به گزارش خبرگزاری صداوسیما، نشست «جنگ را اجتماعی کنیم» با حضور جمعی از فعالین اجتماعی، رسانه‌ای و اندیشکده‌ای در خانه اندیشه‌ورزان و به میزبانی «اندیشکده حکمرانی مشارکتی» برگزار شد. میلاد گودرزی، مدیر این اندیشکده در ابتدای نشست ابراز داشت همانطور که ما تاکنون به دنبال یافتن راه‌هایی برای مشارکت جامعه در حل مسائل عمومی بوده‌ایم، امروز نیز می‌توانیم «جنگ» را به عنوان یک مسئله عمومی ویژه قلمداد کرده و در مواجهه با آن هم به دنبال مدل‌سازی مشارکت مردم و نخبگان باشیم. موضوع این نشست همین بوده و امروز می‌خواهیم به الگو‌های مختلفی بپردازیم که می‌تواند مردم و نخبگان را درگیر جنگ کرده و به این ترتیب، مسائل جانبی بوجود آمده را با مشارکت آنها حل کند.
دومینویی از کار‌های ساده حال‌خوب‌کن
محسن سلیمانی، پژوهشگر اندیشکده حکمرانی مشارکتی و دبیر نشست بیان داشت: روز گذشته به صورت اتفاقی در صف پمپ بنزین شاهد شربت پخش کردن پدر و دختری بودم که کاملاً دلی، در گرمای ظهر مشغول این کار بودند. از آنها فیلم گرفتم و در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشتم که با اقبال گسترده‌ای رو به رو شد و از صداوسیمای خودمان تا بی بی سی هم آن را پخش کردند. بعد از آن خود من هم که مقداری هندوانه در منزل داشتم که از عید غدیر باقی مانده بود، از همین ایده الگو گرفتم و هندوانه‌ها را برش زده و بین مردم در صف‌های پمپ بنزین پخش کردم. هم فیدبک‌های مردم در صف بسیار مثبت بود و هم جالب بود که کاربر دیگری در شبکه‌های اجتماعی هم عکس من را گرفته بود و به اشتراک گذاشته بود. یعنی با همین کار در ظاهر کوچک و ساده، یک دومینوی خودجوش مهربانانه و حال‌خوب‌کن در این شرایط شکل گرفت.
نیاز به همبستگی ملی تکثرپذیر داریم
محمدرضا جلایی پور، فعال سیاسی و اجتماعی گفت: در این شرایط باید همبستگی ملی را تقویت و بازنمایی کرد. ما باید بتوانیم به یک «همبستگی ملی تکثرپذیر» دست پیدا کنیم. هر چقدر همبستگی ایرانیان بیشتر نمایش داده شود، اهداف اسرائیل از این جنگ دور از دسترس‌تر و ناممکن‌تر بنظر خواهد رسید. در همین راستا ما یک کمپین آنلاین راه‌اندازی کرده‌ایم، با عنوان «به نام ایران؛ همبستگی ملی، دفاع میهنی» که در نقطه شروع آن، برخی چهره‌ها و گروه‌های مرجع اجتماعی، با ارسال ویدئو‌هایی از خود، به آن پیوسته‌اند. اگرچه با مشکلاتی که برای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی بوجود آمده کار سخت شده، اما در تلاشیم که از طریق پلتفرم‌های داخلی و وی او دی‌ها کار را پیش ببریم.
«نوجوان» حق دارد با ترس خود مواجه شده و درباره آن حرف بزند
حسین حق‌پناه سردبیر برنامه «اشاره» شبکه امید گفت: ما در برنامه تلویزیونی خود که مخاطب آن نوجوانان هستند، بستری فراهم کرده‌ایم که نوجوانان تماس بگیرند و سوالات و دغدغه‌های ذهنی این روز‌های خود را مطرح کنند. از احساسات و دلهره‌هایی که این روزها تجربه می‌کنند بگویند و پاسخ کارشناسان ما، از جمله روانشناسان را بشنوند. در فضای این روزها، در سطح اول باید درمورد «ایمان» بتوانیم با نوجوانان صحبت کنیم؛ در سطح بعدی باید بتوانیم از لحاظ روانشناختی برخورد درستی با آنها داشته باشیم.
مثلاً نباید بگوییم جنگ ترس ندارد، اتفاقاً باید بگوییم ترسیدن یک چیز طبیعی در چنین شرایطی است و تو باید با آن مواجه شوی. بعد باید از او بپرسیم از چه چیز‌هایی ترس وجود دارد و برای از بین رفتن این ترس باید چه کرد. در نهایت باید نوجوان را به عرصه کنشگری برسانیم. باید نوجوان در صحنه ظاهر شود و بگوید من زنده‌ام و زندگی می‌کنم و همین زندگی را موضوع کنشگری‌ام قرار می‌دهم. شاید چیزی شبیه «بلاگری زندگی» در زمان جنگ که برخی کاربران نوجوان در غزه آن را انجام دادند. نکته دیگر این است که نوجوان ما بداند که تنها نیست؛ باید مثلاً کامنت‌های جوانان اروپایی و آمریکایی در حمایت از ایران و غزه و علیه اسرائیل را ببیند و بداند که ملت‌های جهان، برخلاف دولت‌هایشان، با ما همراه هستند.
خط مقدم جنگ تهران است، باید مستقیماً محله‌ها را فعال کنیم
ابراهیم نورمحمدی، فعال اجتماعی اظهار کرد: فعال اجتماعی و رسانه‌ای نباید صرفاً مشغول رصد اخبار جنگ باشد، چرا که صرف رصد کردن، افسردگی می‌آورد. نیروی اجتماعی و رسانه‌ای باید به میدان بیاید و در میدان فعالیت نشان دهد. این گروه‌ها باید نقاط آسیب دیده در جامعه را شناسایی کرده و بدون لزوم ایجاد ارتباط با مقامات و آقا بالاسرها، بروند فعال شوند. ما باید بصورت بی‌واسطه و از طریق رسانه، با مردم محلات برای به میدان آوردنشان گفت‌و‌گو کنیم و با اقشار مختلف ارتباط بگیریم و حمایتشان را جلب کنیم. هر محله باید رسانه خود را داشته باشد و به مردم آگاهی می‌رسانند.
