بررسی دقیق این اتهامات نشان می دهد هیچ کدام از آنها پایه و اساس درستی ندارند. در واقع، قمار و فحشا بطور کلی در همه جای عربستان ممنوع است و برای آن مجازاتهای سنگینی در قانون این کشور در نظر گرفته شده است. کنسرت موسیقی در برخی شهرهای عربستان به ویژه شهرهای توریستی ریاض و جده برگزار می شود اما مکه و مدینه تاکنون شاهد برگزاری هیچ کنسرتی نبوده اند. تنها یکبار کنسرتی در شهرک صنعتی ملک عبدالله (شهری واقع در استان مکه) برگزار شده که از شهر مکه حدود صد کیلومتر فاصله دارد. البته اطلاق «رکیک» به این کنسرت نیز محل سوال است. خوانندگان مقاله با بررسی اخبار و اطلاعات این کنسرت خود می توانند آن را از این حیث ارزیابی نمایند.
این دروغ پردازی آشکار علیه عربستان سعودی نه اولین دروغ از این نوع است و نه آخرین آن خواهد بود. در واقع تاریخ دروغ پردازی علیه این کشور اسلامی در ایران تاریخی طولانی و شگفت انگیز است. در این مقاله و طی موارد زیر پاره ای از این دروغها مورد اشاره و درواقع یادآوری قرار خواهند گرفت:
دروغ اول، آزاد شدن روزه خواری در عربستان: رسانه های داخلی متعددی در سالهای اخیر با انتشار تصویر یک سند ساختگی مدعی شدند دولت عربستان روزه خواری (در ماه مبارک رمضان) را آزاد کرده است.
دروغ دوم، دیسکوی مکه: یکی از وزرای دولت سابق با انتشار ویدئویی در توئیتر مدعی شد «دیسکوی مکه با قرائت قرآن آغاز شد». این فیلم متعلق به اجرای یک خواننده آمریکایی عرب تبار (روتانا طرابوزنی) در یک فستیوال موسیقی در آمریکا است و هیچ ربطی به عربستان ندارد.
دروغ سوم، رقص جنیفر لوپز بر روی نماد کعبه در عربستان: ویدئویی از این رقص به طور گسترده ای در شبکه های اجتماعی فارسی زبان منتشر گردید. در واقع این ویدیو رقص خانم تیلور سویفت در یک کنسرت در استکهلم پایتخت کشور سوئد است. استیج مکعبی شکل خواننده نیز یک استیج پلکانی متحرک است و ربطی به نماد کعبه ندارد.
دروغ چهارم، دستور حذف دروس اسلامی از مدارس عربستان: در شبکه های اجتماعی فارسی متعددی ادعا شد به دستور محمد بن سلمان شاهزاده عربستان دروس اسلامی از مدارس عربستان حذف شده است. مدارس عربستان همچنان دروس اسلامی را تدریس می کنند اما محتوای آنها در سالهای اخیر تغییراتی به نفع اسلام «میانه روانه» و «صلح آمیز» داشته است.
دروغ پنجم، شراب خواری پادشاه عربستان: علی اکبر صالحی وزیر اسبق خارجه در خاطرات خود نقل کرده است ملک عبدالله پادشاه سابق عربستان سعودی در یک دیدار به شدت به گزارشهای مطبوعات ایرانی در خصوص شراب خوارگی وی اعتراض کرده است. منابع آگاه از دربار سعودی اتفاقا ملک عبدالله را یکی از پادشاهان سنت گرا و محافظه کار (از نظر انجام فرایض دینی) و از این حیث از متدین ترین پادشاهان عربستان به شمار آورده اند. علاوه بر این، به نظر می رسد مطبوعات ایرانی نتوانستند هیچ مدرک یا منبع قابل اعتمادی برای این ادعای خود مطرح نمایند.
دروغ ششم، یهودی بودن مادر محمد بن سلمان: در رسانه های فارسی زبان ویدیویی از یک سخنران صهیونیست منتشر شده که وی محمد بن سلمان را دوستدار یهودیان و از مادری یهودی (اتیوپیایی) معرفی می نماید. براساس منابع معتبرتر، مادر محمد بن سلمان «فهده بنت فلاح بن سلطان آل حثلین العجمی» است که به قبیله عربی عجمان تعلق دارد و ربطی به اتیوپی و یهودیان آنجا ندارد.
دروغ هفتم، تجاوز به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده: پس از حمله به سفارت عربستان در تهران و به آتش کشیدن آن و قطع روابط میان دو کشور، خبری در رسانه های داخلی منتشر گردید که به موجب آن ماموران عربستان در حین بازجویی در فرودگاه جده به دو نوجوان ایرانی تجاوز کردند. این خبر انعکاس گسترده ای در رسانه های داخلی داشت. براساس گزارش خانواده این دو نوجوان و همچنین مقامات سازمان حج و اوقاف این موضوع ربطی به «تجاوز جنسی» نداشته و در واقع نوعی «بی حرمتی»، «آزار و اذیت» یا به بیان برخی دیگر از آگاهان «تعرض جنسی» بوده است. تفاوت فاحش میان این دو مقوله احتمالا نیازی به توضیح نداشته باشد!
دروغ هشتم، ترور دانشمند فضایی با جرثقیل در مسجدالحرام: در جریان بازسازی مسجدالحرام و پس از طوفانی شدید یک جرثقیل سنگین سقوط کرد و در محوطه کعبه فروافتاد. در اثر این حادثه ۱۰۷ نفر از زائران که مشغول طواف (حج عمره) بودند، کشته و تعداد بیشتری زخمی شدند. یکی از قربانیان این حادثه آقای سید احمد حاتمی از متخصصان امور فضایی بود. رسانه هایی در ایران این حادثه را طراحی شده و با هدف ترور ایشان تلقی نمودند!
دروغهای ساخته شده در مورد عربستان به این چند مورد محدود نمی شود و شامل موارد قابل توجه دیگری مانند تبار یهودی آل سعود، طراحی و عمدی بودن حادثه منا، مسموم کردن آب زمزم و همچنین اخبار بی اساس زیادی از روابط گسترده مقامات سعودی و مقامات رژیم صهیونیستی می شود. در رابطه با مورد اخیر، هر چه توسط رسانه های اسرائیلی و در چارچوب جنگ روانی و تبلیغاتی علیه کشورهای اسلامی منتشر می شود در رسانه های ایرانی خریداران پروپاقرصی می یابد و بدون ارزیابی و صحت سنجی منتشر می شود.
تعداد و تکرار قابل توجه این دروغها در رسانه های گروهی نشان می دهد آنچه در این زمینه روی داده نه یک اتفاق ساده بلکه پدیده ای جدی و پیچیده است. برای درک ابعاد واقعی این پدیده به یک مطالعه جامع و گسترده در باره همه دروغهای منتشر شده در رسانه های گروهی کشور نیاز است. این امر تنها از عهده یک تحقیق گسترده برمی آید و از عهده این مقاله خارج است. تا چنین کالبد شکافی علمی صورت نگیرد این پدیده به درستی شناخته نخواهد شد و دیدگاه افکار عمومی در کشور نسبت به عربستان آلوده و مسئله دار باقی خواهد ماند. چنان تحقیقی می تواند نشان دهد حجم دروغ پردازی علیه عربستان و سیاه نمایی آن یک اجنبی ستیزی ساده، معمولی و اتفاقی نیست بلکه احتمالا پدیده ای چشمگیر و کم نظیر در نوع خود است. براین اساس احتمالا عربستان بیش از هر کشور دیگری در معرض بدبینی، نفرت پراکنی و دروغ پردازی قرار گرفته است. برخی از دروغهای یاد شده در سطح وسیعی در کشور منتشر شده و اذهان وافکار عمومی را درگیر کرده است. احتمالا نگاه بخش بزرگی از ایرانیان به عربستان تحت تاثیر این دروغها شکل گرفته و این امر نگاه مثبت و واقع بینانه به عربستان را دشوار نموده است.
عربستان، مانند هر کشور دیگری در منطقه، از مشکلات، اشتباهات و نارسایی ها بی بهره نیست و مطبوعات کشور باید در نقد این مشکلات آزاد باشند. عربستان در تاریخ خود گاه خطاهای مهلکی مرتکب شده است. قتل وحشیانه جمال قاشقچی یک نمونه مشخص از این موارد است. لازم است در رویکردی واقع بینانه ابعاد منفی و مثبت عربستان و در یک کلمه واقعیتهای آن دیده شود اما آنچه (در سطوحی) در ایران جریان داشته به دور از واقع بینی و به معنای واقعی کلمه دروغ پراکنی است. احتمالا بخش قابل توجهی از این پدیده تحت تاثیر بدبینی و یا کینه توزی و نفرت تولید شده است اما نباید به همین سادگی از کنار این پدیده پیچیده، گسترده و سرنوشت ساز گذشت. این پدیده با این ابعاد و اندازه و به ویژه از چشم انداز ژئوپولیتیک و راهبردی آن حتما مشکوک است.
برای درک مشکوک بودن این پدیده کافی است نگاهی به نقشه خاورمیانه بیاندازیم. در این نقشه، ایران و عربستان دو کشور بزرگ و دو قدرت منطقه هستند. وزن این دو کشور نه تنها از خلال نقشه سیاسی آشکار می شود بلکه نقشه های تاریخی، مذهبی، اقتصادی، انرژی و ... بر اهمیت فوق العاده این دو کشور در منطقه تاکید دارد. نزدیکی یا دوری این دو قدرت تاثیرگذار می تواند منشا تحولات و واقعیتهای بسیاری در منطقه باشد و در واقع به نوعی سرنوشت منطقه را تعیین نماید. دوری و دشمنی این دو کشور، جهان اسلام و خاورمیانه را دستخوش آشوب خواهد کرد و نزدیکی این دو ضامن امنیت و صلح در منطقه است. روابط تجاری این دو می تواند خلیج فارس را به دریای دوستی، تفاهم، برکت و منفعت برای طرفین تبدیل نماید. این تحول بزرگ البته دشمنانی دارد که این تحولات را مغایر منافع خود می یابند.
علاوه بر این، ایران و عربستان در نقشه مبارزه با اسرائیل جایگاه مهمی دارند. عربستان در دوره ای (دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی) رهبری مبارزه منطقه با اسرائیل را در دست داشت. در این دوره، کشورهای اسلامی با ابتکار عمل ملک فیصل پادشاه وقت عربستان به درجه بی سابقه ای از همبستگی و همکاری علیه اسرائیل رسیدند و رژیم صهیونیستی را تحت فشار سنگینی قرار دادند؛ در جنگ ۱۹۷۳ دولت یهودی سخت ترین لحظات عمر خود را تجربه کرد. همچنین تحریم نفتی غرب به رهبری عربستان در این دوره فشار سختی به حامیان غربی اسرائیل وارد نمود. در دهه های اخیر نیز ایران رهبری مبارزه با اسرائیل در منطقه را به عهده گرفته است. این دوره از مبارزه با اسرائیل همچنان ادامه دارد. همکاری و هماهنگی این دو قدرت منطقه می تواند تحول مهمی در مسیر قدرت گرفتن منطقه در مقابل تجاوزات اسرائیل به شمار آید و فاجعه ای ژئوپولیتیکی برای رژیم صهیونیستی محسوب شود. بر همین اساس حتما دور نگاه داشتن این دو کشور از یکدیگر یکی از اولویتهای راهبردی رژیم صهیونیستی است. بی شک، اسرائیل از همه امکانات خود، از جمله امکانات رسانه ای و سایبری، تولید روایت و دروغ پردازی برای این مهم استفاده خواهد کرد تا دو طرف (ایران و عربستان) را به یکدیگر بدبین و منفی نماید. این امر از دشمنی دانا، هشیار و زیرک چون اسرائیل بعید نیست اما آنچه غیرمنتظره و باورنکردنی است حجم ناآگاهی و بی مسئولیتی طرفهایی است که دل در گرو آرمان آزادی فلسطین دارند، پرچم فلسطین به دست می گیرند و ماموریت شماره یک خود را مبارزه با رژیم صهیونیستی و آزاد کردن مقدسات اسلامی در فلسطین می دانند اما در عمل (و در سطح راهبردی) به نقشه اسرائیل برای ایجاد تفرقه میان کشورهای اسلامی، به ویژه ایران و عربستان، خدمت می نمایند.
* استاد مطالعات اسرائیل - دانشگاه تهران
