به گزارش همشهری‌آنلاین، امام خمینی (ره) بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ایران، در شامگاه ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ پس از تحمل یک دوره بیماری درگذشت. شخصیت‌های برجسته علمی و عرفانی بسیاری درباره شخصیت، سلوک معنوی و جایگاه الهی ایشان سخن گفته‌اند.
کتاب «زمزم عرفان» که مجموعه‌ای از بیانات و خاطرات ارزشمند آیت‌الله محمدتقی بهجت است، بخشی از رازهای عارفانه و معنوی ایشان را درباره شخصیت‌های برجسته تاریخ انقلاب اسلامی آشکار می‌کند.
آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی (ره) در کتاب «زمزم عرفان» خاطره‌ای معنوی از روزهای پایانی عمر پربرکت امام خمینی (ره) نقل کرده که از ارتباط روحانی عمیق میان ۲ عارف بزرگ حکایت دارد.
بنابر آنچه در صفحه ۱۸۴ این کتاب آمده، آیت‌الله بهجت (ره) می‌فرماید: هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بستری بود، چند روز پیش از وفات، صبح پنجشنبه پس از نماز صبح، در حالی که بیدار بودم، ایشان را دیدم که با چهره‌ای زیبا، خوشرو و لبخند بر لب، از برابر من گذشت، چهره‌اش حتی از عکس‌هایی که از او دیده بودم، زیباتر بود.
این مرجع فقید نوشته بود که: چند روز بعد که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که آن دیدار، برای خداحافظی بوده است، خوشحال بود؛ زیرا کارش را تا پایان درست انجام داده بود، از آنچه کرده بود پشیمان نبود، بلکه کارش موفقیت‌آمیز بود.
این روایت کوتاه اما عمیق، نشان‌دهنده ارتباط معنوی و روحانی آیت‌الله بهجت با امام خمینی (ره) است و به نوعی بیانگر رضایت قلبی امام از مسیر و آرمان‌هایش در پایان زندگی است. آیت‌الله بهجت، یکی از برجسته‌ترین عرفای دوران معاصر، در طول زندگی خود همواره از امام خمینی (ره) با احترام و ارادت ویژه یاد می‌کرد و این تجربه معنوی، مهر تأییدی بر رابطه عمیق و معنوی میان این ۲ شخصیت بزرگوار محسوب می‌شود.
آیت‌الله بهجت، در بسیاری از سخنان خود از امام خمینی (ره) به عنوان شخصیتی الهی و عارف یاد کرده و همواره بر عمق معنویت و صداقت ایشان تأکید داشته است.
این تجربه معنوی آیت‌الله بهجت، نه تنها برای علاقه‌مندان به شخصیت‌های عرفانی و معنوی جذاب است، بلکه تصویری الهام‌بخش از رضایت و موفقیت امام خمینی (ره) در مسیر آرمان‌های انقلاب اسلامی ارائه می‌دهد که همچنان در تاریخ معاصر ایران جاودانه خواهد ماند.
