به گزارش "ورزش سه"، آلوارو موراتا پس از پنالتی از‌دست‌رفته‌اش در ضربات پایانی فینال لیگ ملت‌ها که منجر به شکست اسپانیا مقابل پرتغال شد، با رسانه‌ها صحبت کرد. مهاجم کنونی گالاتاسرای در گفت‌وگویی با مووی‌استار پلاس تأکید کرد که دیگر این‌گونه اشتباهات خواب را از او نمی‌گیرند و بخشی از حرفه‌اش محسوب می‌شوند.
پنالتی از دست رفته؟
«این موقعیت جدیدی برای من نبود. می‌دانم چطور با آن کنار بیایم. نمی‌خواهم در تخت بخوابم و بابت چیزی که در زندگی طبیعی است، عذاب بکشم. دوباره پنالتی از دست دادم. زمان مناسبی برای مراسم و نمایش نبود.»
بازگشت از این وضعیت؟
خیلی ناراحت هستم و نابود شدم، اما تجربه چنین شرایطی را دارم و ابزار لازم برای مدیریت آن نیز در اختیارم هست. می‌دانم که این موضوع بسیاری را ناراحت کرد و من نخستین کسی هستم که ناراحت است. به‌خصوص از نظر شخصی، بابت از دست دادن آن ضربه پنالتی ناراحتم. اما به خودم افتخار می‌کنم که پس از زمین خوردن، بار دیگر تلاش کردم. این بار هم از نو چنین تجربه‌ای را پشت سر گذاشتم.
عدم مظلوم‌نمایی بعد از این اتفاق؟
«زندگی همین است؛ باید از جا برخاست. نمی‌خواهم خود را قربانی جلوه دهم. این تجربه من است و امیدوارم روزی که از فوتبال خداحافظی می‌کنم، بتوانم این تجربه را به جوانان منتقل کنم. هیچ‌کس یاد نمی‌دهد چطور با چنین ضربه‌های ناگهانی‌ای مقابله کنیم. بسیاری درباره من قضاوت می‌کنند، درحالی‌که من را نمی‌شناسند. می‌خواهم جوانان بدانند من هم روزهایی بوده که بدترین دشمن خودم بودم و حتی به خودم ایمان نداشتم. چیزی که مهم است، صحبت با متخصصان، افراد نزدیک و کسانی است که همراه انسان هستند. خوش‌شانس بوده‌ام که مربیانی چون دیه‌گو سیمئونه و لوئیس انریکه در کنارم بوده‌اند و همیشه از من حمایت کرده‌اند.»
نقش در تیم؟
«شخصیت من این‌گونه است که همیشه مراقب اطرافیانم هستم. می‌خواهم کسانی که کنارم هستند حال خوبی داشته باشند و بهترین خود باشند. این نقش من در یورو نیز بود، فراتر از پرس و دیگر وظایفی که به خوبی انجام دادم. مهم است مردم بدانند دارو مصرف کردن یا تحت درمان بودن، هیچ اشکالی ندارد. اگر فکر می‌کردم شخصیت من برایم مشکل‌ساز است، در چنین تیمی حضور نداشتم.»
افسردگی و آسیب روحی؟
«من همیشه تمام تلاشم را می‌کنم اما گاهی نتیجه نمی‌دهد. درست مانند آنچه یکشنبه اتفاق افتاد. خودم را سرزنش می‌کنم، ناراحت می‌شوم، اما زندگی متوقف نمی‌شود. همه چیز فوتبال نیست. بسیاری اوقات آن ۱۰ ثانیه دویدن به سمت توپ را در ذهنم مرور می‌کنم؛ ۱۰ ثانیه‌ای که می‌تواند تفاوتی بزرگ ایجاد کند، بین جشن گرفتن در گوشه زمین یا این حال و روز. اما این تصمیم من بود، با اراده جلو رفتم و افتخار می‌کنم. ضربه‌ام گل نشد، اما هر انسانی ممکن است در زندگی‌اش اشتباه کند.»
تصمیم‌گیری برای زدن پنالتی؟
«سرمربی لیست پنالتی‌زن‌ها را تعیین کرده بود و من نفر چهارم بودم. کاملاً مشخص کرده بودم که توپ را به کجا می‌خواهم بزنم، اما در آخرین لحظه تصمیمم را عوض کردم. این بخشی از بازی است. با این تصور که گل پیروزی را خواهم زد، ۱۰ دقیقه پیش از پایان بازی وارد زمین شدم.»
آینده در تیم ملی؟
«باید زمان بگذرد و ببینم چه چیزی برای تیم و چه چیزی برای خودم بهتر است. همسر و فرزندانم همیشه من را به ادامه راه تشویق می‌کنند. اما اکنون موضوع فقط جنگیدن نیست، بلکه باید دید چه تصمیمی درست‌تر است. من در حال پیر شدن هستم و باید با آرامش و منطق فکر کنم.»
احتمال دعوت مجدد؟
«شاید همین حالا که اینجا نشسته‌ام و نمی‌دانم ادامه می‌دهم یا نه، سرمربی تصمیمش را گرفته باشد و اصلاً دیگر فرصت انتخاب به من ندهد.»
