به گزارش خبرنگار مهر، در شرایطی که ارزش صف فروش ۳۸۳ شرکت بورسی در لحظه تنظیم این گزارش ارزشی معادل ۲,۴۰۰ میلیارد تومان دارد، یک سوال اساسی مطرح است: بازارساز دقیقاً کجاست و چرا حمایت‌ها تنها متوجه شرکت‌های بزرگ است؟

بر اساس اطلاعات استخراج شده از تابلو معاملات در لحظه تنظیم این گزارش ارزش صف‌های فروش ۳۸۳ شرکت کمتر از ۲۰ میلیارد تومان بوده که توزیع آن به شرح زیر است:

۱۶ شرکت دارای صف فروش کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان هستند؛ یعنی با رقمی کمتر از کل بودجه یک خرید حقوقی متوسط، می‌توان این شرکت‌ها را از قفل فروش خارج کرد.

۳۲ شرکت بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان صف فروش دارند. مجموعاً با کمتر از ۱۶ میلیارد تومان می‌توان این ۳۲ نماد را جمع کرد.

صف فروش ۲۱ شرکت در بازه ۵۰۰ میلیون تا یک میلیارد تومان قرار دارد که جمع ارزش صف فروش آن‌ها کمتر از ۲۱ میلیارد تومان برآورد می‌شود.

۸۸ شرکت، بین یک تا ۳ میلیارد تومان صف فروش دارند؛ یعنی با نهایتاً ۲۶۴ میلیارد تومان می‌توان همه این شرکت‌ها را از حالت فروش خارج کرد.

۴۹ شرکت صف فروش بین ۳ تا ۵ میلیارد تومان دارند، معادل مجموعاً حداکثر ۲۴۵ میلیارد تومان.

۴۴ شرکت در بازه ۵ تا ۷ میلیارد تومان قرار دارند؛ جمعاً چیزی حدود ۲۶۴ میلیارد تومان.

۳۸ شرکت نیز صف فروشی بین ۷ تا ۱۰ میلیارد تومان دارند که مجموع نقدینگی لازم برای آن‌ها حدود ۳۴۲ میلیارد تومان است.

۵۰ شرکت دارای صف فروش بین ۱۰ تا ۱۵ میلیارد تومان هستند؛ به‌طور متوسط اگر هر کدام ۱۲.۵ میلیارد تومان صف داشته باشند، در مجموع حدود ۶۲۵ میلیارد تومان نیاز است.

۴۵ شرکت در بازه ۱۵ تا ۲۰ میلیارد تومان صف فروش دارند؛ که مجموع نیاز نقدینگی برای جمع‌آوری آن‌ها حدود ۸۰۰ میلیارد تومان تخمین زده می‌شود.

تحلیل دقیق صف فروش‌ها بر اساس مبلغ مورد نیاز برای جمع‌آوری

با جمع‌بندی آمار فوق، مشخص می‌شود که تنها با تزریق مبالغی بسیار کمتر از بودجه صندوق‌های تثبیت و توسعه، می‌توان بخش عمده‌ای از بازار را از قفل صف فروش نجات داد.

یعنی تنها با ۵۰ میلیارد تومان می‌توان صف فروش ۹۱ شرکت را جمع کرد! اما در عمل، این شرکت‌ها رها شده‌اند تا زیر بار فشار فروش دفن شوند.

سیاست معیوب بازارساز؛ حمایت فقط از شاخص‌سازها و شرکت‌های بزرگ!

نکته تأسف‌برانگیز اینجاست که در حالی که پنج صف فروش سنگین بازار به تنهایی به تزریق ۲,۴۰۰ میلیارد تومان نیاز دارند، همین مبلغ می‌تواند ۳۸۳ شرکت را از صف فروش بیرون بکشد!

به‌عبارتی:

با ۱۰۰ میلیارد تومان می‌توان ۱۶ شرکت زیر ۱۰۰ میلیون + ۳۲ شرکت ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلیون + ۲۱ شرکت ۵۰۰ تا ۱ میلیارد تومان را کامل جمع کرد؛ جمعاً ۶۹ شرکت!

با ۵۰۰ میلیارد تومان می‌توان ۲۷۵ شرکت را از صف خارج کرد که برابر است با ۵۰ درصد کل بازار حاضر در صف فروش!

اما صندوق تثبیت بازار، به جای تزریق به این گستره عظیم، ترجیح می‌دهد میلیاردها تومان را صرف نجات چند شرکت بزرگ و شاخص‌ساز کند.

سوال مهم؛ چرا عدالت در حمایت وجود ندارد؟

چرا حمایت‌ها تنها برای معدود شرکت‌های بزرگ است؟ چرا میلیاردها تومان پول صندوق تثبیت به اسم حمایت از بازار فقط به شرکت‌هایی سرازیر می‌شود که بیشترین تأثیر را در شاخص دارند؟ آیا رسالت صندوق تثبیت، «شاخص‌سازی» است یا تثبیت واقعی بازار و اعتماد عمومی؟

آیا حمایت از بازار یعنی تزریق پول به شرکت‌های شاخص‌ساز؟ یا باید با نگاه فراگیر، قفل صف فروش صدها شرکت کوچک و متوسط را باز کرد که امروز در باتلاق بی‌توجهی فرو رفته‌اند؟