مدیر بانک نورگس (Norges Bank)، کاهش حجم گزارش دهی را مفید تلقی می‌کند. وی معتقد است از زمانی‌که به‌جای انتشار گزارش‌های فصلی، به گزارش‌های ۶ ماهه روی‌آورده‌اند، خود را در موقعیت بهتری برای تمرکز بر آنچه واقعا اهمیت دارد، یافته‌است. وی افزود: استراتژی بلندمدت و خلق ارزش پایدار باید رکن اصلی هر شرکتی باشد. جایگزینی گزارش‌های ۶ ماهه با فصلی تنها به‌معنای صرفه‌جویی در زمان و منابع نیست، بلکه تغییری اساسی در نحوه تفکر و عملکرد کسب وکارها به‌شمار می‌آید.
بازار کشورهای بزرگی همچون اتحادیه اروپا، بریتانیا و سنگاپور پیش از این الزام گزارش‌دهی فصلی شرکت‌ها را حذف کرده‌اند. تجربه بورس سنگاپور(SGX) در راستای این تغییر، کاهش هزینه‌های انطباق و فشار بر شرکت‌ها بوده‌است. حامیان این ایده بر این باورند حذف گزارش‌های فصلی به شرکت‌های بورسی فضایی برای تنفس می‌دهد تا بتوانند بیش از پیش بر برنامه ریزی استراتژیک و سرمایه‌گذاری بلندمدت تمرکز کنند. این مساله برای صنایعی که موتور رشد اقتصادی کشورها به‌شمار می‌آیند، بیش از سایرین اهمیت دارد. تحقیقات موسسه مکنزی نشان می‌دهد؛ حوزه‌هایی مانند تراشه‌های کامپیوتری، هوش‌مصنوعی و بیوفارما نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده در تحقیق و توسعه جهت ایجاد محصولات نوآورانه داشته و دو‌برابر بیشتر از سایر صنایع هزینه می‌کنند، از این‌رو جهت دستیابی به رشد بلندمدت و پایدار، باید فضایی برای آزادی عمل دراختیار شرکت‌ها قرارداد؛ بدون اینکه فشاری از جهت دستیابی به سود فصلی بر آنها اعمال شود.
درمقابل منتقدان بر این باورند که کاهش تعداد دفعات گزارش‌ها می‌تواند منجر به نوسان غیرعادی بازار یا دسترسی نابرابر به اطلاعات شود. این درحالی است که تجربه نشان می‌دهد این مساله با قوانین سفت و سخت برای افشای مستمر و انتشار گزارش‌های ۶ ماهه باکیفیت قابل‌‌‌‌‌‌‌‌رفع است. باید توجه داشت که حذف گزارش‌های فصلی، منافاتی با افشای فوری اطلاعات بااهمیت ندارد.
سیستم فعلی انتشار گزارش‌ها نه‌تنها برای شرکت‌ها زمان‌بر است، بلکه می‌تواند به پویایی بازار نیز آسیب بزند. از سال۱۹۹۶ تاکنون بورس کشورهایی همچون ایالات‌متحده شاهد کاهش ۴۰درصدی در تعداد شرکت‌های سهامی عام بوده‌اند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد تهیه گزارش‌های زمان‌بر یکی از مهم‌ترین عواملی است که شرکت‌ها را به ماندن در وضعیت خصوصی برای مدت طولانی‌تر یا اجتناب کامل از بازارهای عمومی سوق می‌دهد. تهیه این دسته از گزارش‌ها برای شرکت‌های کوچک و استارت‌آپ‌ها سخت‌تر از کمپانی‌های بزرگ است. درنتیجه حذف این دسته از الزامات دست و پاگیر می‌تواند بازار را برای شرکت‌های نوپا و کوچک قابل‌دسترس کند. در این‌صورت هم شرکت‌ها راحت‌تر می‌توانند به سرمایه موردنیازشان دسترسی پیدا کنند و هم فرصتی برای مشارکت سرمایه‌گذاران خرد در رشد و توسعه آنها پدید می‌آید. درنهایت باید توجه داشت که گزارش‌دهی کمتر معادل عدم‌شفافیت نیست؛ بلکه به‌معنای رویکردی سنجیده‌تر همراه با گزارش‌های باکیفیت‌تر است که بر خلق ارزش پایدار و بلندمدت تمرکز دارد.
