به گزارش همشهری آنلاین؛ دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا طی روزهای اخیر مواضعی متفاوت درباره رویکرد تیم مذاکره کننده ایرانی در مذاکرات غیر مستقیم ابراز کرده که نشان از ناامیدی او از وادارساختن جمهوری اسلامی به عقب نشینی از «غنی‌سازی به مثابه یک حق طبیعی» دارد.
ترامپ، روز دوشنبه هفته جاری در رویدادی در کاخ سفید با اشاره به مدل مذاکره تیم ایران در مذاکرات غیر مستقیم با آمریکا، اظهار کرد: «ایرانی‌ها مذاکره‌کنندگان خوبی هستند، اما سرسخت هستند. بعضی وقت‌ها خیلی سرسخت می‌شوند و این موضوع مساله‌ساز است».
رئیس جمهور آمریکا امروز نیز در گفت و گویی، با اشاره به مدل رفتاری ایران طی هفته های و ماه اخیر به خصوص پس از آغاز گفت و گوهای غیر مستقیم با آمریکا مدعی شد: «ایران به‌طور قابل توجهی تندتر شده است، که این موضوع هم غافلگیرکننده است و هم ناامیدکننده».
ناامیدی ترامپ اما ریشه در طیفی از مولفه ها دارد که یک سر آن با مواضع سیاسی مسئولین کشورمان و سر دیگر با موضوعات حقوقی راجع است. در مرکزیت این طیف‌بندی اما بی گمان سازوبرگ مستحکم دفاعی و امنیتی کشورمان جای دارد.
حق غنی‌سازی در داخل به عنوان «خط قرمز نظام»
اگر بخواهیم درباره تاثیر مواضع سیاسی کشورمان بر ناامیدی ترامپ نسبت به عقب‌داشتن ایران از حق غنی‌سازی سخن بگوییم، بایستی به مجموعه اظهارات مسئولین دستگاه دیپلماسی کشورمان و در راس آنها، سیدعباس عراقچی وزیر امور خارجه اشاره کنیم که امکان غنی سازی در داخل ایران را به عنوان «خط قرمز نظام» در مذاکرات، طرح کردند و گذشتن از این امکان را ممتنع و غیرقابل مذاکره دانستند.
البته این مهم نباید فراموش شود که همه قاطعیت مسئولین کشورمان در برابر زیاده‌خواهی دشمنان، منبعث از قاطعیت رهبر انقلاب بوده و عزم و اراده راسخ ایشان، جلوی سوءاستفاده آمریکایی‌ها را گرفته است.
مواجهه حقوقی با مطالبات نامشروع آمریکا
عامل دیگری که ناامیدی ترامپ نسبت به زیاده خواهی های مربوط به حق غنی سازی را موجب شده، مولفه حقوقی است. به بیان دیگر جمهوری اسلامی ایران با ابزار حقوقی به جنگ مطالبات نامشروع آمریکا رفته و همین موضوع، تناقض عملکرد غرب را افزایش داده است. اما منظور از ابزار حقوقی چیست.
تمام کشورها از جمله ایران طبق ماده ۴ معاهده عدم اشاعه سلاح های هسته ای (NPT) از حق ذاتی و غیر قابل انکار برای توسعه فناوری هسته‌ای در جهت اهداف صلح‌آمیز برخوردارند و کشورهای غربی باید به جای پیروی از معیارهای دوگانه و تضعیف بیشتر معاهده NPT، بر احترام به حقوق مصرح این معاهده تأکید کنند.
بند یک ماده ۴ نیز نه تنها به تمامی کشورهای عضو اجازه میدهد که از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز استفاده کنند، بلکه در بند ۲ همین ماده، کشورهای دارای فناوری هسته‌ای را نیز موظف به همکاری با دیگر کشورها برای انتقال دانش و فناوری هسته‌ای می‌کند. استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای یکی از حقوق مسلم و غیرقابل انکار کشورهای عضو این معاهده است.
توان دفاعی؛ اقتدار دیپلماتیک
اما سومین عامل بسیار مهم در عقب داشتن دشمن از مواضع زیاده‌خواهانه، قوت بالای نیروهای مسلح کشورمان است که عملاً دست تیم مذاکره کننده برای چانه زنی با دشمن را افزایش داده است.
دشمن میداند که در صورت توقف و بن بست در مذاکرات، هیچ گزینه دیگری جز ادامه دادن به مسیر شکست خورده قبلی یعنی «فشار حداکثری» ندارد و ادعای حمله نظامی به مراکز و تاسیسات هسته ای، بلوفی بیش نیست.
اینکه دشمن در حمله به ایران دچار تعلل است و نمیتواند در این باره به تصمیم قاطع دست یابد، به خاطر صرفاً توان دفاعی و آفندی جمهوری اسلامی ایران است.
هم آمریکا و هم رژیم صهیونیستی، آرزوی برچیدن فعالیت های هسته ای ایران از طریق حمله نظامی را دارند لیکن عواقب سنگین این ماجراجویی، به قدری فراتر از تصورات خواهد بود که تحقق آن ماجراجویی را بسیار بعید و محال ساخته است.
سیلی اطلاعاتی اخیر وزارت اطلاعات به رژیم صهیونیستی نیز به افزایش توان آفندی کشورمان منجر خواهد شد و اجازه میدهد تا در صورت تعرض، مراکز حساس و تا پیش از این، ناشناخته رژیم صهیونیستی، با فاصله زمانی بسیار کمتر از قبل، مورد هدف قرار بگیرند.
