به گزارش خبرورزشی، دیدیه دشان مدت‌هاست اعلام کرده پس از جام جهانی ۲۰۲۶ از تیم ملی فرانسه جدا خواهد شد؛ تیمی که با آن در سال ۲۰۱۸ قهرمان شد و در سال ۲۰۲۲ تنها با اختلافی اندک جام را از دست داد.
حالا، در آستانه‌ی نیمه‌نهایی لیگ ملت‌ها برابر اسپانیا، بر عزم خود برای ادامه‌ی کار در دنیای فوتبال تأکید می‌کند: بازنشستگی، دست‌کم فعلاً، جایی در نقشه‌ی ذهنی او ندارد.
در مورد شکست اینتر در فینال لیگ قهرمانان چه نظری دارید؟
«راستش را بخواهید، آن مسابقه‌ای واقعی نبود. PSG از ابتدا تا پایان حاکم میدان بود. به‌نظر می‌رسد اینتر از لحاظ ذهنی و جسمی تحلیل رفته بود؛ تیمی که تا هفته‌ی پایانی برای اسکودتو جنگیده بود، و بازیکنانی مثل لائوتارو در اوج نبودند. در عوض، PSG با مدیریت بهتر توانست تمام کیفیت‌هایش را بروز دهد.»
آیا این پیروزی نشان‌دهنده‌ی قدرت فوتبال جمعی لوییس انریکه است؟
«قطعاً. بخشی از موفقیت به‌خاطر وفاداری او به اصول خودش است. در فوتبال، همیشه پیروزی نتیجه‌ی یک کار گروهی است، حتی اگر نبوغ فردی تفاوت‌ساز باشد — مثل دوه، با دو گل و یک پاس گل. PSG تأثیرگذار بود، هرچند تا آستانه‌ی حذف در نوامبر پیش رفت. فوتبال همین است؛ یک دقیقه، گاهی همه چیز را عوض می‌کند. آن‌ها راهبردشان را عوض کردند و بر روی جوانان بااستعداد تمرکز کردند — و جواب گرفتند.»
شانس دمبله برای توپ طلا چطور است؟
«قهرمانی در لیگ قهرمانان قطعاً کمک می‌کند، اما رأی با خبرنگاران است و فصل هنوز تمام نشده. حتی انتخاب سه نامزد نهایی هم الان سخت است. امباپه هم هست — آقای گل لیگ، برنده کفش طلای اروپا، در حالی‌که در حال تغییر باشگاه است. یا لمین یامال، که واقعاً کم ندرخشید. چرا نه لواندوفسکی یا رافینیا؟»
PSG بدون امباپه هم قهرمان شد. نظرتان چیست؟
«بله، گاهی این اتفاق می‌افتد. انتخاب‌های حرفه‌ای‌اند. کیلیان چیزهای زیادی برده و رهبر ما در تیم ملی است. حتی اگر رئال مادرید فصل درخشانی نداشته، عملکرد او مثبت بوده.»
پنج‌شنبه مقابل اسپانیا: چگونه یامال را متوقف می‌کنید؟
«هیچ‌کس جوابش را نمی‌داند، شاید باید او را با طناب بست! (با خنده) می‌شود او را محدود کرد، اما فقط یک حرکت از او کافی‌ست تا تفاوت ایجاد کند. یامال یک فوق‌ستاره است. اسپانیا هم بهترین تیم دنیاست؛ با استعدادهایی که هر روز ظاهر می‌شوند. البته ما هم کم نداریم، مثل دوه. البته امباپه هم در سن یامال کارهای خارق‌العاده‌ای می‌کرد.»
با این همه بازیکن: امباپه، دنبله، دوه، بارکولا، اولیس، کولو موانی، شرکی – آیا این قوی‌ترین خط حمله‌ی دوران شماست؟
«پتانسیلش را دارند، اما فقط با قهرمانی و استمرار می‌توانند این را ثابت کنند. گریزمان هم در یک شب متولد نشد.»
آیا اعلام زودهنگام جدایی، ممکن است تأثیر منفی بگذارد؟
«هیچ چیز را تغییر نمی‌دهد. پیش از جام جهانی قطر هم قراردادی نداشتم، اما می‌دانستم ژانویه ۲۰۲۳ جدا خواهم شد. با اینکه از ۲۰۱۲ تا حالا ۶ بار به نیمه‌نهایی رسیدیم، فضا همیشه پر از تردید و فشار رسانه‌ای بوده. برای همین خواستم اوضاع را شفاف کنم. نیازی به زندگی در مرکز توجه ندارم — اما قطعاً بعد از تیم ملی، بازنشسته نمی‌شوم.»
بازگشت به یووه، برای جبران تصمیم سال ۲۰۰۷؟
«الان زمانش نیست. ماجرا فرق دارد. یووه برای من خیلی مهم است. در دوران دشواری برگشتم، و وقتی در ۲۰۰۷ رفتم، فکر می‌کردم تصمیم درستی است — شاید حالا نه. امروز، دوست و هم‌تیمی قدیمی‌ام، ایگور تودور، روی نیمکت یووه نشسته. پیش از امضایش خیلی با او صحبت کردیم. خودم هنوز تصمیمی نگرفته‌ام، نمی‌دانم بعد از تیم ملی چه خواهم کرد. همه‌چیز ممکن است — حتی ناممکن.»
چه توصیه‌ای برای زیدان دارید؟
«زیدان گزینه‌ی طبیعی است — به‌خاطر تمام کارهایی که انجام داده. او مشتاق است فرانسه را هدایت کند و به هیچ نصیحتی از من نیاز ندارد. مطمئنم بهترین نسخه‌ی خودش را ارائه خواهد داد.»
کونته هم با ناپولی قهرمان شد...
«و این اصلاً کار آسانی نبود — آن هم با سومین تیم مختلف. مطمئن هستید می‌ماند؟ (با خنده) من که می‌شناسمش، بعید می‌دانم خوشحال باشد از اینکه کواراتسخلیا را وسط فصل از دست داد! شوخی به‌جای خود، با هم تماس نداشتیم، اما به او تبریک می‌گویم.»
کولو موانی باید در یووه بماند؟
«این موضوع فقط دست او نیست. در این پنج ماه خوب ظاهر شد و مؤثر بود. باید دید یووه می‌خواهد او را نگه دارد یا نه، چون او قرضی از PSG آمده. مسائل مالی هم هست که باید مدیریت شود.»
تورام با اینتر آن‌قدر پخته شده که بتواند در تیم ملی هم بدرخشد؟
«سال قبل هم خوب بود. حالا در اینتر، کنار لائوتارو در سیستمی متفاوت بازی می‌کند. پیشرفت کرده، مؤثر شده، نبودش حس می‌شود. البته در تیم ملی شرایطش فرق دارد؛ رقابت فشرده است و نقشش کمی متفاوت است. اما دارد قدم‌به‌قدم رشد می‌کند.»
آیا وقت آن رسیده که مایک مانیان و تئو هرناندز از میلان جدا شوند؟
«باید دید خودشان چه می‌خواهند و باشگاه چه برنامه‌ای دارد. قرارداد تئو تا ۲۰۲۶ است. تصمیم درست یا غلطی وجود ندارد — فقط تصمیمی مشترک. نبود لیگ قهرمانان شرایط را برایشان دشوارتر می‌کند.»
با آغاز مقدماتی جام جهانی، آیا ممکن است ایتالیا باز هم حذف شود؟
«تمام تیم‌های بزرگ باید در جام جهانی باشند. فرانسه هم در ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ غایب بود، اما در ۱۹۹۸ قهرمان شد. ایتالیا هم میان دو جام، قهرمان یورو شد. دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند به صعود آسان امیدوار باشد.»
