به گزارش "ورزش سه"، شکست ۴-۰ مقابل سوئیس شاید یکی از سیاه‌ترین نقاط در چند سال اخیر تیم ملی فوتبال آمریکا باشد. این فقط یک شب بد نبود؛ بلکه چهارمین شکست پیاپی آمریکایی‌ها بود. تیم تحت هدایت مائوریسیو پوچتینو در ۱۰ بازی نخست خود، تنها پنج برد و پنج باخت ثبت کرده که دو تا از آن‌ها در مسابقات لیگ ملت‌های کونکاکاف در ماه مارس رقم خورده است. در این چهار شکست، تیم ملی آمریکا مجموعا با نتیجه ۹-۲ مغلوب رقبا شده است.
در دو شکست اخیر مقابل ترکیه و سوئیس، خط دفاعی ایالات متحده بسیار شکننده ظاهر شده و شش گل دریافت کرده است. از سوی دیگر، خط حمله آمریکا نیز کاملاً بی‌رمق بوده و به جز گل دقیقه دوم جک مک‌گلین مقابل ترکیه، هیچ نشانه‌ای از قدرت تهاجمی در تیم دیده نمی‌شود. آن‌ها در فاز هجومی کاملاً سردرگم به نظر می‌رسند؛ بدون هیچ برنامه مشخص یا ایده‌ای برای حمله کردن.
آیا پوچتینو مشکل اصلی است؟
در این شرایط، سوالی که به‌طور جدی مطرح می‌شود این است: آیا پوچتینو خودش مشکل اصلی است؟ فدراسیون فوتبال آمریکا به‌خاطر استخدام یکی از بهترین گزینه‌های موجود برای هدایت تیم ملی، شایسته تقدیر است. اما شاید پوچتینو اصلاً گزینه مناسبی نبوده باشد. او پیش از این هیچ تجربه‌ای در سطح مربی‌گری ملی نداشته و سیستمی را به تیم آورده که احتمالاً برای سطح فوتبال ملی بیش از حد پیچیده است. پس از گذشت ۱۰ بازی، هیچ نشانه‌ای از پیاده‌سازی موفق سیستم او یا ساختن یک فرهنگ مثبت تیمی دیده نمی‌شود.
در واقع، اوضاع فقط بدتر شده است. شکست مقابل پاناما و کانادا در لیگ ملت‌ها به نظر می‌رسید نقطه اوج بحران باشد، اما می‌شد آن‌ها را به عنوان «دوره سازگاری با مربی جدید» توجیه کرد. اما شکست‌های اخیر برابر ترکیه و سوئیس هیچ نشانه‌ای از پیشرفت نشان ندادند و فقط زنگ خطرهای بیشتری را به صدا درآوردند. میزان ناامیدی هواداران در این مقطع به شدتی رسیده که از زمان ناکامی در صعود به جام جهانی ۲۰۱۸ تاکنون بی‌سابقه بوده است؛ و این یک سال مانده به میزبانی جام جهانی ۲۰۲۶، واقعاً غیرقابل قبول است.
البته، دلایل زیادی برای توجیه این نتایج بد می‌توان آورد. کاملاً مشخص است که پوچتینو با یک ترکیب تقریباً کامل از بازیکنان ذخیره کار می‌کند. بعضی از ستاره‌ها در جام جهانی باشگاه‌ها هستند، برخی دیگر مصدوم‌اند یا برای جام جهانی آینده استراحت می‌کنند. شاید قضاوت سخت‌گیرانه در مورد پوچتینو با چنین ترکیبی، منصفانه نباشد؛ بسیاری از این بازیکنان در لیست نهایی جام جهانی نخواهند بود.
اما این بهانه‌ها شکست‌های ماه مارس در لیگ ملت‌ها را توجیه نمی‌کنند. ضمن اینکه، خود پوچتینو در انتخاب بازیکنان برای تابستان هم نقش داشته و می‌توانست بهتر عمل کند تا از کمبود گلزن یا تجربه در پست‌هایی مانند مدافع کناری جلوگیری شود. مهم‌تر از همه، او نتوانسته بازیکنان مهمی که نه مصدوم بودند و نه درگیر جام باشگاه‌ها، قانع کند که حضور در این اردو مهم است.
حالا چه خواهد شد؟
حالا فدراسیون فوتبال آمریکا همه گزینه‌ها را بررسی خواهد کرد. قطعاً او پیش از شروع گلد کاپ اخراج نخواهد شد. اما باید گزینه تغییر مربی بعد از این تورنمنت به‌طور جدی بررسی شود و به همین دلیل نتایج تیم در گلد کاپ بسیار مهم است.
وضعیت کنونی آن‌قدر بحرانی شده که شاید به یک تصمیم بحرانی نیاز باشد. هنوز یک سال تا جام جهانی باقی مانده، و زمان کافی برای آوردن یک جانشین وجود دارد.
اگر عملکرد ضعیف آمریکا در گلد کاپ نیز ادامه یابد (آن هم برابر تیم‌هایی که در سطحی بسیار پایین‌تر از ترکیه و سوئیس هستند) دیگر راهی نخواهد ماند جز تغییر مربی. پیش از این نیز آمریکا با تیم‌های ذخیره در جام طلایی شرکت کرده و موفق بوده، بنابراین نبودن ستاره‌ها به‌هیچ‌وجه بهانه خوبی برای نتایج ضعیف نیست. اگر باخت‌های شرم‌آور دیگری در راه باشد، اخراج پوچتینو به یک تصمیم واضح تبدیل خواهد شد.
