به گزارش خبرورزشی، گاتزتا دلواسپرت نوشت اگر مهدی طارمی از اینتر جدا شود، بخت به پیو اسپوزیتو لبخند می زند. پیو که در رده پایه شاگرد کیوو بود، حالا در تیم بزرگسالان برای سرمربی رومانیایی می درخشد.

گزارش جالب گاتزتا دلواسپرت را بخوانید؛

نوازش‌های پدرانه‌ی کریستیان کیوو در دل ورزشگاه لومن‌فیلد و سپس در هتل، آمیزه‌ای از دلتنگی، مهر و امید بود. آن لحظات گذشته را به آینده پیوند زد، کودکی را با بزرگسالی آشتی داد.

چه کسی می‌داند که «فرزندانش»، پیو و والنتین، حالا که خلاف انتظار در تیم مانده‌اند، در خانه خواهند ماند یا برای جست‌وجوی بخت، رهسپار دیاری دیگر خواهند شد؛ به امید بازگشتی در آینده؟

در هر صورت، کیوو نخستین پیروزی‌اش به‌عنوان سرمربی اینتر را مدیون دو جوانی است که خود در تیم امید پرورانده بود. در نخستین بازی رسمی‌شان با بزرگسالان، پیو اسپوزیتو جای برادرش، سبا را گرفت و در میانه‌ی ضربه‌ی سوشیچ در مسیر توپ قرار گرفت. در ادامه، توپ به پای راست والنتین کاربونی – پایی بیگانه – رسید: ستاره‌ی آرژانتینی که پس از هشت ماه جهنمی بازگشته بود، گلی ساخت که معنای سفر نراتزوری به آن‌سوی جهان را دگرگون کرد.

در همان صحنه، والنتین و پیو – هر دو متولد ۲۰۰۵ – کنار هم درخشیدند: نشانه‌ای از سرنوشت، خاطره‌ای تکرارشده یا شاید تکه‌ای از آینده.

سرنوشت

شکی نیست که روزی خط حمله‌ی اینتر به پیو خواهد رسید؛ جوان‌ترین و مستعدترین عضو خاندان اسپوزیتو. اما این «چه‌زمان» و «چگونه»، بستگی دارد به گام‌های آینده‌ی حرفه‌ای‌اش – شاید هم انتقالی قرضی به تیمی در میانه یا بالای جدول سری‌آ.

اگر مهدی طارمی از تیم جدا شود، شانس ماندن پیو در اینتر بیشتر خواهد شد؛ به‌ویژه اگر در میان چهار مهاجم اصلی باقی بماند که در سیستم چرخشی – برخلاف دوران اینزاگی – به‌طور منظم بازی می‌کنند.

پیو، که به‌تازگی از مصدومیتی برگشته که فرصت حضور در یوروی زیر ۲۱ سال را از او گرفت، اکنون در خاک آمریکا نگاه‌ها را به‌سوی خود جلب کرده؛ در حالی‌که مدیران باشگاه به‌دنبال تقویت نفر پشتیبان «تولا» هستند. بونی به‌زودی قلم را روی کاغذ خواهد گذاشت و برای هوی لوند نیز باید زمان و صبر به خرج داد. مسیر حرفه‌ای پیو، به‌طور غیرمستقیم با مهاجم دانمارکی گره خورده است.

از سوی دیگر، والنتین نیز شاید در سیاتل بتواند سرنوشت کم‌فروغ خود در ماه‌های گذشته را تغییر دهد. پیش از بازی برابر اوراوا، آخرین حضور رسمی‌اش به ۴ اکتبر ۲۰۲۴ بازمی‌گشت – درست پیش از آنکه در مارسی دچار پارگی رباط صلیبی شود؛ باشگاهی که قرار بود بی‌درنگ ستاره‌اش کند، با گزینه‌ی خرید ۴۰ میلیون یورویی. اما حالا، باید از نقطه‌ی صفر آغاز کند.

قرضی برای بازسازی بدنی‌اش در دست بررسی است، اما والنتین می‌خواهد تا آخرین لحظه در جام جهانی باشگاه‌ها بجنگد و شایستگی‌اش را برای فصل بعد به اثبات برساند. در نقش هافبک هجومی – همان نقشی که برای نیکو پاز نیز متصور بودند – کاربونی هنوز حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

جوانان، پادشاهان آینده

کیوو با لحنی پدرانه بارها گفته که چگونه در ۱۳سالگی پیو را شناخت، آن زمان که خودش در آغاز مسیر مربیگری در رده‌های پایه بود. اما در دل او، جایی گرم نیز برای والنتین دارد؛ ستاره‌ی نگون‌بختی که اکنون به مسیر بازگشته است. گلزنی والنتین، چنان‌که در تیم قهرمان پریماورای ۲۳–۲۰۲۲ بارها تکرار کرده بود، خاطرات بسیاری را زنده کرد.

اگر خانواده‌های کاربونی و اسپوزیتو، اشراف‌زادگان نراتزوری‌اند، اکنون پیو و والنتین وارثانی‌اند جوان، در صف تاج‌گذاری. پیو در ۵ مارس بیست‌ساله شد؛ والنتین نیز به‌زودی تولدش را جشن خواهد گرفت، به‌امید آن‌که هنوز در رقابت باقی باشد.

هر دو در آکادمی اینتر رشد یافتند، در دورانی که روبرتو سامادن آن را مدیریت می‌کرد و داریو باچین بر آن نظارت داشت. امروز، این باغ فوتبال در اختیار ماسیمو تارانتینو است.

برابر اوراوا، این دو گوهر درخشان در هجدهمین بازی مشترک حرفه‌ای‌شان کنار هم به میدان رفتند – اما نخستین حضور فراموش‌نشدنی‌شان در تیم بزرگسالان اینتر رقم خورد.

شاید جام جهانی باشگاه‌ها فرصت‌های مشترک بیشتری برایشان فراهم کند. اما در چشم عاشقان فوتبال، آن‌ها به‌زودی – و شاید برای همیشه – کنار هم خواهند درخشید.