در گذشته، مقنی‌ها در عمق بیش از بیست متری خاک به ریشه گیاهی برخوردند که به‌سختی خود را به آب رسانده بود. با دنبال کردن ریشه، متوجه شدند که در سطح خاک، خارهای بیابانی مانند خارشتر، گیاهی است که برای دسترسی به آب، ریشه عمودی خود را تا عمق بیش از بیست متر گسترش می‌دهد؛ کاری که سایر گیاهان قادر به انجام آن نیستند. به همین دلیل، تصمیم گرفتند از این گیاه برای آبیاری برخی محصولات بدون نیاز به حفر چاه یا آبیاری مستقیم استفاده کنند. برای مثال، دانه هندوانه را به خارشتر در بیابان پیوند می‌زدند و هندوانه با استفاده از آبی که خارشتر از اعماق زمین جذب می‌کرد، رشد می‌کرد. این تکنیک کشاورزی امروزه به‌تدریج به فراموشی سپرده شده و تنها در مناطق محدودی از ایران استفاده می‌شود.