات پرفشار و مدیریتی منحصربه‌فرد بنا شده که او را به یکی از مربیان پرافتخار فوتبال ایتالیا تبدیل کرده است. در ادامه به رازهای این رویکرد نه‌چندان متداول می‌پردازیم.
تاکتیک، شدت، مدیریت: رازهای روش اینزاگی
سرمربی موفق اینتر میلان، بر پایه روشی نه‌چندان متداول کار می‌کند. بین دیوانگی کنار زمین، سخت‌گیری بی‌وقفه و رویکرد مستقیم در مدیریت، سبک او ترکیبی منحصر به فرد دارد.
برای عموم مردم، او گاهی به مردی تقلیل می‌یابد که در کنار خط با چشمانی از حدقه بیرون‌زده فریاد می‌زند. اما سیمونه اینزاگی، ۴۹ ساله، بسیار فراتر از این تصویر کلیشه‌ای است. ورای این ظاهر، معمار پروژه اینتر میلان از سال ۲۰۲۱، مربی‌ای است پر افتخار (۹ جام [۳ با لاتزیو، ۶ با اینتر] از جمله یک قهرمانی لیگ و سه جام حذفی) که تیمی منسجم، واکنشی و اغلب خلاق ایجاد کرده است.
چیدمان‌های دقیق با تمرینات تکراری
روشی کاملاً متفاوت از روش لوئیس انریکه. از زمان ورود به پاری‌سن‌ژرمن، انریکه دوست دارد بازیکنان را در بلاتکلیفی نسبت به ترکیب اصلی نگه دارد. اما اینزاگی رویکردی متفاوت دارد: ایتالیایی‌ها اغلب در روزهای پیش از بازی، تمرین ۱۱ به ۱۱ برگزار می‌کنند که در آن تیم اصلی مقابل ذخیره‌ها قرار می‌گیرد. اما اینزاگی حتی پا را فراتر می‌گذارد: او تیم ذخیره را با همان چینش و تاکتیکی می‌چیند که انتظار می‌رود تیم حریف در بازی واقعی استفاده کند. تمرکز ویژه‌ای بر روی نکاتی چون خروج از دفاع، پرسینگ یا مناطق تحت فشار بر اساس نقشه بازی فردا وجود دارد. حتی در مواردی بازیکنان مناطق مختلف برای زدن ضربات شش‌قدم به یان زومر را تمرین می‌کنند.
روابط مستقیم با بازیکنان و مذاکره‌کننده‌ای انعطاف‌ناپذیر
پشت آن مرد پرهیاهوی کنار زمین، مربی‌ای با شخصیتی متفاوت در خارج از زمین نهفته است. در جلسات تمرینی، اینزاگی که همراه با دستیارش وظیفه هدایت تمرینات را بر عهده دارد، عموماً آرام است. اصلاحاتی مکرر انجام می‌دهد. در مدیریت تیم، طرفدار درگیری نیست. او رابطه‌ای بر پایه اعتماد برقرار می‌کند، گاهی با طنز و سعی (که همیشه موفق نیست) در صحبت به زبان مادری بازیکنان.
«او با اعتماد کار می‌کند، به تو مسئولیت و آزادی می‌دهد. و بعد نوبت توست که او را ناامید نکنی.»
— ژان-دانیل اکپا اکپرو، بازیکن سابقش در رم
پیام‌های او در جلسات تیمی منتقل می‌شود، اما در گفت‌وگوهای فردی در دفتر «مستر» نیز جایگاه ویژه‌ای دارند. در این لحظات، اغلب بازیکن سابقی که در اوست، سخن می‌گوید. با زبانی گاه بی‌پرده، اما با مثال‌هایی بسیار ملموس. میزان سخت‌گیری در تمرینات بالاست — همچون جلسات ویدئویی. و حتی بر سر روزهای استراحت، مذاکرات سختی انجام می‌دهد.
شدت کامل در تمرینات
به‌طور منظم، اینزاگی و کادرش جلساتی ۱۰۰٪ تاکتیکی برگزار می‌کنند؛ جایی که هر حرکت، مسیر، یا منطقه فشار بارها تکرار می‌شود.
«روش او مثل مائوریتسیو ساری نیست که هفته‌ای سه بار تمرین ۱۱ به صفر (حرکت بدون توپ) انجام می‌دهد، اما گاهی برای جا انداختن الگوهای تاکتیکی این کار را انجام می‌دهد.»
— اکپا اکپرو
«او مثل برخی مربیان، بازی را دائم متوقف نمی‌کند. اجازه می‌دهد بازی ادامه یابد و بعد برخی نکات را اصلاح می‌کند.»
— بنجامین پاوار
در کنار این‌ها، تمریناتی با ریتم بالا و شدتی بسیار نزدیک به مسابقه رسمی نیز بخشی از برنامه است. گاه بازیکنان در پایان تمرین، مسافت‌هایی بیش از ۱۰ کیلومتر را پیموده‌اند.
درک تحسین‌برانگیز از بازی‌ها
فراتر از ارتباط نزدیکش با گروه، اینزاگی اعتماد تیمش را با درک دقیق از بازیکنان — «احساس می‌کنیم همه بازیکنان جهان را می‌شناسد» (اکپا اکپرو) — و سناریوهای بازی‌ها به‌دست آورده است. در سخنرانی‌های تیمی، به‌ویژه در این فصل لیگ قهرمانان، نشان داده است که روابط قدرت احتمالی را به‌خوبی پیش‌بینی می‌کند.
در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل بایرن مونیخ (۲-۱، ۲-۲ در آوریل)، اینزاگی بر ضرورت «رنج کشیدن جمعی» تأکید داشت. او پیش‌بینی می‌کرد که بایرن از برتری فنی برخوردار خواهد بود: «اگر بتوانید رنج بکشید، پیروز خواهید شد.» و همین‌طور هم شد.
اینزاگی تنها مربی با چنین قدرت درک نیست. در نیمه نهایی برگشت (۴-۳ در وقت اضافه؛ رفت: ۳-۳)، فرانچسکو آچربی گفته بود: «بارسا بازی را به ۲-۲ می‌کشاند. بعدش نوبت ماست که تصمیم بگیریم چطور می‌خواهیم واکنش نشان دهیم...» بازیکنان اینتر واکنش مناسبی نشان دادند.
