علی میرزا صالحی - فرزندان ایران در سوگ فرماندهان نظامی خود و مردم غیرنظامی در خون‌خفته، سرود مقاومت را بار دیگر همصدا فریاد می‌زنند و بار دیگر در مقابل تجاوز دشمن صف‌آرایی خواهند کرد تا بار دیگر سرود پیروزی از گلدسته‌های مناره‌ها سر دهند...
سلام بر فرماندهان شهید، فرماندهان مقاومت ایران‌زمین، و سلام بر مردم مظلوم و بی‌دفاعی که در خاک و خون غلطیده‌اند. و چه دشوار است نوشتن، وقتی وطن در خون می‌تپد،
و مردانی بزرگ، ستارگان شبِ امنیت ما، در آسمان غیرت خاموش شده‌اند...
ایرانِ ما اکنون در عزایی بزرگ است؛ اما با همه‌ی این اندوه، با همه‌ی این زخم، در مقابل این تجاوز، سربازان وطن خواهند ایستاد و قطعاً انتقام خواهند گرفت از متجاوزان صهیونیست و دشمنان قسم‌خورده.
بگذار بنویسم با دلی سوخته و بغضی در گلو شکسته که:
ای شهیدانی که نام‌تان را هنوز نیاموخته‌ایم!!!
اما داغ‌تان تمامِ این سرزمین را شعله‌ور کرده است. تمام مردان این سرزمین راست‌قامتان این برهه از تاریخ خواهند بود. و چه پست و بدذات‌اند آنان که از زخم وطن می‌خندند و شادمانند. اف بر شما...
درودتان باد، ای شهدایی که بی‌ادعا رفتید تا ایران بماند، تا خفتگانِ آسوده در خوابگاهِ شهر نفهمند که امنیت، چند پله با مرگ فاصله دارد و همواره مرگ از رگ گردن به مدافعان وطن نزدیک است...
شما پرکشیدید و ایران، قامت بسته است در عزایتان؛ نه برای گریه، بلکه برای ادای احترام در سوگمندانه‌ترین «سلام نظامیِ تاریخ».
سلام بر شهیدان وطن
سلام بر تو، ای فرمانده شجاع، که تاریخ برای تو خواهد سرود این شعر شعور و این رمز مقاومت را...
اگر امروز خاک بر پیکرت می‌نشیند،
فردا، پرچمِ خونینت بر قله‌های ایران‌زمین، همچون تاریخ گذشته، افراشته خواهد بود.
ایران هرگز خم نخواهد شد؛ نه از غم، نه از گلوله، نه از جنایتِ بزدلان شب‌پوش.
اگر هم خمیدگی دیده‌ایم، ما از درون خم شده‌ایم!!!
ایران من، هموطنانم، همه آماده‌اند برای سرافرازی و سربلندی تو، در همراهی و در سایه‌ی امنیتی که نیروهای مسلح برایت به ارمغان خواهند آورد. تا آن روز، برای شما غیورمردان، ایستاده سلام نظامی می‌دهیم...
در سوگمندانه‌ترین «سلام نظامی تاریخ»
23
