به گزارش خبرورزشی، سردار دورسون، ستاره ترکیه پرسپولیس در گفت‌وگویی که با شبکه HT spor ترکیه داشته به موضوعات مختلفی از جمله دوران حضورش در فنرباغچه و شرایط ویژه ایران بعد از حملات رژیم صهیونیستی اشاره کرده است.

اظهارات سردار دورسون ر در ادامه می‌خوانید:

/انتقال به برلین؟ در حال رفتن برای تست‌های پزشکی باشگاه یونیون برلین بودم. فصل تمام شده بود و در واقع مراحل نهایی انتقال را طی می‌کردم. حتی وارد کابین شدم، دوش را باز کردم و آماده پوشیدن لباس شدم که علی کوج، رئیس فنرباغچه تماس گرفت. واقعاً مسیرم را عوض کرد. در آن لحظه پزشکان، کارمندان باشگاه و مدیر برنامه‌هایم بیرون منتظر بودند. تماس رئیس باعث شد تصمیم بگیرم مسیرم را تغییر بدهم.

/در آن مقطع پیشنهادهای زیادی داشتم، حتی بشیکتاش هم خواهانم بود، اما نمی‌خواستم صرفاً برای پول تصمیم بگیرم. دنبال ساختن آینده فوتبالی‌ام بودم و فنرباغچه همیشه رؤیای کودکی‌ام بود. خوشحالم که آن تصمیم را گرفتم. بعد از سمیح شنتورک، از نظر دقایق بازی یکی از موفق‌ترین مهاجمان ترک‌تبار فنرباغچه بودم.

/شروع خیلی خوبی در فنرباغچه داشتم. در ۷ بازی اول، ۷ گل زدم و حتی رکورد ۱۰۰ ساله ترکیه را شکستیم. در آن زمان، آرامش و تمرکز برایم مهم‌ترین چیزها در تیم ملی بود و کار با کارتال واقعاً لذت‌بخش بود. از فوریه به بعد، تقریباً در تمام بازی‌ها حضور داشتم و تیم در آن بازه اصلاً شکست نخورد.

/حضور کارتال در فنرباغچه؟ بین ۱۳ تا ۱۵ گل و پاس گل داشتم و بهترین روزهایم را سپری می‌کردم. اما بعد از جدایی کارتال و آمدن ژرژ ژسوس، شرایط برایم تغییر کرد. سیستم تاکتیکی او متفاوت بود و نقش من کمرنگ شد. به نظرم آن جدایی، بزرگ‌ترین بدشانسی فوتبالی‌ام بود.

/پیوستن به پرسپولیس؟ نمی‌دانستم دقیقاً وارد چه فضایی خواهم شد. اما ایران و باشگاه پرسپولیس هر روز بیشتر از قبل من را شگفت‌زده کردند. پرسپولیس یک باشگاه فوق‌العاده بزرگ است؛ چیزی در حدود ۴۰ میلیون هوادار دارد، حتی بیشتر از فنرباغچه یا گالاتاسرای. ایران هم کشوری بسیار مدرن است و از زندگی‌ام در آنجا رضایت کامل دارم. از نظر فرهنگی، مردم بسیار شبیه ما ترک‌ها هستند.

/شرایط حال حاضر ایران؟ فاصله من با محل انفجار، فقط ۱۰ دقیقه بود. هنوز هم نمی‌توانم باور کنم چه اتفاقی افتاد. بعضی از دوستانم گفتند: می‌ترسیم. راستش را بخواهید، خودم هم هنوز متوجه ابعاد ماجرا نشده‌ام. قرارداد من یک سال دیگر باقی مانده و قرار بود ۲۵ ژوئیه به ایران برگردم، اما الان همه‌چیز در ابهام است. نمی‌دانیم جنگ ادامه‌دار خواهد بود یا نه.

/وقتی بمب وسط پایتخت فرود می‌آید، طبیعتاً آدم دچار تردید می‌شود. امیدوارم همه‌چیز زودتر تمام شود. ایران کشوری زیبا با مردم بی‌گناه و آرام است. متأسفانه فجایعی مثل آنچه در غزه می‌گذرد، اینجا هم تکرار شده است.