به گزارش خبرورزشی، فابیو کاپلو مرد افسانه ای فوتبال ایتالیا درباره وضعیت اینزاگی و احتمال رفتنش به الهلال می گوید: «در موقعیت او، با ماروتا تماس می‌گرفتم و قرارداد را تمدید می‌کردم؛ سیمونه از این تجربه درس خواهد گرفت.»
او می‌ماند یا می‌رود؟ هنوز سیمونه اینزاگی تصمیم نهایی خود را درباره‌ی آینده‌اش با اینتر اعلام نکرده است. با فابیو کاپلو گفت‌وگو را از همان جملاتی آغاز می‌کنیم که اینزاگی پس از شکست تلخ در مونیخ بر زبان آورد:
«نمی‌دانم که به آمریکا می‌روم یا نه، در حال حاضر ناراحتی زیادی هست و نمی‌توانم درباره‌ی آینده صحبت کنم.»
کاپلو، شما این حرف‌ها را چگونه تفسیر می‌کنید؟
«ابتدا بگویم اگر جای او بودم، می‌گفتم: “جام جهانی باشگاه‌ها برای ما فرصتی تازه فراهم کرده؛ می‌خواهیم جبران کنیم و برای آن تلاش خواهیم کرد.”
اما وقتی یک مربی آن‌طور که اینزاگی پاسخ داد، صحبت می‌کند، نشان از وجود مسأله‌ای عمیق‌تر دارد. سخنانش برای من نشانه‌هایی از تردید و شاید یک وداع قریب‌الوقوع بود. البته باید آن‌ها را در بستر همان شب دید؛ شکستی ۵-۰ برابر پاری‌سن‌ژرمن تنها یک باخت نیست، یک زخم عمیق است. شاید اینزاگی هنوز در شوک آن شب باشد، اما در هر حال، تردیدهای من باقی‌ست. جملاتش رنگ‌وبوی خداحافظی داشت.»
این در حالی‌ست که رئیس باشگاه، جوزپه ماروتا، بارها اعلام کرده خواهان ادامه‌ی همکاری با اینزاگی است:
«یک شب بد نمی‌تواند همه‌ی شایستگی‌ها را زیر سؤال ببرد؛ قصد داریم قرارداد را تمدید کنیم.»
کاپلو:
«بله، این همان نکته‌ی کلیدی‌ست. اعتماد باشگاه، اساس تداوم مسیر یک مربی است، به‌ویژه پس از شکستی چنین سنگین در فینال لیگ قهرمانان.»
اگر شما جای اینزاگی بودید چه می‌کردید؟
«با ماروتا تماس می‌گرفتم و می‌گفتم: “کجا باید امضا کنم؟ می‌خواهیم با هم ادامه دهیم.”»
و اگر مقصد بعدی اینزاگی الهلال باشد؟
«پس پای پول در میان است. تصور کنید: دو فینال لیگ قهرمانان در سه فصل از دست می‌رود، و سپس مقصدتان عربستان می‌شود، جایی که با طلا از شما استقبال می‌کنند. شاید خشم و یأس ناشی از شکست برابر PSG، انگیزه‌ای برای تغییر فضا باشد، اما اگر آغاز دوباره از آنجا باشد... من نکته‌ی مهم‌تری را مد نظر قرار می‌دادم.»
چه نکته‌ای؟
«رابطه با هواداران. آیا مطمئنیم پس از شب مونیخ، نگاه آن‌ها به او همچنان همان خواهد بود؟»
اگر اینزاگی تصمیم به ماندن بگیرد، از کجا باید شروع کند؟
«در کوتاه‌مدت، از همان خشم فروخورده بابت دومین فینال ازدست‌رفته دورانش. جام جهانی باشگاه‌ها می‌تواند ویترینی باشد برای نشان دادن چهره‌ای مصمم و قدرتمند از اینتر، تیمی که آرسنال، بایرن و بارسلونا را از پیش رو برداشت.
در نگاه کلی‌تر، اینزاگی باید از چهار سال حضورش در اینتر بهره بگیرد. دورانی که تیمی قدرتمند ساخت و دو بار در رقابت‌های دشوار لیگ قهرمانان به فینال رسید. این مسیر تحسین‌برانگیز است. درود بر اینزاگی، این را کسی می‌گوید که خودش سه بار به فینال رسید و دو بار شکست خورد. حالا نوبت بهره‌گیری از تجربه است؛ تمرکز بر لیگ داخلی.»
یعنی قهرمانی در سری A باید هدف اصلی باشد؟
«نه، نباید بین لیگ و اروپا یکی را انتخاب کرد. اما امسال تیمی در اختیار داشت که شایستگی قهرمانی در سری A را داشت، با این حال فرصت‌های زیادی در رقابت با ناپولی از دست رفت. مشکل آنجا بود که تیم پس از گل اول، تمرکز و ثبات لازم را از دست می‌داد. تیمی مانند اینتر باید توان مدیریت یک ماراتن همچون سری A را داشته باشد.»
البته ترکیب تیم هم نیاز به نوسازی دارد...
«بدون تردید. اما من به ماروتا اعتماد دارم. درآمد حاصل از لیگ قهرمانان، سرمایه لازم برای تقویت تیم را فراهم کرده است، آن هم در هماهنگی کامل با سرمربی. باشگاه می‌داند اینزاگی چه بازیکنانی می‌خواهد، سال‌هاست که با او مشورت می‌کند و این فرمول جواب داده.»
و اگر اینزاگی خداحافظی کند؟
«نمی‌خواهم در دام پیش‌بینی‌های نامطمئن بیفتم، اما دو چیز را می‌دانم: اول، ماروتا غافلگیر نخواهد شد، قطعاً طرح جایگزین دارد. دوم، هر کس که بیاید باید بداند با تیمی روبه‌روست که ساختار فنی‌اش با سیستم ۳-۵-۲ اینزاگی شکل گرفته.»
