به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبرویژه خود نوشت: روزنامه هم‌میهن در سرمقاله خود با انتقاد از فاصله‌گیری بدنه هوادار از اصلاح‌طلبی نوشت: «خط‌مشی اصلاح‌طلبی که از دوم‌خرداد سال۱۳۷۶ آغاز شد، به مرور زمان و به دلایل گوناگون با چالش‌های فراوانی مواجه شد. گرچه دوره ۷۶ تا ۸۴ بهترین دوره تاریخ جدید ایران [بخوانید به قهقرا بردن انقلاب و اندیشه‌های امام راحل] از اغلب جهات بود، ولی بی‌توجهی اصلاح‌طلبان به تثبیت این دستاوردها ایران را وارد دوره سیاهی کرد که بدون تردید از اغلب جهات سیاه‌ترین دوره تاریخ جدید ایران بود.»
هم‌میهن نوشت: «متأسفانه برای جبران این دوره و این ضعف پیش‌آمده وارد باتلاق ۸۸ شدند که به‌جای بهبود، اوضاع را بدتر و امنیتی کرد و همه بدون استثنا زیان دیدند و دست تندترین نیروهای سیاسی را در عرصه عمومی باز کرد. البته افول اصلاح‌طلبان از پایان و حتی اواسط مجلس ششم آغاز شده بود و ریشه این افول نیز در عدول نسبی از برخی اصول پیش‌گفته بود. مشکل فقط افول اصلاح‌طلبی نبود؛ بلکه مترادف دانستن اصلاحات با اصلاح‌طلبی بود که عده‌ای شکست و عدم موفقیت یکی را به منزله شکست دیگری تلقی کردند.»
روزنامه هم‌میهن در تمجید از دوره ۷۶ تا ۸۴ به بهترین دوره و تأکید بر این نکته که باتلاق ۸۸ اوضاع را بدتر و امنیتی کرد، به این نکته اشاره نکرده، دوره‌ای که آن را به کسی نسبت می‌دهید که این دوره محصول آن فرد است، از قضا فتنه ۸۸ و دمیدن بر این فتنه هم محصول همین شخص است. این خاتمی و همفکران او بودند که باتلاق ۸۸ را برای موسوی متوهّم رقم زدند و کشور را ۸ ماه به رمز آشوب تقلب به آتش کشیدند.
این روزنامه در بخش دیگری از این یادداشت آورده است: «مشکل بدتر این بود که برخی از منسوبین به اصلاحات سعی کردند که خود را متولی دائمی اصلاح‌طلبی بدانند و غیر خود را رد کنند؛ درحالی‌که خودشان بیش از حد از این اصول عدول کردند و امروز هم برخی از آنان تحت همین اسم ولی با رسم دیگری عمل می‌کنند. در واقع، این مشکل محصول یک خطای انحصارطلبانه است. ابتدا باید از اصول اصلاح‌طلبانه دفاع کرد و هر گروهی که به آن اصول ملتزم است، حق دارد خود را اصلاح‌طلب بداند. همه نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که هنوز اکثریت مردم شیوه اصلاح‌طلبی با تعریف فوق را بر هر شیوه دیگری برای بهبود امور خود ترجیح می‌دهند. اصلاح‌طلبی یک مغازه نیست!»
اگر امروز بخشی از اصلاح‌طلبان اراده کرده‌اند علیه بزرگان انحصارطلب خود شورش کنند و آنها را متهم به انحصارطلب کاسب‌کار می‌کنند، در اوج دوران اصلاحات بسیاری از دلسوزان، این انحصارطلبی و سوءاستفاده از نام اصلاح‌طلبی را هشدار داده بودند و آغازگر این هشدار، رهبر حکیم و فرزانه انقلاب بود که جریانات سیاسی و افراد آن را به درستی می‌شناختند و از همین‌رو بود که فرمودند: «بنده معتقد به اصولگرای اصلاح‌طلبم». چراکه هیچ‌گاه یک اصولگرای اصلاح‌طلب، اصولگرایی یا اصلاح‌طلبی را دکانی برای کاسبی و رسیدن به امیال نفسانی خود هزینه نمی‌کند.
