به گزارش همشهری آنلاین، مالک اولیه این سینما، فریور دماوندی از پیشگامان عرصه سینماداری در تهران بود. سینما شهناز به‌دلیل نمایش فیلم‌های هندی شهرت داشت، فیلم‌هایی که صدا و موسیقی آنها از طریق بلندگوهای نصب‌شده در بیرون سینما در فضای خیابان پخش می‌شد و رهگذران را به تماشای فیلم‌ها جذب می‌کرد. این روش در آن زمان یکی از تکنیک‌های مؤثر برای تبلیغ فیلم‌ها و جذب مخاطب به شمار می‌رفت.
سینما شهناز در سال۱۳۶۱ به‌دلیل کاهش استقبال عمومی و تغییرات ساختاری در صنعت سینما برای همیشه تعطیل شد. این سینما که سال‌ها بخشی از خاطرات جمعی مردم تهران بود، در اواخر دهه۱۳۸۰ تخریب شد و جای خود را به یک مجتمع فرهنگی داد. این تغییر نمادی از گذار فرهنگی و تحولات شهری در تهران محسوب می‌شود.
سینما شهناز با تاریخچه‌ای پر فراز و نشیب نه‌تنها محلی برای نمایش فیلم، بلکه نقطه‌ای برای تجمع فرهنگی و اجتماعی مردم بود. خاطراتی که از این سینما در ذهن بسیاری از تهرانی‌ها باقی مانده یادآور دوران شکوفایی سینماهای قدیمی تهران است که نقش مهمی در معرفی هنر هفتم به جامعه ایفا کردند.
