به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای اقتصاد، نیویورک فاصله چندانی با اولین شهردار مسلمان خود ندارد؛ شهری که دونالد ترامپ آن را متعلق به خود می‌‌‌داند؛ رئیس‌‌‌جمهوری که سیاست‌‌‌های ضد مهاجرتی‌‌‌اش، نت اصلی‌ساز کارزار انتخاباتی‌‌‌اش بوده است.
به نوشته روزنامه گاردین، به نظر می‌رسد زهران ممدانی، این سوسیالیست دموکرات ۳۳ ساله، با اعلام پیروزی در انتخابات مقدماتی دموکرات‌‌‌ها در شهر نیویورک در سه‌‌‌شنبه شب، اولین مانع در مسیر خود برای تبدیل شدن به اولین شهردار مسلمان نیویورک را از سر راه برداشته است، اگرچه ممکن است چند روز طول بکشد تا نتیجه نهایی مشخص شود.
در یک غافلگیری خیره‌‌‌کننده، اندرو کومو - که تا هفته‌‌‌های اخیر از بخت بالایی برای پیروزی برخوردار بود – در یک چرخش ناگهانی رقابت را به یک دموکرات پیشرو واگذار کرد. کومو که برتری قابل‌توجهی در روزهای نخستین داشت و همگان روی تجارب وی در فرمانداری حساب باز کرده بودند، پس از فاش شدن رسوایی اخیرش، بازی را به این مسلمان هندی‌‌‌الاصل باخت. او در سخنرانی شب پیروزی خود در نیویورک گفت: «ما امشب تاریخ‌‌‌ساز شدیم.» او ادامه داد: «من نامزد دموکرات شما برای شهرداری نیویورک خواهم بود.»
نتیجه تا لحظات پایانی قطعی نبود. اما ممدانی، سوسیال دموکرات ۳۳ ساله، پیروزی خود را اعلام کرد و اندرو ام. کومو، رقیب او و فرماندار سابق، شکست را پذیرفت.
موفقیت ممدانی در یکی از اولین انتخابات مقدماتی مهم دموکرات‌‌‌ها از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید، در سراسر کشور طنین‌‌‌انداز شد و نقشه راه بالقوه‌‌‌ای را برای دموکرات‌‌‌هایی که به دنبال راهی برای بازگشت به قدرت هستند، ارائه داد.
برنده انتخابات مقدماتی دموکرات‌‌‌ها معمولا در انتخابات عمومی ماه نوامبر پیشتاز محسوب می‌شود. با این حال، پیش‌بینی می‌شود که رقابت پاییز امسال به طور غیرمعمولی بی‌‌‌ثبات باشد. شهردار اریک آدامز، که به عنوان نامزد مستقل در انتخابات شرکت می‌کند، در این رقابت حضور خواهد داشت. کومو همچنین هنوز این گزینه را دارد که از طریق صندوق رای شخص ثالث نامزد شود، اگرچه متعهد به ادامه مبارزات انتخاباتی خود نشده است.
ممدانی، نماینده مجلس دوره سوم از کوئینز، پاییز گذشته با رزومه‌‌‌ای ضعیف، عملا بدون هیچ سابقه‌‌‌ای در سطح شهر و با دیدگاه‌‌‌هایی کاملا چپ‌‌‌گرایانه نسبت به بسیاری از دموکرات‌‌‌ها، وارد رقابت شد. او روز سه‌‌‌شنبه به‌‌‌عنوان یک چهره ملی برجسته به کار خود پایان داد. او با ارائه یک پلتفرم اقتصادی مترقی و بی‌‌‌پرده که به همان اندازه که جاه‌‌‌طلبانه بود، به یاد ماندنی نیز است، خود را از میان ده رقیب متمایز کرد. او پیشنهاد داد که اتوبوس‌‌‌های شهری رایگان شوند، مهدکودک رایگان ارائه شود و اجاره آپارتمان‌‌‌های دارای اجاره‌بها ثابت بماند - که همه اینها با افزایش مالیات سنگین بر ثروتمندترین ساکنان شهر تامین مالی می‌شود.
اما موفقیت او همچنین مدیون سبک پرشور، عشق آشکارش به نیویورک و تسلطش بر رسانه‌‌‌های اجتماعی بود که به نظر می‌‌‌رسید مظهر آن نوع تغییر نسلی است که بسیاری از دموکرات‌‌‌ها می‌‌‌گویند تشنه آن هستند. او در ماه ژانویه از خودش فیلمبرداری کرد که در آب‌‌‌های یخ‌‌‌زده جزیره کانی می‌‌‌دود و با رای‌‌‌دهندگانی در برانکس صحبت می‌کند که پاییز گذشته به ترامپ رای دادند.
این کاملا در تضاد با کمپین بی‌‌‌روح کومو بود، که شامل رویدادهای به‌‌‌شدت صحنه‌‌‌سازی‌‌‌شده بود. او در این کارزار نامزدی بود که بارها به رای‌‌‌دهندگان هشدار می‌‌‌داد که شهر در دردسر بزرگی افتاده است که فقط او می‌تواند آن را حل کند. ممدانی در سخنرانی خود ضمن اعلام پیروزی گفت: «ما با هم قدرت سیاستی آینده، یعنی سیاست مشارکت، توام با صداقت را نشان دادیم.» کومو، ۶۷ ساله، چهار سال است که از زمان استعفایش به‌‌‌عنوان فرماندار در پی رسوایی آزار جنسی، در آرزوی بازگشت به قدرت است.
او فکر می‌‌‌کرد که نقطه بازگشتش به سیاست به کرسی شهرداری نیویورک متصل باشد و با حال و هوای متفاوتی به مبارزه‌‌‌های انتخاباتی پرداخت. او روی حمایت‌‌‌های کلیدی از کارگران حساب باز کرده بود، از یک حامی مالی ۲۵ میلیون دلاری بهره‌‌‌مند شد و با لحنی تند به ممدانی حمله کرد و او را به عنوان فردی خطرناک و فاقد صلاحیت برای این شغل معرفی کرد، در حالی که هیچ عذرخواهی برای رفتار گذشته‌‌‌اش نکرد.
در نهایت، به نظر می‌رسد رای‌‌‌دهندگان به سادگی علاقه‌‌‌ای به احیای کومو نداشتند. او اکنون باید تصمیم بگیرد که آیا در ماه نوامبر با رای یک حزب ثالث به رقابت ادامه دهد، یا شکست و احتمالا پایان دوران سیاسی خود را که شامل سمت‌‌‌هایی مانند وزیر مسکن فدرال، دادستان کل نیویورک و فرمانداری بوده است، بپذیرد. کومو سه‌‌‌شنبه شب با چهره‌‌‌ای گرفته به هوادارانش گفت: «امشب شب ما نبود.» او در مورد ممدانی افزود: «امشب شب اوست. او لیاقتش را داشت. او برنده شد.»
نتایج اولیه نشان می‌‌‌داد که ممدانی با ایجاد یک ائتلاف دموکراتیک جدید در سراسر شهر که عمدتا متشکل از رای‌‌‌دهندگان سفیدپوست، آسیایی و لاتین در بروکلین، منهتن و کوئینز بود، موفق به پیروزی شده است. در حالی که ممدانی در مبارزه‌‌‌های انتخاباتی خود بر کمک به نیویورکی‌‌‌های طبقه کارگر تاکید داشت، اما در خیابان‌‌‌های مرفه و «سنگ‌‌‌فرش پارک اسلوپ»، «کوبل هیل» و «کلینتون هیل» در بروکلین و همچنین مناطق ثروتمندنشین منهتن مانند «ایست (شرقی) ویلج» و بخش‌‌‌هایی از میدتاون، رای‌‌‌های حاشیه‌‌‌ای زیادی به دست آورد. ممدانی، که اولین شهردار مسلمان و آسیای جنوبی شهر خواهد بود، همچنین در جوامع عمدتا آسیایی و لاتین در کوئینز، بیشترین رای را کسب کرد. این جوامع شامل مناطق متنوع اقتصادی و نژادی مانند وودساید، جکسون هایتس، سانی‌‌‌ساید و ریچموند هیل بودند که محل سکونت جمعیت زیادی از آسیای جنوبی است.
نکته قابل‌توجه این است که او بیشتر در مناطق طبقه متوسط، عمدتا سیاه‌پوست‌‌‌نشین در برانکس و جنوب شرقی کوئینز، جایی که کومو از سال‌های فرمانداری‌‌‌اش حمایت قوی را حفظ کرده بود، با مشکل مواجه شد. کومو همچنین در پایگاه‌‌‌های دموکرات‌‌‌های ثروتمند مانند غرب بالا و شرق منهتن و در مناطق یهودی‌‌‌نشین ارتدکس در بروکلین، جایی که دیدگاه‌‌‌های ممدانی در مورد اسرائیل برخی از رای‌‌‌دهندگان را از خود دور کرد، حمایت‌‌‌های زیادی به دست آورد.
او ممکن است سقوط کرده باشد - خیلی سقوط کرده باشد - اما آدامز همچنان اصرار دارد که هنوز در مسیر خروج از صحنه نیست. حتی قبل از انتخابات مقدماتی سه‌‌‌شنبه، شهردار فعلی در حال آماده‌‌‌سازی یک کمپین انتخاباتی برای انتخاب مجدد در انتخابات عمومی نوامبر بود. او طوماری تهیه کرده که روی دو اصل استوار کرده است؛ ابتدا پایان دادن به یهودستیزی و دیگری ایمن و مقرون‌‌‌به‌‌‌صرفه کردن (خانه‌‌‌ها) است. او قصد دارد کمپین خود را روز پنج‌شنبه در پله‌‌‌های ساختمان شهرداری از سر بگیرد.
