به گزارش خبرگزاری صداوسیما، متن این بیانیه به شرح زیر است:
در بامداد جمعه ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴، مطابق با ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵، رژیم اسرائیل «حمله مسلحانه» هوائی و موشکی علیه قلمرو سرزمینی ایران به ویژه پایتخت این کشور تهران و چند شهر دیگر را آغاز نمود و اکنون با گذشت ۷ روز، یعنی در زمان صدور این بیانیه، همچنان این تجاوز و حملات به شهر‌ها ادامه دارد. در این حملات اماکن مسکونی و مردم عادی اعم از زن و مرد، کودکان، دانشمندان کشور و تعدادی از فرماندهان نظامی را در منازل شخصی آنها و درکنار زن و فرزندان مورد حمله واقع شدند و در نتیجه آن ده‌ها نفر از شهروندان غیرنظامی، از جمله کودکان به شهادت رسیدند و صد‌ها نفر نیز مجروح شدند. همچنین، در این «حملات تجاوزکارانه» گسترده و آشکار، تاسیسات غیرنظامی، منازل مسکونی، اماکن عمومی و زیرساختهای حیاتی کشور مانند مراکز صنعتی، تولید دارو، صداوسیما، بیمارستان و از جمله تاسیسات صلحآمیز هسته‌ای، هدف حملات وحشیانه و مخرب قرار گرفت و تخریب شدند.
این حملات مصداق بارزی از نقض فاحش منشور مللمتحد و از جمله نقض اصل حاکمیت کشور‌ها مندرج در بند ۱ ماده ۲ و به ویژه قاعده آمره منع توسل به زور، مندرج در بند ۴ ماده ۲ منشور ملل متحد که مقرر میدارد؛ «کلیه اعضاء از توسل به تهدید یا استعمال علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور دیگری خودداری خواهند کرد»، را نقض کرده است. چرا که اساساً توسل به زور و نیروی نظامی، در نظم حاکم بر منشور، جزء در موارد استثنایی دفاع مشروعِ مندرج در ماده ۵۱ منشور و آن هم صرفاً در صورت وقوع «حمله مسلحانه»، و یا با مجوز شورای امنیت و دیگری برای رهایی از سلطه و رفع اشغال طبق قطعنامه ۱۵۱۴ مجمع عمومی، ممنوع شده است.
واضح و مبرهن است که تجاوز صورت گرفته در هیچ یک از چارچوب‌های حقوقی موجود قابل توجیه نیست، بلکه بر عکس هیچ تردیدی در «متجاوزانه» بودن این اقدمات وجود ندارد. این حمله نظامی، تجاوز به تمامیت ارضی و استقلال یک عضو سازمان ملل متحد و مصداق بارز اقدام تجاوزکارانه است که در قطعنامه ۳۳۱۴ تعریف تجاوز مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد و همچنین به عنوان جنایت تجاوز در ماده ۸ مکرر اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری به رسمیت شناخته شده‌است.
با توجه به هدف‌گیری مستقیم و عدم تمایز میان اهداف نظامی و غیرنظامی، این حملات همچنین ناقض اصول بنیادین حقوق بین‌الملل بشردوستانه از جمله اصل تفکیک، تناسب و احتیاط است و در نتیجه میتواند مصداق جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت نیز محسوب شود.
مهمتر از همه، انسان‌های آزاده جهان آگاه باشید و هشدار میدهیم؛ رژیم اسرائیل مدتهاست که جنگ بر علیه انسانیت را بر پایه تجهیزاتی مانند وسائل ارتباطی از جمله گوشی تلفن همراه و پیجر‌ها که برای آرامش و تسهیل زندگی انسان‌ها اختراع شدهاند، استوار نموده است. این رژیم، اخیراً حملات مسلحانه خود را در محیط اینترنت طراحی و انجام میدهد؛ لذا امروز انسان‌ها برای مصون ماندن از کشتار و تخریب و زنده ماندن، باید از کلیه وسایل و تجهیزات ارتباطی پرهیز نموده و در بی‌خبری از یکدیگر از خود محافظت نمایند. این اقدامات غیرانسانی، مصداق بارز جنایت علیه بشریت است که اساس انسانیت را هدف گرفته است.
با توجه به موارد مذکور، ما اعضاء انجمن حقوق بین الملل ایران رسالت خود می‌دانیم، تمامی دولت‌ها و سازمانها را در هر سطوحی، اعم بین‌المللی و منطقه‌ای، دولتی و غیر دولتی، ملت‌ها و هر انسان آزاده را مخاطب قرار داده و مسئولیت خطیر آنها را در این برهه حساس از زمان برای اقدام عاجل و موثر یادآوری نمائیم.
بر این اساس، ضمن بیان مسئولیت‌های حقوقی و انسانی دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای، ملت‌ها و تمامی انسان‌های آزاده جهان اقدامات زیر مورد تاکید است؛
۱) تعهدات و رسالت سازمان‌های بین‌المللی.
الف)؛ شورای امنیت سازمان ملل متحد باید به موجب ماده ۳۹ منشور، این اقدام را به عنوان تجاوز و نقض صلح و امنیت بین‌المللی شناسایی کرده و برای توقف تجاوز، شناسایی عاملان و اتخاذ تدابیر الزامآور اقدام نماید. در صورت ناتوانی یا سکوت شورای امنیت، مجمع عمومی سازمان ملل متحد باید طبق قطعنامه «اتحاد برای صلح» (Res. ۳۷۷ A) جلسه اضطراری تشکیل داده و با اجماع دولت‌ها، خواستار اقدام جمعی گردد.
ب)؛ دبیرکل سازمان ملل متحد وظیفه دارد بر اساس ماده ۹۹ منشور، توجه شورای امنیت را به این بحران جلب کرده و با تشکیل کمیته حقیقتیاب، مستندسازی حقوقی این حمله را آغاز کند.
ج)؛ شورای حقوق بشر سازمان ملل موظف است؛
۱)؛ کمیسیون حقیتیاب بین‌المللی مستقل تشکیل داده و از تمام ابزار‌های خود برای حمایت از حقوق بشر و مقابله با نقض آن توسط رژیم صهیونیستی اقدام نماید.
۲)؛ به خصوص، این شورا باید به مقابله با بدعتهای این رژیم در استفاده از وسایل ارتباطی و پیجر‌ها که تک تک افراد انسانی و خانواده آنها را هدف قرار داده است، اقدام کند و این اقدامات را به عنوان جنایات علیه بشریت به مراجع مربوطه به خصوص شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد گزارش نماید.
۲)؛ تعهدات و رسالت دولت‌ها.
الف)؛ کلیه دولت‌های عضو ملل متحد باید از هرگونه تائید، کمک مستقیم و غیرمستقیم و حتی از سکوت در قبال این تجاوز اجتناب کنند، چرا که مطابق اصول مسلم حقوق بین‌الملل، کمک به دولت متجاوز ممنوع است.
ب)؛ دولت‌ها باید اقدامات سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و حتی تحریمهای هدفمند علیه رژیم اسرائیل را برای جلوگیری از تکرار چنین حملاتی در دستور کار قرار دهند.
ج)؛ دولت‌های عضو اساسنامه دیوان موظفاند عاملان این حمله را به عنوان مرتکبان جنایات بین‌المللی مورد تعقیب و پیگرد قضائی قرار دهند.
د)؛ تمامی کشور‌ها باید از طریق مراجع قضائی ملی تعقیب و مجازات آمرین، مباشران و عاملان این جنایات شنیع بین‌المللی را که در قالب جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت مرتکب شدهاند، پیگیری نمایند.
۳)؛ تعهدات و رسالت سازمان‌های منطقه‌ای.
اتحادیه اروپا، به‌عنوان نهادی متعهد به حفظ حقوق بشر، صلح و منشور ملل متحد، باید از اتخاذ مواضع دوگانه در قبال نقض صلح دست کشیده و علیه این اقدام تجاوزکارانه موضع حقوقی اتخاذ کند.
سازمان همکاری اسلامی (OIC) باید جلسه فوری در سطح وزرای خارجه تشکیل دهد و با صدور قطعنامه، خواستار واکنش جدی نهاد‌های بین‌المللی، حمایت از قربانیان و استفاده از ابزار‌های حقوقی برای پیگیری مسئولان این جنایت شود.
اتحادیه آفریقا، اتحادیه عرب و سازمان همکاری اقتصادی اکو نیز موظف به اعلام موضع صریح و اقدامات هماهنگ در سطح منطقه‌ای هستند.
۴)؛ تکالیف و رسالت انسان‌های آزاده جهان.
الف)؛ انسان‌های آزاده جهان باید از هیچ اقدامی چه به صورت انفرادی، جمعی و با فشار به دولت‌های خود برای اتخاذ تصمیم فردی و جمعی و از طریق مجامع بین‌المللی در محکومیت این اقدامات و انجام اقدامات موثر برای منع رژیم اسرائیل از ارتکاب اقدامات ضدحقوق بشری، دریغ نکنند.
ب)؛ انسان‌های آزاده کشور‌های غربی، به ویژه ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان که دولتهایشان به طور مستقیم یا غیر مستقیم از رژیم اسرائیل حمایت میکنند، موظفاند از طریق اعتراضات مدنی، نامهنگاری، شکایات حقوقی و فشار بر نمایندگان پارلمان خواستار توقف حمایت از این رژیم شوند.
ج)؛ مردم آمریکا به‌خصوص دانشمندان و فرهیختگان آزاده باید دولت خود را وادار سازند که به جای حمایت و پشتیبانی از جنگافروزی و ارسال تسلیحات، به مسیر صلح، انساندوستی و رعایت حقوق بشر و بین‌الملل بازگردد.
د)؛ ملتهای جهان اسلام نیز باید از طریق نهاد‌های مردمی، دانشگاهی، فرهنگی و رسانه‌ای، با همبستگی و وحدت، در مقابل این تجاوز سکوت نکنند و اقدام به آگاهسازی، حمایت از قربانیان و مطالبهگری ازدولتهای خود کنند.
ه)؛ فعالان حقوق بشر، سازمان‌های مردمنهاد و دانشگاهیان باید با مستندسازی و تحلیل حقوقی و رسانه‌ای این حمله، وجدان عمومی جهان را نسبت به خطرات بی‌کیفرماندن این جنایت بیدار سازند.
۵)؛ تکالیف و رسالت جمهوری اسلامی ایران.
الف)؛ جمهوری اسلامی ایران بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد حق دارد به‌طور مشروع تا مرز بازدارندگی کامل از خود دفاع کند و بداند که این کشور مدافع و دارای حق دفاع مشروع است که توقف دفاع را تشخیص میدهد.
ب)؛ دولت ایران باید مستندات حقوقی، تصویری و فنی این حمله را جمعآوری و به نهاد‌های بین‌المللی، از جمله شورای حقوق بشر، دبیر کل سازمان ملل و سایر مراجع مربوطه ارائه دهد.
در پایان تاکید می کنیم؛
تجاوز نظامی به قلمرو سرزمینی جمهوری اسلامی ایران نه تنها حمله به یک کشور مستقل، بلکه حملهای آشکار به بنیانهای نظم حقوقی بین‌المللی، اصل عدم توسل به زور، کرامت انسانی و به ویژه حمله به اساس و بنای نظم حقوقی است که بیش از یک قرن اندیشمندان برای آن تلاش نمودهاند و جانها برای استقرار و استمرار آن هزینه شده است.
لذا، جامعه جهانی باید از معیار‌های دوگانه، سیاستزدگی و بیتفاوتی نسبت به قربانیان شرق و جنوب جهان دست کشیده و با صدای بلند در دفاع از اصول جهانشمول حقوق بین‌الملل و به ویژه حقوق بشر و کرامت انسانی سخن بگوید
عدم اقدام و هر گونه سکوت امروز، به معنای مشروعیتبخشی به تجاوز و همراهی با تجاوز است. بدون شک سکوت و بیتفاوتی، روسیاهی برای تاریخ بشری و خسارات غیرقابل جبران برای همگان را به همراه خواهد داشت.
بیایید تا دیر نشده به جای سکوت، فریاد و به جای بیتفاوتی، فعال موثر باشیم.باشد که تاریخ نتایج حاصله از این اقدامات را طلیعه سعادت بشری با افتخار ثبت کند.
انجمن حقوق بین الملل ایران اسلامی
۳۰ خردادماه ۱۴۰۴، مطابق با ۲۰ ژوئن ۲۰۲۵
