گروه دیپلماتیک – همشهری آنلاین: «تل‌آویو دلایلی متعدد را برای توجیه حمله به ایران مطرح کرده، اما هیچ‌کدام دلیل اصلی این اقدام یک جانبه نیست. واقعیت این است که حمله به ایران نه از سر تهدید هسته ای، بلکه از سر ترس و بحران سیاسی داخلی بوده است.» این را اوری گلدبرگ تحلیلگر مسایل خاورمیانه و امور ایران در الجزیره نوشته است.
گلدبرگ در این یادداشت نتیجه می گیرد که در حمله رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی ایران هیچ فاکتور پیش دستانه یا دفاعی وجود نداشته و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم، برای نجات خود از بحران سیاسی داخلی و فشارهای بین المللی که جنگ غزه برایش به بار آورده دست به چنین قماری زده است. در ادامه برخی از نکاتی که در این مطلب اشاره شده را بررسی می‌کنیم.
حمله‌ای نه پیشگیرانه، نه اضطراری
ادعای رژیم صهیونیستی: تهدید فوری از سوی ایران برای ساخت بمب هسته‌ای
واقعیت:
- عملیات از قبل با دقت برنامه‌ریزی شده
- هیچ بحران فوری وجود نداشته
- گزارش آژانس انرژی اتمی (۱۲ ژوئن): اطلاعات تازه‌ای نداشت
توقف برنامه هسته‌ای؟
هدف اعلام شده: نابودی برنامه هسته‌ای ایران
اما در عمل:
- حمله به اهداف متنوع – پایگاه‌ها، تأسیسات نفت و گاز
- ترور چهره‌های نظامی
- هدف پنهان: اخلال در روند مذاکره با آمریکا
رؤیای تغییر نظام سیاسی؟
دعوت علنی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی از مردم ایران برای ایجاد آشوب
تحلیل واقع‌بینانه:
- فرض نادرست که بمباران باعث آشوب خواهد شد
- تلاش برای تحقیر حس ملی‌گرایی و استقلال‌طلبی ایرانیان
- در عمل، انسجام بیشتر حول دفاع از کشور دیده می‌شود
هدف واقعی از این ماجراجویی: نجات نتانیاهو و اسرائیل از فشار
بحران‌های موجود در سرزمین‌های اشغالی
- جنایات جنگی در غزه
- تشدی اعتراض‌های بین‌المللی
- احتمال حکم بازداشت توسط دیوان کیفری بین‌المللی
حمله به ایران، ابزاری برای:
- انحراف افکار عمومی جهانی
- بسیج حمایت داخلی
- حفظ «مصونیت مطلق» تل‌آویو از پاسخگویی به جنایات غزه
