صبح امروز، خبر فروپاشی بانک سپه و ساعاتی بعد تأیید بحران در بانک پاسارگاد، موجی از وحشت را در فضای اقتصادی و اجتماعی کشور ایجاد کرد. در شرایطی که کشور در وضعیت جنگی به سر میبرد، این فروپاشی نظام مند، اعتماد عمومی به ساختار بانکی را با چالشی بی سابقه مواجه کرد.
نگرانی مردم تنها به از دست رفتن سپرده هایشان محدود نشد؛ بلکه بخش عمده ای از جامعه که حقوق ماهانه شان وابسته به سیستم بانکی است، درگیر ترس از آینده ای تیره و بی ثبات شدند.
اما در میانه این آشوب، یک اتفاق مهم و تاریخی در حال شکل گیری است: گذر ناگهانی و اجباری اقتصاد ایران به اکوسیستم رمزارز. سیستمی که قرار بود طی سال ها، تدریجی و با زیرساخت های گسترده پیاده سازی شود، اکنون یک شبه در حال تبدیل شدن به آلترناتیو عملیاتی برای مردم و بخش هایی از بازار است.
آنچه قابل توجه و شاید خوش شانسی تاریخی تلقی میشود، این است که ایران به لطف شکل گیری زود هنگام بازار رمزارزی بومی، از نقطه صفر آغاز نکرد. ایران در برخی از شاخص های جهانی رمزارزها، جایگاه بالایی دارد. سال ها فعالیت در سایه تحریم ها، تلاش برای استقلال مالی دیجیتال، و پذیرش تدریجی رمزارزها در میان مردم، زیرساختی فراهم کرده که اکنون به کار آمده است.
پدیده بازار رمزارز در ایران اکنون کارکردی فراتر از یک ابزار سرمایه گذاری فردی پیدا کرده و به ابزاری برای حفظ سرمایه، انجام تراکنش‌های مالی، و ایجاد نوعی ثبات نسبی در میانه هرج ومرج اقتصادی تبدیل شده است. مزیت ما در این بحران آن است که پیش از فروریختن سیستم سنتی، بذرهای زیرساخت مالی جایگزین کاشته شده بود.
از منظر کاربردی، مهم ترین مزیت این اکوسیستم برای کشوری مانند ایران، امکان انجام تراکنش های فرامرزی بدون وابستگی به نظام بانکی جهانی است،امکانی که در شرایط تحریم و انسداد مالی، یک مزیت راهبردی تلقی میشود.
با توجه به شکاف های عمیق ایجادشده در سیستم بانکی کشور، اکنون پرسش اصلی این نیست که آیا باید به گزینه ای دیگر فکر کرد؛ بلکه این است که با چه سرعت و کیفیتی میتوان به آن گذار کرد. رمزارزها دیگر انتخاب اختیاری نیستند؛ بلکه راه تنفس اقتصادی ایران در لحظه انسداد کامل سیستم بانکی اند.
در غیاب دسترسی به نظام مالی بین المللی، کاهش اعتماد عمومی به بانک ها، و ناتوانی دولت در کنترل نقدینگی، اکوسیستم رمزارز تنها ساختاری است که توانایی حفظ جریان تبادل ارزش و انجام تراکنش های اقتصادی در مقیاس خرد و کلان را دارد. ساختار غیرمتمرکز آن از فروپاشی زنجیره ای که اکنون در بانک ها شاهدش هستیم، مصون است؛ و این موضوع، رمزارز را نه یک ابزار فنی، بلکه یک دارایی استراتژیک برای کشور میکند.
پدیده بازار رمزارز در ایران، اکنون کارکرد حیاتی خود را ثابت کرده است. این یک فرصت است نه فقط برای عبور از بحران فعلی، بلکه برای آغاز ساخت یک سیستم مالی سازگار با آینده.
با تأیید رسمی فروپاشی بانک سپه و پاسارگاد و بروز اختلال های مشابه در سایر بانک‌ها، اتکای ادامه دار به نظام بانکی سنتی نه تنها غیرواقع بینانه بلکه خطرناک است. اکنون تنها گزینه واقعی برای حفظ تبادلات اقتصادی، صیانت از دارایی های مردم و جلوگیری از توقف کامل چرخ اقتصاد، اکوسیستم رمزارزی است.
این گذار باید سریع، قطعی و با هدایت حرفه ای انجام شود. هرگونه تعلل، منجر به فرسایش بیشتر اعتماد عمومی، تعمیق بی ثباتی و ورود اقتصاد ایران به مرحله ای غیرقابل بازگشت خواهد شد.
آنچه امروز با فروپاشی بانک ها آغاز شد، با برنامه‌ریزی درست میتواند به نقطه عطفی در بازتعریف آینده مالی ایران تبدیل شود اما تنها اگر در لحظه درست، اقدام کنیم.
انتهای پیام/
