به گزارش "ورزش سه"، مسی مثل سزار که وارد کولوسئوم می‌شد، قدم بر چمن ورزشگاه هارد راک گذاشت: با نگاهی ثابت، گامی آرام، در حالی که جمعیت در برابر عظمتش سر تعظیم فرود می‌آورد و بار سنگین تاریخ بر دوشش قرار داشت.

این تنها یک قدم دیگر نبود، او خود تاریخ بود که در اولین دیدار جام جهانی باشگاه‌ها قدم برمی‌داشت. با همان فروتنی همیشگی اما با عظمت برگزیدگان. این بازیکن شماره ۱۰ به میان میدان رفت، در حالی که فریاد هواداران بار دیگر لحظاتی را زنده کردند که آنها را به گذشته بازمی‌گرداند.

او همه جام‌های ممکن را فتح کرده است و با این حال، خسته نمی‌شود. اگرچه جایگاهش در تاریخ فوتبال جاودانه شده است، مسی همچنان مصمم به ادامه نگارش آن است. دویدن پایانی‌اش در دقیقه ۹۵ به‌ خوبی بزرگی این بازیکن آرژانتینی را نشان می‌دهد. در حالی که دیگران ممکن بود در انتظار پایان بازی نظاره‌گر ضد حمله حریف باشند، مسی آخرین درسی را که در طول دوران حرفه‌ای فوتبالش بارها آموخته است، به نسل آینده ارائه داد: الگو در گل‌ها نیست، در حرکات است.

آستین‌هایش را بالا زد و با تمام توان به عقب دوید تا آخرین حمله‌ای را دفع کند که می‌توانست یک امتیاز را از آنها بگیرد، امتیازی که پس از عقب نشینی قابل توجه الاهلی در نیمه دوم، به نظر کمتر از شایستگی‌شان می‌آمد.

این بازیکن شماره ۱۰ دیگر مانند گذشته نمی‌دود اما همچنان با توپ می‌رقصد. با سرعتی کمتر اما با همان جادو. شاید دریافته است که دیگر نیازی به دویدن ندارد زیرا توپ به هر جا که نگاه می‌کند، می‌رود. و حتی اگر جهان با شتابی بیشتر می‌چرخد، مسی همچنان با ریتم خاص خودش بازی می‌کند چون می‌داند توپ همچنان فرمان‌بردار او است و دیگر عجله‌ای برای اثبات چیزی ندارد. به این ترتیب، پس از نیمه اولی که الاهلی با شفافیت ذهنی‌اش بر بازی مسلط بود، دقایق سپری‌ شده در رختکن بار دیگر عطش این بازیکن آرژانتینی را بیدار کرد.

بهترین فرصت‌های اینتر میامی از پای او خلق شد. مهار زیبای توپ در محوطه جریمه به او اجازه داد دو مدافع را پشت سر بگذارد و شوتی روانه دروازه کند که توسط دروازه‌بان حریف مهار شد. ضربه ایستگاهی که پس از ترسیمی بی‌نقص به تیرک دروازه برخورد کرد و پاس عمقی که به دلیل عدم کنترل هم‌تیمی‌اش به سرانجام نرسید.

این بازیکن در میان خطاهای بازیکنان مصری که سرانجام کیفیت جاودانه‌اش را تحلیل بردند، به تلاش ادامه داد. و در دقیقه ۹۵ هم آخرین تیرش را با شوتی شلیک کرد که دروازه‌بان حریف از کنج دروازه بیرون کشید، درست در لحظه‌ای که نیمی از ورزشگاه در حال جشن گرفتن گل بودند.