نیلوفر مولایی: چند سالی می شود که دیگر از دیپلمات بودن در جریان اصولگرایی فاصله گرفته و عزم خود را برای رسیدن به پاستور جزم کرده است. او که روزگاری از عنوان «دیپلمات اصولگرا» بودن چندان بدش نمی آمد، نزدیک به ۱۲ سال است که از آن نقش فاصله گرفته و به یک بازیگر سیاسی تبدیل شده است. در واقع، سعید جلیلی از همان سال ۹۲ که بدون رایزنی با هم قطاران اصولگرایش کاندیدای یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری شد، قاعده بازی را تغییر داد.
مغلوب شدن او در مقابل حسن روحانی در انتخابات ۹۲ باعث شد تا سعید جلیلی تلاش کند از خود یک چهره سیاسی بسازد و با تشکیل دولت سایه به نقد مشی هسته ای و سیاسی دولت روحانی روی آورد. هر چند که ناکامی جلیلی در رسیدن به صندلی ریاست جمهوری در انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۳ هم تکرار شد اما گویا او را ناامید نکرده و دولت سایه دیروز، تبدیل به دولت رقیب امروز شده است.
رونمایی از دولت رقیب
«سیزده میلیون و پانصد و سی و هشت هزار و صد و هفتاد و نه» اگرچه این عدد در کوران چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری نتوانست سعید جلیلی را به پاستور برساند اما چندان هم برایش ناامید کننده نبود. گویا ناامیدی در جلیلی راهی ندارد و کارشکنی علیه دولت مستقر در پاستور را از همان روز شکست در انتخابات زد. نه در خفا و پنهانی در دفتر کارش، که آشکارا از برنامه هایش علیه دولت پزشکیان رونمایی کرد.
خاصه آنکه بعد از شکست در تیرماه سال گذشته با اشاره به حضورش در جلسه‌ای با مسعود پزشکیان گفت: «ما وظیفه خودمان می‌دانیم که متذکر شویم و خدای ناکرده اگر یک جایی ببینیم کار دارد خطا شکل می‌گیرد در حد خودمان بضاعت خودمان با قدرت سعی می‌کنیم کمک کنیم به این که آن خطا تصحیح شود. این نیست که بگوییم حالا خطایی بود بگذار انجام شود بعد بگوییم ما که نبودیم رقیب ما است نه، چون هر یک کار خطا هر یک کار ناقص این می‌تواند خدای ناکرده به تمام کشور بیش از ۸۰ میلیون نفر لطمه بزند. این نگاه عافیت طلبانه یا این که به ما ربطی ندارد ما که مسئولش نیستیم؛ نه ما مسئولیم باید کمک کنیم باید کمک کنیم آن خطا شکل نگیرد تصحیح شود آن نقص رفع شود لذا عرضم این است که عزیزان من کار ما هیچ در آن این را بارها عرض کردم.»
حال در این بیش از ۳۳۰ روزی که از انتخابات تیر ماه می گذرد، سعید جلیلی نشست پشت نشست برگزار می کند و حتی ستادهای انتخاباتی اش هم همچنان فعال است و اقداماتش علیه دولت چهاردهم ادامه دارد.
تلاش برای ۴ سال دیگر یا...؟
اگر چه از همان تیرماه سال گذشته پیش بینی می شد که سعید جلیلی بخواهد همان راه به نقد کشیدن دولت چهاردهم را برود اما سوالی که ایجاد می شود این است که چرا ستادهای انتخاباتی اش هنوز فعال بوده و هر از گاهی به آنان سرکشی می کند؟ اگر بخواهیم بدانیم سعید جلیلی دقیقا چه در ذهن دارد و چه ایده ای دارد، نیازی نیست چندان پیچیده تحلیل کنیم. در واقع، او تمام تلاش خود را برای رسیدن به صندلی ریاست جمهوری به کار بسته است و حتی «نه مردم» هم او را از تصمیمش منصرف نخواهد کرد. اما این تنها هدف جلیلی نیست.
انتخابات شورای شهر و روستا نزدیک ترین انتخابات پیش روی است که جلیلی تلاش می کند تا با معرفی و پشتیبانی از نامزدهای مدنظرش، نبض مدیریت شهری را در انتخابات ۱۴۰۵ به دست بگیرد. جلیلی بعد از شکست در انتخابات بخشی از بدنه حامیان خود را از دست داده و بنابر شواهد موجود به دنبال یارگیری جدید است.
از همین رو، در تلاش است تا با تبلیغات در شهرهای مختلف توسط اعضای ستاد انتخاباتی‌اش، نیروهای جدیدی را جذب کند و با ارائه لیست در انتخابات سال آینده، یارانش را وارد شورا کند.
اما برنامه های جلیلی احتمالا به همین هدف ختم نمی شود. تجربه سه دوره شکست در انتخابات ریاست جمهوری احتمالا سبب شده تا جلیلی استراتژی جدیدی را برای خود بسنجد.
اخیرا در بخش پویش‌های خبرگزاری فارس، پویشی راه اندازی شده که در آن از جلیلی خواسته‌اند تا برای انتخابات ۱۴۰۷ نامزد شود. در متن این پویش آمده است: «ما مردم از آقای سعید جلیلی برای شرکت در انتخابات ۱۴۰۷ دعوت می‌کنیم زیرا ایشان فردی بسیار وفادار به آرمان‌های انقلاب و طرح‌های توسعه‌طلبانه بسیار خوبی از جمله طرح وان و... است همچنین ایشان سال‌ها در دولت سایه روی معضلات کشور مطالعه تخصصی کردند و می‌توانند بسیاری از مشکلات را حل کنند.» تا زمان نگارش این گزارش و گذشت سه روز از این پویش، که به قصد انتخابات ۳ سال دیگر است، تنها ۱۰۴ امضا پای آن ثبت شده است؛ البته شروع به کار زودهنگام برای انتخابات ریاست جمهوری شاید از دلایل تعداد امضاهای پایین این پویش باشد.
با این حساب جلیلی ممکن است دو استراتژی داشته باشد؛ نخست اینکه خودش مانند ادوار سابق به میدان بیاید و نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود. دوم هم اینکه اگر با توجه به شکست‌های چندین باره او، فضا برای نامزد شدنش فراهم نشود، شاید از یکی از نزدیکان به خود حمایت کند و خودش در نقش تصمیم‌ساز و جریان‌ساز ظاهر شود. به عبارت دیگر، او به جای یک مسئولیت اجرایی در میدان، به عنوان یک فرمانده در میان افرادش عمل کند و تعیین کننده تمام تصمیمات باشد. سال ۱۴۰۷ که برسد، دو انتخابات مهم پیش روی مردم است؛ انتخابات مجلس و انتخابات ریاست جمهوری.
از همین رو، شاید جلیلی با لیستی از چهره های ناشناخته برای انتخابات مجلس برنامه ریزی کند تا برخی کرسی های مجلس را در اختیار گیرند. برای ریاست جمهوری نیز اگر خودش نیاید، شاید با الگوی آبادگران در سال ۸۴ از یک چهره نوظهور در انتخابات حمایت کند تا پیروزی اش را تضمین کند.
موفقیت جلیلی را می‌توان در گرو عملکرد دولت چهاردهم دانست. در واقع اگر دولت پزشکیان به وعده های داده شده در انتخابات جامه عمل بپوشانند، ناکامی دیگری نسیب جلیلی خواهد شد اما اگر او بتواند با تبلیغاتش علیه دولت و با کمک یارانش، سنگ اندازی بیشتری جلوی پای دولتمردان ایجاد کند، می تواند با تک دوره ای کردن دولت مستقر، خود را فاتح و پیروز میدان رقابت های آینده بداند.
۲۹۲۱۵
