عصر ایران - آپارتمان شماره ۷۴ در زمینی کم‌عرض و کشیده (عرض ۵/۵ متر و طول ۱۳ متر) به مساحت ۷۱/۵ مترمربع، با دسترسی شمال و جنوب در چهار طبقه مسکونی ساخته‌شده است. خواسته اصلی کارفرما طراحی ساختمان جهت فروش در بافت فرسوده تهران بوده است.
عرض کم زمین بررسی هر آلترناتیوی برای دستیابی به گونه‌های مختلفی از پلان را در این پروژه با چالش اساسی مواجه‌می‌کند. به همین دلیل موضوع اصلی این طرح رسیدن به محصولی با توجه به بستر پروژه یعنی بافت فرسوده منطقه ۷ تهران، به عنوان بافتی حاوی ارزش‌های تاریخی برای تهران معاصر، قرار‌گرفت.
در ساختمان‌های قدیمی موجود در این بافت که عمدتاً متعلق به دوره تاریخی پهلوی دوم معماری تهران هستند، در زمین‌هایی به همین ابعاد عموماً پاسخ‌های قابل‌توجه و چشمگیری به موضوع‌های سکونت و نمای شهری یافت می‌شود. استفاده از المان‌های عمودی و کشیده، تأکید بر میزبان بودن ورودی، استفاده از الگوهای آجرچینی در نمای ساختمان و موارد دیگر پاسخ‌هایی بود که در یک گشت‌وگذار در محله نظام آباد می‌توان به‌خوبی مشاهده کرد. همین موضوع کلید اصلی طراحی این پروژه قرار گرفت.
در طراحی نمای شمالی، با تدقیق در ویژگی‌های هندسی نمای ساختمان همسایه (متعلق به سال ۱۳۳۸) و تبعیت از تناسبات به‌کار‌رفته در آن، گشودگی‌های موجود در طبقات شکل‌گرفت. در نمای جنوبی ساختمان استفاده از المان‌های کشیده و باریک (برای نورگیری فضای مشاع ساختمان و اتاق‌های هر واحد)، استفاده از آجر دستی برای کل ساختمان و مجوف کردن بخش عمده‌ای از نورگیرهای ساختمانٌ که هم نقش تأمین امنیت ساختمان را ایفا می‌کرد و هم تأمین نور مناسب برای نمای شمالی ساختمان را بر عهده داشت، درنهایت ما را به پاسخی همگن با بافت منطقه رساند.
آپارتمان شماره ۷۴
نام پروژه : آپارتمان شماره ۷۴
موقعیت پروژه :استان تهران
آدرس پروژه :تهران، نظام آباد، میدان نامجو، خیابان نامجو، کوچه شهبازی، پلاک ۷۴
شرکت مشاور : استودیو طراحی پلتفرم تهران
معمار مسئول : مهران داوری، المیرا شیروانی، نیلوفر نجفی
تاریخ آغاز پروژه :1396
تاریخ پایان پروژه :1398
مساحت زمین ( متر مربع ) :71.5
مساحت زیر بنا ( متر مربع ) :281.73
دسته بندی کاربری : مسکونی
تاسیسات الکتریکی :مهندس آیین دار
تاسیسات مکانیکی :مهندس آیین دار
كارفرما :یاشار شیروانی، مهرزاد خاتمی
عکاسی پروژه :سهند بهروزی
جوایز کسب شده :فینالیست جایزه معمار، در بخش مسکونی آپارتمانی، ۱۳۹۸
جهان معماری
