آیا رسول خطیبی گزینه شایسته‌ای برای هدایت تیم ملی زیر ۲۳ سال، شکستن طلسم المپیک و پرورش بازیکنان ملی ایران پیش از رسیدن به رده بزرگسالان است؟ پاسخ به این پرسش البته شاید اولویت نباشد تا زمانی که هنوز تکلیف ادعای خطیبی در خصوص فساد در انتخابات فدراسیون فوتبال به نتیجه نرسیده است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ماجراهای فوتبال ایران، پیچیده‌تر از آن است که بتوان با «دو دو تا، چهار تا» فهمید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. فوتبالی که با «عدم شفافیت» و «فساد» عجین شده و این موضوع هم یک ادعا نیست، بلکه گزارش‌های نهادهای رسمی کشور است. سازمان بازرسی کل کشور سال گذشته در گزارشی ۱۰ صفحه‌ای به عدم شفافیت در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ اشاره کرد و قوه قضاییه هم سال گذشته پیگیر پرونده فساد در فوتبال شد که اخیراً نام اختصار افرادی که تفهیم اتهام شده و تخلفات آنها محرز شده، توسط سخنگوی قوه قضاییه خوانده شد.
البته که روشن است، پرداختن به موضوع عدم شفافیت و فساد و خلاصه کردن این دو موضوع مهم به چند نام، به پاک کردن صورت مسئله شباهت دارد. فسادی که نمی‌تواند فقط از سوی چند مدیر میانی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ، مدیران باشگاه‌ها، مدیران دو رسانه و یک برنج فروش رقم خورده باشد. همانطور که ممکن نیست خداداد افشاریان به عنوان رئیس کمیته داوران بازداشت و متهم به فساد در داوری شود، اما نام هیچ داوری مطرح نباشد و کسی تا روشن شدن پرونده محروم نشود. بنابراین فساد می‌تواند ریشه‌های گسترده‌ای داشته باشد که رسیدن به این ریشه‌ها نیز از وظایف نهادهای ذی‌صلاح است.
با این حال انتخابات ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۳ با ادعای فساد آلوده شده است؛ این ادعا هم از سوی افراد غیرمرتبط نبوده و رسول خطیبی چنین ادعایی را به زبان آورده است. خطیبی که به عنوان مدیرعامل پیکان برای حضور در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال نامزد شده بود و به عنوان مدیرعامل سایپا در انتخابات شرکت کرد، اما برای پست هیئت رئیسه انتخاب نشد، چند روز پس از انتخابات دست به افشاگری زد: «تفکری به عنوان رئیس هیئت فوتبال یزد به من گفت که یک نفر شب انتخابات به او گفته استان شما ۴ رأی دارد و هر رأی شما را ۳۰۰ میلیون می‌خرم، یعنی یک میلیارد و دویست میلیون تومان برای ۴ رأی!»
رسول خطیبی درباره فساد در انتخابات و خرید آرا البته فقط به این مورد بسنده نکرد و صحبت‌هایش را ادامه داد: «با آقای تفکری یا رجاییان، مدیرعامل آلومینیوم اراک صحبت کنید به شما می‌گویند. آقای رجاییان گفتند که ساعت‌های آنچنانی به ما پیشنهاد شده است! امیدوارم درست نباشد، خواهش می‌کنم رسیدگی کنند. یکی از همکاران شما به من گفت دو سه تا فیش دارم که در برنامه‌ام می‌گویم.» با این حال ادعاهای رسول خطیبی هم بی پاسخ نبود، اما نه پاسخی به بزرگی این ادعا. جایی که کمیته اخلاق بیانیه صادر کرد، از احضار فرشاد تفکری خبر داد و درباره ادعاهای رسول خطیبی گفت: «طرح ادعای واهی و بدون دلیل و مستندات و واقعیت موضوع، از مصادیق تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب و افترا تلقی می‌گردد که طرح آن بالاخص بدون استفاده از مجاری قانونی و طرح به صورت عمومی به جهت حفظ و صیانت از حیثیت و اعتبار فوتبال و شخصیت افراد مستوجب مجازات و برخورد قانونی خواهد بود.»
در میان این آلودگی‌ها و غبارهایی که با نام فساد با فوتبال عجین شده، در حالی که یک شخص پاک بودن آرای انتخابات فدراسیون فوتبال را زیر سؤال برده، تبدیل به یکی از گزینه‌های هدایت تیم ملی زیر ۲۳ سال است. موضوع این نیست که رسول خطیبی نباید یا نمی‌تواند سرمربی تیم زیر ۲۳ سال شود، اما موضوع اینجاست که در شرایط فعلی و تا زمانی که ادعای او به درستی بررسی نشده و به نتیجه نرسیده، چطور او حتی به عنوان گزینه هدایت تیم امید انتخاب می‌شود؟ اگر ادعای رسول خطیبی هرچند از زبان تفکری، رجاییان و اهالی رسانه درست بوده که باید بررسی شود و قطعی بودن آن منجر به ابطال انتخابات می‌شود، اما اگر او طبق آنچه کمیته اخلاق گفته ادعای واهی کرده، باید محروم شود نه با حضور بین گزینه‌های هدایت تیم ملی زیر ۲۳ سال پاداش بگیرد.
درست یا غلط بودن ادعایی که رسول خطیبی درباره فساد در انتخابات فدراسیون فوتبال داشته، نیازمند بررسی است. موضوعی که به گوشی علی کفاشیان نامزد رد صلاحیت شده فدراسیون فوتبال هم رسیده بوده و او در این خصوص به تابناک گفت: «نمی‌توانم بگویم که پولی رد و بدل شده، اما این را می‌توانم بگویم یک سری افرادی به یک باره آمدند و در مجمع ظاهر شدند، در حالی که افراد قوی‌تر با سابقه فوتبالی و توانمندتر در انتخابات حضور داشتند. کسی این صحبت را کرده و تهمت بزرگی زده و اگر اسناد و مدارکی دارد آن را بگیرند و حتی انتخابات را ابطال کنند و اگر هم نادرست گفته، خودش را محکوم و مجازات کنند تا دیگر کسی ادعای نادرست نکند.» با این حال کفاشیان درباره ادعای خطیبی گفت: «به نظر من نباید از صحبت‌های خطیبی ساده بگذرند. این قضیه حتماً باید پیگیری شود. او هم فرد محترمی هست و حالا تیمش هم نباخته بوده که بگویید از سر عصبانیت چیزی را بیان کرده است. حتماً وقتی این صحبت را زده، استناداتی داشته یا مطالبی شنیده و شاید هم پرونده در جریان است و روی آن کار کنند؛ من نمی‌دانم.»
همانطور که علی کفاشیان به این موضوع اشاره کرده، ادعای خطیبی از دو حالت حارج نیست. یا صحت دارد که باید منجر به ابطال انتخابات شود یا ادعای نادرستی است که خطیبی باید محکوم و مجازات شود، اما قرار گرفتن نام او میان گزینه‌های مهدی تاج و فدراسیون تحت امرش برای هدایت تیم ملی زیر ۲۳ سال عجیب به نظر می‌رسد. از این جهت عجیب که انگار دو پیام می‌رساند؛ نامزد هدایت تیم ملی المپیک شدن یا پاداش خطیبی بابت اتهامی است که به ساختار فوتبال زده یا حق‌السکوتی بابت پیگیری نکردن ادعای خود که احتمالاً مستندات و شواهدی برای آن وجود دارد. هرکدام از این دو باشد، باید دل‌مان به حال فوتبالی بسوزد که برای انتخاب سرمربی‌اش چنین معیارهایی وجود دارد. تلخی ماجرا هم اینجاست که پیش از این هم چنین رویکردی در فدراسیون فوتبال دیده شده؛ وقتی قرار بود رأی پرونده علیرضا بیرانوند و فسخ غیرقانونی قراردادش با پرسپولیس صادر شود، اما محمدرضا زنوزی با تهدید مهدی تاج و بازگویی برخی ناگفته‌ها، توانست روند پرونده را تغییر دهد و با گذشت یک سال تاکنون هم رأی نهایی صادر نشده است.
