به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از فارس، در پی درگیری‌های مستقیم میان ایران و رژیم صهیونیستی که به مدت ۱۲ روز به طول انجامید، ایران با حملات هوایی و موشکی خود به بندر حیفا، یکی از کلیدی‌ترین مراکز تجاری این رژیم، موفق به آسیب زدن به زیرساخت‌های اقتصادی این رژیم شد. 

این حملات نه تنها به آسیب به بندر حیفا انجامید، بلکه به‌وضوح شکست طرح کریدور عرب-مدیترانه (IMEC) را به تصویر کشید که هدف آن تبدیل اسرائیل به یک مرکز ترانزیتی میان آسیا، اروپا و آفریقا بود.

طرح کریدور IMEC که قرار بود اسرائیل را به مرکز ترانزیتی میان آسیا، اروپا و آفریقا تبدیل کند، حالا به برکت تحولات اخیر تا حد زیادی به ناکامی انجامیده است.

این طرح آمریکایی-صهیونیستی که با حمایت آمریکا و همکاری کشورهایی چون عربستان، امارات و هند شکل گرفته بود، به دلیل حملات ایران و آسیب به بندر حیفا قابلیت اجرایی خود را از دست داده است.

رسانه‌های عبری به شدت از ویرانی‌هایی که حملات اخیر بر جای گذاشتند، خبر می‌دهند. کشتیرانی‌ها به این نتیجه رسیده بودند که بندر حیفا به یک منطقه پرریسک تبدیل شده و بسیاری از شرکت‌های حمل‌ونقل بین‌المللی، از جمله بزرگ‌ترین کشتیرانی دنیا، مرسک، به سرعت فعالیت‌های خود در بندر به حالت تعلیق درآوردند.

به گفته مهدی باقری، کارشناس حمل‌ونقل و ترانزیت، حملات ایران به بندر حیفا، تمام معادلات استراتژیک رژیم صهیونیستی را تغییر داده و به تهدیدی جدی برای برنامه‌های اقتصادی این رژیم تبدیل شده است. 

نتانیاهو تلاش داشت تا با این کریدور، موقعیت ایران را در ترانزیت کالا و انرژی تضعیف کند، اما نتایج حملات نشان‌دهنده شکست این تلاش‌ها بود.

کریم نائینی، کارشناس حمل‌ونقل و ترانزیت، معتقد است که پایان کریدور IMEC تنها از مسیر موشک و مقاومت حاصل نمی‌شود. 

او تأکید می‌کند که ایران باید به عنوان یک قدرت در حوزه اقتصادی و ترانزیتی نیز خود را به نمایش بگذارد. با فعال‌تر شدن مسیرهای ترانزیتی ایران، موقعیت رژیم صهیونیستی برای تصاحب دروازه ارتباطی آسیا و اروپا تضعیف خواهد شد.

صدرا محمدی، کارشناس ژئوپلتیک، معتقد است که جنگ ایران با رژیم صهیونیستی در واقع جنگ با منافع آمریکاست که مانع از ایفا کردن نقش بی‌بدیل ایران در تجارت جهانی می‌شود. 

در نهایت، پیروزی ایران در این نبرد ژئوپلیتیکی نه تنها به معنای آسیب به رژیم صهیونیستی است، بلکه تضمینی برای برقراری یک سیستم تجاری پایدار و قابل اعتماد در آینده خواهد بود.

ایران با تاریخ چند هزار ساله خود در تجارت بین‌المللی و موقعیت جغرافیایی خدادادی، می‌تواند به یک بازیگر مؤثر در عرصه جهانی تبدیل شود و تصاحب دروازه ارتباطی آسیا و اروپا را به دست گیرد. بدین ترتیب امنیت اقتصادی ایران برای حداقل ۵۰ سال آینده تضمین خواهد شد.