به گزارش همشهری آنلاین؛ تعرض رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان در بامداد روز ۲۳ خرداد، آثار و پیامدهای عمیقی بر دکترین امنیتی کشورها در درازمدت باقی خواهد گذاشت.
یکی از مهم‌ترین پیامدها که تعرض رژیم صهیونیستی به دنبال خواهد داشت، تغییر نگرش دولت ها نسبت به شیوه های تامین امنیت مشخصاً با عطف به توسعه و ارتقای ظرفیت‌های دفاعی و آفندی است.
بر همین اساس، شاهد بودیم طی دو هفته اخیر، برخی دولت‌ها و پیمان های امنیتی تحرکاتی در زمینه نمایش توان دفاعی انجام دادند یا بر افزایش توان نظامی خود، تاکید کردند.
ژاپن در سودای موشک با برد ۱۰۰۰ کیلومتر
برای نمونه، ارتش ژاپن چندی پیش و برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم، یک مانور با استفاده از موشک سطح به کشتی «نوع ۸۸» در میدان تیر ضدهوایی شیزونای واقع در جزیره هوکایدو انجام داد.
بر اساس گزارش رسانه‌ها، وزارت دفاع ژاپن همچنین در حال کار روی نسخه ارتقاء یافته‌ای از موشک نوع ۱۲ است که بُرد آن به حدود ۱۰۰۰ کیلومتر خواهد رسید.
عراق به دنبال تقویت سیستم پدافند
پس از آنکه رژیم صهیونیستی با مجوز رژیم آمریکا، از طریق حریم هوایی عراق، به ایران حمله می‌کرد، نخست وزیر عراق چندی پیش اعلام کرد که به دنبال تقویت پدافند هوایی این کشور است.
در همین باره، «محمد شیاع السودانی» نخست وزیر عراق چندی پیش تاکید کرد: «نقض حریم هوایی عراق برای کشوری که دارای حق حاکمیت است امکان پذیر نیست. وزارت دفاع عراق اقدام به امضای قراردادهایی در راستای تقویت پدافند هوایی کرده است».
هراس ترکیه از رژیم صهیونیستی
در جریان تعرض ۱۲ روزه صهیونیست ها به خاک کشورمان، اخباری مبنی بر تعرض جنگنده‌های رژیم به آسمان ترکیه منتشر شد. این خبر و اخبار مشابه نشان از دورنمای رژیم برای بی‌ثبات‌سازی گسترده در منطقه غرب آسیا دارد به نحوی که کشوری از تیررس جنگ‌افروزی تل‌آویو، در امان نماند.
به همین مناسبت، «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه از برنامه آنکارا برای تقویت توان بازدارندگی نظامی خود و افزایش تولید موشک‌های میان‌برد و دوربرد خبر داد.
اردوغان اعلام کرد که ترکیه قصد دارد با توسعه زرادخانه موشکی خود، به سطحی از قدرت دفاعی برسد که دیگر از سوی هیچ کشوری تهدید نشود.
ناتو و شبح جنگ اوکراین
راهبرد افزایش هزینه های نظامی، چندی پیش به اجلاس ناتو در لاهه نیز سرایت کرد. رهبران ۳۲ کشور عضو ناتو در این نشست، با افزایش چشمگیر هزینه‌های دفاعی موافقت کردند و متعهد شدند تا سال ۲۰۳۵، سالانه ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به امور دفاعی و امنیتی اختصاص دهند.
از افزایش توان نظامی تا رقابت تسلیحاتی
آنچه در این گزارش به صورت مختصر آمد، تلاش دولت ها برای افزایش توان نظامی خود جهت مقابله با خطرات ناشی از جنگ‌افروزی واحدهای خودسری نظیر رژیم صهیونیستی بود. این تلاش‌ها که در صورت تعمیق خطرات، می‌تواند صورت «رقابت تسلیحاتی خطرناک» به خود بگیرد و نه تنها به افزایش امنیت منجر شود، بلکه ناامنی را توسعه بخشد.
