به گزارش "ورزش سه"، فوتبال، گاهی واقعاً عجیب است. هر کسی که فکر می‌کرد، بعد از خرج صدها میلیون یورو، پاری‌سن‌ژرمن درست چند ماه پس از از دست دادن بهترین گلزن تاریخش – و چهره‌ای نمادین در برند جهانی باشگاه – قهرمان لیگ قهرمانان شود، دستش را بالا بگیرد.
صحبت از کیلیان امباپه است، ستاره‌ای که ناصر الخلیفی در سال ۲۰۱۷ با پرداخت تقریباً ۱۸۰ میلیون یورو از موناکو به خدمت گرفت، و کسی که پس از هفت سال تلاش برای فتح بزرگ‌ترین جام، تصمیم گرفت مسیر قهرمانی را کوتاه کند و با انتقالی رایگان به رئال مادرید بپیوندد.
این تصمیم، افکار عمومی فرانسه را شوکه کرد، تا جایی که امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور، تلاش کرد مانع این جدایی شود و امباپه را «یک میراث ملی فوتبال فرانسه» خواند اما در نهایت، همین جدایی تبدیل به نقطه عطفی برای تیم پاریسی شد. با کنار رفتن نفس سنگین و پررنگ امباپه – که حتی از خود باشگاه پی‌اس‌جی هم رسانه‌ای‌تر شده بود – لوئیس انریکه توانست تیم را با تصویر و تفکر خود شکل دهد: بدون ستاره (در سال‌های گذشته، مسی و نیمار نیز تیم را ترک کرده بودند)، اما با گروهی از بازیکنان جوان، باانگیزه و مشتاق یادگیری که حاضر بودند دستورات تاکتیکی مربی را مو به مو اجرا کنند.
البته، چند مهره باتجربه هم بودند که تیم به آن‌ها نیاز داشت، از جمله مارکینیوش کاپیتان، که به مثابه برج ایفل در قلب خط دفاع عمل کرد و جی‌جی دوناروما که با کار کردن روی جنبه روانی‌اش، موفق شد انتقادهای سال‌های اخیر را از ذهن پاک کند و در مسیر پیشرفت قرار بگیرد.
مثل ایبرا و رونالدو
اما امباپه چه؟ او رئال را انتخاب کرد و جام‌هایی هم برد – مثل سوپرجام اروپا و جام باشگاه‌های جهان – اما این‌ها افتخارات فرعی محسوب می‌شوند. فصل اولش در اسپانیا با ۴۳ گل زده به پایان رسید، اما همراه با حسرت‌های زیاد: نایب‌قهرمانی در لالیگا و کوپا دل ری پشت سر بارسلونا و حذف از یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال، درست قبل از اینکه شاید در نیمه‌نهایی به مصاف هم‌تیمی‌های سابقش می‌رفت.
هم‌تیمی‌هایی که حالا بالاخره آن جامی را بالای سر بردند که در حضور امباپه، همیشه نفرین‌شده به نظر می‌رسید. سه‌گانه: لیگ قهرمانان، لیگ فرانسه و جام حذفی.
این یک طعنه تلخ برای بازیکنی است که بیشترین دستمزد جهان را دریافت می‌کند؛ بله، حقوق ۱۲۸ میلیون یورویی‌اش قطعاً مرهم بزرگی است، اما ترس از اینکه «تصمیم اشتباهی گرفته» باشد، می‌تواند در یک حرفه کوتاه‌مدت مثل فوتبال، عذاب‌آور باشد. هنوز زمان به نفع کیلیان است، اما کسانی که پیش از او دچار «هِبریس» شدند – واژه‌ای در زبان یونانی باستان که به معنای غرور بیش از حد و گمان برتری بر سرنوشت است – همیشه به آنچه می‌خواستند نرسیدند. دو نمونه واضح؟ رونالدوی پدیده و زلاتان ابراهیموویچ؛ هر دو اینتر را با یک هدف در سر ترک کردند اما پایان کارشان مطابق رویاهایشان نبود. اصلاً.
