همشهری آنلاین: از خانه‌ای که پروین اعتصامی در آن لباس عروس بر تن کرده تا باغچه‌ای که درخت ارغوان محبوب هوشنگ ابتهاج در آن قد برافراشته است، خانه‌های مشاهیر ادبی در تهران حالا به جاذبه‌های گردشگری تبدیل شده‌اند.
نام مقصد: خانه ملک‌الشعرای بهار
نشانی: خیابان طالقانی، خیابان ملک‌الشعرای بهار، بن‌بست گوهر، پلاک ۴
شماره ثبت ملی: ۱۰۸۶۹
معرفی: خانه ملک‌الشعرای بهار یکی از بناهای تاریخی تهران است که در محدوده مرکزی شهر قرار دارد و قدمتش به اواخر دوره پهلوی اول می‌رسد.
خانه شاعر خراسانی
این خانه به سبک بناهای دوران تجدد و نوگرایی ساخته شده است. خانه ملک‌الشعرای بهار که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، قرار است به باغ‌موزه تبدیل شود. هر چند ملک‌الشعرای بهار اهل خراسان بود و تقریبا از ۳۰ سالگی به تهران آمد، اما اینجا تنها خانه‌ای است که او در آن زندگی کرد. بخش زیادی از خانه تا اواسط دهه ۸۰، به‌عنوان انبار در اختیار سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران قرار گرفت تا اینکه سال ۱۳۹۹ مرمتش آغاز شد. محمدتقی بهار، شاعر، مورخ، ادیب، سیاستمدار و روزنامه‌نگار بود.
نام مقصد: خانه پروین اعتصامی
نشانی: خیابان مصطفی‌خمینی، کوچه شهید علیزاده کمیلی، انتهای بن‌بست اول، پلاک ۶
شماره ثبت ملی: ۱۴۶۱۹
معرفی: سرای پروین از خانه‌های تاریخی تهران و یکی از آثار ملی ایران است. تمام دوره‌ای که پروین در تهران زندگی می‌کرد در این خانه گذشته است.
بنایی با معماری تلفیقی
این خانه از ۳ طبقه تشکیل شده؛ طبقه همکف شامل اتاق‌های خواب که به‌گفته نزدیکان پروین، اتاق شخصی و خواب شاعر بوده و اتاق‌های بالا محل برگزاری محافل شعر و شاعری‌اش. مراسم عروسی پروین هم در همین اتاق‌های بالا برگزار شده است. معماری این خانه یادآور معماری اواخر دوره قاجاریه (معماری تلفیقی) است که در آن نفوذ معماری نئوکلاسیک غرب در معماری سنتی به جامانده از عهد صفوی مشاهده می‌شود. پنجره‌های چوبی و قدی خانه رو به حیاط باز می‌شود.
نام مقصد:خانه امیرهوشنگ ابتهاج
نشانی: خیابان فردوسی، خیابان کوشک، خیابان تقوی
شماره ثبت ملی: ۲۳۸۷۸
معرفی: در کنجی دنج و انتهای بن‌بستی خاکستری‌رنگ در حوالی میدان فردوسی، خانه‌ای وجود دارد که در تلاقی آجرهای قرمز و کاشی‌های آبی‌اش، ارغوانی تنها دارد.
سمبل زندگی
هوشنگ ابتهاج درباره این خانه چنین نقل کرده است: «با وامی که از محل کار گرفتم، این خانه را ساختم. در تمام مراحل ساخت خانه بالا سر کار بودم. آنجا یک کنده خشکیده درخت بود که نظرم را جلب کرد، چون قطرش زیاد بود. معلوم بود بیشتر از ۳۰۰ سال عمر دارد. در تمام مدت ساخت خانه، مراقب بودم پای این کنده آهک و سیمان نریزند تا اینکه دور کنده پاجوش‌های نازک و سبز و کوچک بیرون آمد و کم‌کم هرکدام از این پاجوش‌ها تبدیل به یک تنه ضخیم شد. بعد از آن درخت ارغوان برای من سمبلی از زندگی شخصی تا آرمان‌ها و آرزوها شد.»
نام مقصد: خانه مهدی اخوان ثالت
نشانی: خیابان فاطمی، خیابان ششم، کوچه خجسته، پلاک ۲۹
شماره ثبت ملی: ۱۰۴۰۴
معرفی: اواسط کوچه خجسته خانه‌ای با دری طوسی‌رنگ دیده می‌شود که روی تابلوی سیاه سردرش نوشته شده: «خانه موزه مهدی اخوان ثالث. برای بازدید از موزه زنگ بزنید.»
یاد استاد
موقعیت خانه شمالی است و موقع ورود اول باید وارد حیاط کوچک خانه‌ای شوید که روزگاری استاد اخوان ثالث در آن زندگی کرده است. مجسمه مهدی اخوان ثالث گوشه حیاط روی صندلی جا خوش کرده است. روی دیوارها، عکس‌ها و صفحه دیجیتال بزرگی وجود دارد که بیوگرافی مهدی اخوان ثالث روی آن درج و فضای موزه اخوان ثالث با عکس‌ها و دستخط اخوان که قاب شده‌اند، تزئین شده است.
