به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ اگرچه هوا گرم شده و سفر به مقاصد نزدیک و خنک، بهترین انتخاب برای تعطیلات آخر هفته و یا تعطیلات پیش روست؛ اما برخی مقاصد در هر فصلی از سال می‌تواند جاذبه منحصر به خود را داشته باشد و هر بار می‌توان یک بخشی از نهفته‌های آن را کشف کرد و شناخت.

سفر به «طبس» که به آن «گلشن طبس» هم می‌گویند، مقصدی است که با وجود ماهیت کویری بودنش در فصل گرم هم می‌تواند به‌عنوان مقصدی مناسب برای سفر قرار گیرد، چرا که همچون بهشتی سبز در دل کویر قرار دارد.

آنچه می خوانید بخشی از سفر مرضیه احقاقی، خبرنگار «دنیای اقتصاد» به طبس است که آن را بهشتی در دل کویر توصیف می کند.

انتخاب طبس به‌عنوان مقصد سفر، بسیار اتفاقی بود. به دنبال مقصدی کمتر شناخته شده بودیم که چندان شلوغ نباشد و استرسی برای اقامت، ترافیک و دسترسی به خدمات وجود نداشته باشد و همین باعث شد مقصدی بسیار دور در خراسان جنوبی را انتخاب کنیم که باید حداقل 10 ساعت پیوسته رانندگی کنیم. اما وقتی به آنجا رسیدیم اولین جمله‌ای که به ذهنمان رسید این بود: «بهترین مقصدی بود که می‌توانستیم انتخاب کنیم».

برخلاف آنکه هنوز ناشناخته مانده؛ اگرچه در چند سال اخیر چند سایت مهم گردشگری آن همچون کال جنی و روستای میقان و.. بسیار مورد توجه گردشگران قرار گرفته است، این شهر و جاذبه‌های اطرافش، پتانسیل بسیار بالایی برای جذب گردشگر دارند.

عمده گردشگرانی که در این شهر رفت و آمد می کنند عمدتا مردمان بومی از خراسانات بودند و خودروهای شخصی با پلاک تهران بسیار کم دیده می شد. شاید عمده دلیلش طولانی بودن مسافت و کمتر شناخته شدنش باشد. بیشترین مسافران را تورهای گردشگری تشکیل می‌دهند که در فصل‌های سرد سال و به ویژه نوروز به این منطقه سفر می‌کنند. 

آنچه که این شهر را از همان بدو ورود ما را شیفته خود کرد، بوی بهارنارنجی بود که تمام فضا را احاطه کرده بود و ما را غرق در بوی بهار نارنج کرد. شاید همه بهار نارنج را با نام شیراز بشناسند، اما کل شهر طبس هم با بوی بی‌نظیر بهار نارنج معطر شده است که از تمام شهر به مشاممان می‌رسید.

دومین چیزی که بی‌نهایت ما را مجذوب خود کرد، درختان نخل آن بود که تمام شهر از نخل پر شده بود. نخل‌های بلند و کوتاهی که در همه کوچه‌ها و خانه‌ها دیده می‌شود و تمام خیابان‌ها مملو از درختان نخل بوده که یک زیبایی منحصر بفردی به این شهر کویری بخشیده است.

شهری که با وجود زلزله 1357 تقریبا ویران شد بود و دوباره از نو ساخته شد، اما هویت و بافت خود را حفظ کرد و در این شهر خبری از ساختمان‌های بلند و آسمان خراشی که مانع دید در برابر طبیعت زیبای شهر می شود، نیست.

یکی از آثاری که پس از زلزله با وجود تخریب شدید هنوز بخشی از آن باقی مانده، ارگ قدیمی آن است که تنها در ایام نوروز امکان بازدید از آن وجود دارد.

یکی از جاذبه‌های طبس میدان پلیکان آن است که به واسطه وجود چند پلیکان در این میدان به این نام شهرت دارد. در طبس باغ‌های بسیاری وجود دارد که به ناگاه کرمان را در دهنتان تداعی می‌کند که از دل کویر، باغ‌هایی سبز، سر در می‌آورند.

از دیگر جاذبه‌های مهم طبس، موزه قدیمی آن است که البته پس از زلزله طبس ساخته شد و بخش از هزینه‌های ساخت دوباره آن توسط آستان قدس رضوی صورت گرفت. بعضی از آثار تاریخی طبس مهجور مانده‌اند و دسترسی به آنها چندان آسان نیست. قلعه بزرگی که از دور نمایان است؛ اما راهنمایی برای معرفی آن وجود ندارد. 

دو تا سه روز زمان بسیار کمی است تا طبس را آنطور که باید شناخت. این شهر و اطراف آن سراسر جاذبه است که در یک سفر نمی‌توان همه آن‌ها را دید و شناخت. در فاصله نیم ساعت تا یک ساعت از طبس می‌توان به روستاهای اطرافش رفت که هر کدام قصه خاص خود را دارد. اما یکی از نقاط ضعف آن، نبود عکس مناسب از این روستاها برای معرفی خود به گردشگران است. 

یکی از جاذبه‌های بسیار زیبا در طبس، چشمه مرتضی علی است که شاید بتوانیم آن را با تنگه واشی در تهران مقایسه کنیم. مسیری که بخشی از آن را باید از آب عبور کنیم. وقتی به چشمه رسیدیم آنچه که حیرت ما را برانگیخت، دوگانگی آب چشمه بود که  یک سمت آن گرم و سمت دیگر آن سرد است.

از دیگر مقاصدی که در سفر به طبس در این فاصله کوتاه توانستیم از آن بازدید کنیم، روستای سرسبز میقان است که شالیزارهای سبزش بیش از همه، توجه ها را به خود جذب می‌کند. منظره‌ای بسیار زیبا و در عین حال متمایز. روستایی از تضادها و تناقض‌ها.

روستایی سرسبز در دل کویری گرم و خشک، اولین تضاد و تناقضی است که به چشم می‌خورد و پس از آن، وجود شالیزارها در کنار نخل‌های بلند است که شاید زیباترین پارادوکسی باشد که بتوان تماشا کرد. دریاچه نمک نیز از دیگر جاذبه‌های طبس است که مابین دو کویر وجود دارد و تمام مسیر همراه ما بود.  

در مجموع جاذبه‌های طبس آنچنان چشم نواز بود که برخی از آن‌ها شبیه به جاذبه‌هایی در قشم بود که چون هنوز ناشناخته‌اند، چندان مورد توجه قرار نگرفته است.

بخش زیادی از مردم طبس مشغول فروش خرما هستند. پس انبوه درختان نخل در شهر، حاکی از آن است که اقتصاد اول مردم طبس فروش خرما است که این را می‌توان در تمام سطح شهر که مردم در حال فروش خرما هستند مشاهده کرد.

قیمت خرما در طبس نسبت به دیگر شهرها ارزان‌تر است. البته علاوه بر خرما، کشت سبزی نیز از دیگر محصولات پرطرفدار در طبس است که این به واسطه آب بسیار خوبی است که در این شهر جریان دارد. آبی که از سمت اصفهک به سمت طبس جریان دارد و حقابه‌ای که به هر خانه‌ای از شهر راه می‌یابد تا سبزی‌های بسیار معطر را به بار بیاورند.

البته در کنار جاذبه های طبیعی و فرهنگی این شهر، نمی‌توان از غذای مخصوص آن یعنی گندم پلو گذشت. ایم غذا در واقع زیست مردم آن منطقه را نشان می دهد که به دلیل ارزان‌تر، قوت غالبشان گندم است. علاوه بر این، شیرینی سنتی مخصوص طبس نیز آنقدر خوشمزه و خاص است که باعث تعجب است که تاکنون نامی از آن نشنیده بودم. «رووروکرده» شیرینی شبیه به حلوا است که با انگور درست می‌شود.