احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: در هفته‌های گذشته گمانم بر این بود که ولادیمیر پوتین به عنوان آخرین امید برای پیشگیری از وقوع جنگ، پادرمیانی کند و سفری به تهران داشته باشد.

 

حتی ترامپ هم چنین درخواستی از پوتین را چند بار تکرار کرد و مقام‌های کاخ کرملین نیز آمادگی خود را برای کمک به حل و فصل دیپلماتیک بحران اعلام کردند.

 

با این همه، این اتفاق نیفتاد؛ چرا؟

 

آیا روس‌ها با نتانیاهو تبانی کردند؟ روسیه رابطهٔ عادی و حتی گرم با اسرائیل را بخشی از منافع استراتژیک خود تعریف می‌کند، اما تصور تبانی آن با نتانیاهو برای حمله به ایران بسیار سخت است.

 

واقعیت این است که روس‌ها به رغم روابط نزدیک‌شان با تهران، هیچگاه نظر مساعدی نسبت به سیاست خاورمیانه‌ای جمهوری اسلامی نداشتند و در هیچ محفل بین‌المللی از آن حمایت نکردند. این به واقع برخی از محافل متوهم و تندرو داخلی در ایران بودند که تصویری بی‌نهایت اغراق‌آمیز از رابطهٔ مسکو با تهران به دست می‌دادند و پوتین را همچون قدیسی به عنوان پشتیبان قدرقدرت و قاطع بین‌المللی ایران می‌ستودند.

 

تا این لحظه،  هیچ خبری از ماجرای میانجی‌گرانهٔ احتمالی روسیه برای پیشگیری از جنگ منتشر نشده است، اما اینکه چرا پوتین نهایتاً به تهران سفر نکرد، می‌تواند دو دلیل داشته باشد.

 

یا پوتین شانس موفقیت میانجی‌گری را صفر تصور کرده و نخواسته با ورود شخصی خود اعتبارش را از بین ببرد و یا اینکه متوجه شده است تهران از پیشنهاد او که تفاوت معناداری با پیشنهاد ترامپ نداشته است، استقبال نخواهد کرد.