خطبه‌های حجت‌الاسلام سید ابوالحسن فاطمی، نماینده ولی فقیه دراستان و امام جمعه شهرکرد، فراتر از یک تذکر دینی یا توصیه اخلاقی بود؛ این خطبه، آینه‌ای تمام‌نما از دردهای کهنه و زخم‌های سرباز کرده توسعه‌نیافتگی در چهارمحال و بختیاری بود.
ایشان با صراحت از سهم‌خواهی‌ها، ریشه‌های قوم‌گرایی، بی‌عدالتی در توزیع امکانات، بی‌توجهی به مطالبات مردم، و حتی رواج دروغ‌گویی در سطوحی از مدیریت پرده برداشت. آنجا که گفت: «چهارمحال و بختیاری ملک شخصی هیچ‌کس نیست»، نه صرفاً یک جمله، که فریادی از اعماق مطالبه عمومی برای عدالت و انصاف بود.
این سخنان اگرچه ممکن است در گوش عده‌ای سنگین آمده باشد، اما برای بسیاری، التیامی بود بر رنج‌های انباشته. مردمی که سال‌هاست زیر بار بی‌تفاوتی، توسعه‌نیافتگی، بیکاری، مهاجرت نخبگان، و ریشه دواندن روابط قومی در جایگاه‌های تصمیم‌گیری، نفس می‌کشند و آرزوی روزهای بهتر را با خود حمل می‌کنند.
نماینده ولی فقیه دراستان وامام جمعه شهرکرد، با زبانی پدرانه اما محکم، یادآور شد که عید قربان، زمان قربانی کردن تعصب، خودخواهی، رانت و انحصارطلبی است. این عید، جشن بریدن از «خود» و پیوستن به «جمع» است، و اگر در همین روز بزرگ نیز نتوانیم منافع شخصی و گروهی را ذبح کنیم، بعید است در روزهای دیگر موفق به چنین ایثاری شویم.
چهارمحال و بختیاری امروز بیش از آنکه به پروژه‌های متعدد و طرح‌های پراکنده نیاز داشته باشد، به اتحاد و همدلی واقعی میان همه اقشار و گروه‌های استان نیازمند است. بیش از آنکه صرفاً به «نقشه توسعه» محتاج باشد، به «اراده قوی و مشترک برای توسعه» نیاز دارد؛ اراده‌ای که بتواند اختلافات را کنار بگذارد و همه دست در دست هم، فارغ از تفاوت‌ها و دسته‌بندی‌ها، برای آینده‌ای بهتر و روشن‌تر برای استان تلاش کنند. فقط با چنین همدلی و همراهی می‌توانیم به آرزوی شکوفایی و پیشرفت چهارمحال و بختیاری دست یابیم.
خطبه‌های عید قربان در شهرکرد را باید جدی گرفت؛ این خطبه نه خطابه‌ای گذرا، بلکه هشداری برای بیداری بود. وقت آن است که مسئولان، نخبگان، و صاحبان نفوذ، این صدا را بشنوند، نه آنکه آن را به حساب یک نطق احساسی بگذارند.
چهارمحال و بختیاری بیش از این تاب اختلاف ندارد.
این هشدار، اگر شنیده نشود، دیر یا زود نه فقط اعتماد عمومی، بلکه آینده استان را خواهد بلعید.
46
