به گزارش خبرگزاری مهر، اسماعیل سلیمی معاون سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، اظهار داشت: برای مدیریت خطرات شهر تهران، برنامه‌ای با عنوان «برنامه ایمنی کالبدی» تدوین و به تصویب شهردار تهران رسید.

این تصویب نه‌تنها به عنوان شهردار، بلکه در مقام جانشین رئیس ستاد مدیریت بحران کلان‌شهر تهران انجام شد و در آن، وظایف مشخصی برای شهرداری و دولت تعیین شده است. این برنامه ۱۰ ساله از سه سال پیش آغاز شده است.

وی با اشاره به برنامه‌ای دیگر با عنوان «برنامه ایمنی کالبدی شهر تهران» گفت: این برنامه از سال ۱۴۰۱ ابلاغ و اعتبارات آن تأمین شد. به‌دلیل نقش کلیدی مناطق در اجرای آن، اهمیت ویژه‌ای به شهرداری‌های مناطق داده شده است؛ چرا که هم مجری فعالیت‌ها هستند و هم ریاست کمیته ایمنی منطقه را بر عهده دارند.

سلیمی ادامه داد: اگرچه آن برنامه صرفاً ناظر بر پیشگیری و کاهش خطر بود، اما ما در چهار حوزه اصلی شامل پیشگیری و کاهش خطر، آمادگی، پدافند غیرعامل و HSE با مناطق همکاری داریم. بر همین اساس، لازم است برنامه‌های مناطق در هر یک از این چهار حوزه تدوین و پیگیری شود. معاون سازمان در توضیح اهداف این برنامه گفت: نخستین هدف، تعیین برنامه سالانه هر منطقه در حوزه‌های مذکور است و دومین هدف، تدوین و آرشیو نقشه‌های خطر به تفکیک مناطق بوده است. در واقع، گام اول، ایجاد دید روشن برای شهردار منطقه نسبت به وضعیت منطقه خود و گام دوم، تدوین برنامه‌های سالانه متناسب با حوزه‌های چهارگانه است.

وی در ادامه با ذکر مثال‌هایی افزود: در حوزه گودهای پرخطر، هر منطقه باید بداند چند گود در محدوده خود دارد، چه تعداد در تملک شهرداری و چه تعداد متعلق به بخش خصوصی‌اند، کدام‌ها نیاز به رأی قضائی دارند و کدام باید ایمن‌سازی شوند. در حوزه پل‌ها، باید مشخص شود چه تعداد پل نیازمند مقاوم‌سازی است تا در زمان زلزله عملکرد لازم را داشته باشند. در مورد قنوات نیز مشخص شود چند رشته قنات در منطقه وجود دارد و چه تعداد از آن‌ها باید هر سال ایمن‌سازی شوند.

سلیمی ادامه داد: در خصوص ساختمان‌های ملکی شهرداری، باید تعیین شود کدام ساختمان‌ها نیازمند مقاوم‌سازی، ایمن‌سازی حریق یا اخذ تأییدیه‌های HSE نظیر ایمنی آسانسور هستند. در حوزه سیلاب‌ها نیز باید مشخص شود کدام کانال‌ها باید احداث، مرمت یا نگهداری شوند. همچنین، در خصوص فروریزش‌ها، نقشه‌های پهنه‌بندی با دقت و مقیاس مشخص باید تهیه شود.

سلیمی خاطرنشان کرد: پیش از تدوین این سند، فرآیندهای اجرایی شفاف نبودند. به‌عنوان مثال، مشخص نبود شناسایی ساختمان‌های بلند و پرخطر برعهده کدام دستگاه است، یا چه نهادی مسئول ابلاغ نواقص ایمنی به مالک و اخطار در خصوص مقاوم‌سازی است. همچنین، روند انتخاب مشاور و پیمانکار، نظارت و اخذ تاییدیه ایمنی و ارجاع پرونده‌های متخلف به مراجع قضائی، مراحل مشخصی نداشت.

وی با اشاره به ضرورت همکاری میان‌بخشی و رفع پیچیدگی‌های فرآیندها افزود: تا پیش از این، اطلاعات و آمارها بر اساس خود اظهاری مناطق گردآوری می‌شد، اما اکنون مسیر مشخص و مدونی با تقسیم وظایف تدوین شده است. موضوعات وارد کارتابل‌های پیگیری شده‌اند و با سیستم تیک‌گذاری بر اساس رنگ (سبز، زرد، قرمز) مرحله پیشرفت هر مورد مشخص می‌شود.

سلیمی تأکید کرد: این فرآیندها در نهایت به افزایش تاب‌آوری شهری منجر خواهد شد. تمام این موارد در قالب برنامه «مدیریت خطر مناطق» اجرا می‌شود که در امتداد و ذیل برنامه ایمنی شهر قرار دارد. بودجه ۱۴.۵ همتی به برنامه ایمنی شهر تعلق دارد، در حالی که آنچه در اینجا تشریح شد، به برنامه مدیریت خطر مناطق مربوط است. در این مسیر، سازمان پیشگیری و مدیریت بحران، نقش سیاست‌گذار، ناظر عالی و حامی مناطق و واحدهای تابعه را ایفا می‌کند.

وی در پایان با تأکید بر اینکه این برنامه تنها یک نقشه راه نیست، گفت: برنامه وارد فاز عملیاتی شده و به یک فرآیند اجرایی در مناطق تبدیل شده است. این فرآیند از طریق یک پلتفرم نرم‌افزاری در نسخه‌های دسکتاپی و اپلیکیشن پیاده‌سازی شده و به‌صورت دقیق می‌توان مشخص کرد در هر منطقه و محله چه تعداد ساختمان ناایمن وجود دارد، برنامه مقاوم‌سازی آن چیست، مشاور و پیمانکار چه کسانی هستند و عملیات در چه مرحله‌ای قرار دارد.