همایون شجریان نوشت: از اولین بار که در سال ۲۰۰۸ با پدر و گروه آوا به سلیمانیه آمدیم تا به امروز که با استاد روحانی و گروه سیاوش در خدمتتان هستیم، هربار مهر بی‌دریغ و شوق وصف نشدنی شما چراغ دل را روشن کرده است. از آن روز تا به امروز بارها به سلیمانیه سفر کردم و هر بار شرمنده ی محبت شما شده ام. در یکی از این سفرها که مهمان دوستان عزیزم سرور و تاوگه و روانش شاد برزان عزیز بودم شبی را دور هم به خوشی گذراندیم و در آن شب آوازی خوانده شد که دوست داشتم آن را با شما عزیزان به اشتراک بگذارم. کاملا این آواز را فراموش کرده بودم. امروز متوجه شدم که سرور عزیز اون رو همراهش دارد و با برنامه ای در تلفن همراهش ریوربی به آن داده است و با بغض و اندوه به یاد برادرش برزان همیشه به آن گوش میدهد. امیدوارم هیچ کدامتان غم نبینید

پی نوشت:

۱- سرور دوستی ست که به احترام او و خواسته اش جسارت کردم و دو قطعه ی مینا گیان و شیرینه سه وزه را به گویش کوردی خواندم.

۲- تا به آن شب هرگز فکر نمی‌کردم غذا خورده هم بشود آواز خواند، فهمیدم حال خوب که پیش بیاد، همه چیز ممکن است.

شاد و برقرار باشید