به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، گزارشی که در ادامه می خوانید، فقط آمار و ارقام نیستند؛ اینها روایت زندگی انسان ها هستند. زندگی هایی که در یک چشم به هم زدن زیر آوار دفن شدند، خانه هایی که به خاطره بدل شدند، لبخندهایی که دیگر بازنمی‌گردند و هنوز… جهان ساکت است. در برابر این جنایات، آنچه بیشتر از همه زخم می زند، همین سکوت مرگبار جامعه جهانی است.
در آن 12 روزِ جنگ، وقتی آسمان ایران زیر بار آتش موشک ها می لرزید، حتی آمبولانس های امدادی هلال احمر هم از خشم کور و بی منطق رژیم صهیونیستی در امان نماندند.
آمبولانسی متعلق به جمعیت هلال احمر که صرفا برای کمک به مجروحان در حرکت بود، هدف حمله قرار گرفت. در آن خودرو، سه امدادگر بودند؛ نه سلاحی داشتند، نه نقشه ای برای جنگ. تنها دغدغه شان، نجات جان انسان ها بود؛ اما همین امدادگران، قربانی یکی از بی شرمانه ترین حملات ممکن شدند. بدنه این آمبولانس اکنون در میدان هفت تیر تهران قرار گرفته است و عموم مردم می توانند از آن بازدید می کنند. آمبولانسی که روی بدنه بی جانش نوشته شده: ایرانِ جان.
حمله ای که با هیچ قانون انسانی و بین المللی قابل توجیه نیست. بر اساس ماده ۱۸ و ۱۹ کنوانسیون ژنو، حمله به اهداف غیرنظامی، به ویژه تجهیزات پزشکی و امدادرسان، ممنوع است.
ماده ۳۸ قانون جنگ ها، محافظت از غیرنظامیان را جزء اصول بنیادین خود می داند. همچنین ماده ۵ و ۶ منشور جهانی حقوق بشر، بر حق زندگی و امنیت فردی تاکید دارد؛ اما رژیم صهیونیستی بار دیگر این اصول را لگدمال کرد.
طبق اصل ۲۱ کنوانسیون ژنو، هرگونه تعرض به امدادرسانان، مصداق آشکار نقض حقوق بین الملل است و مستحق پیگرد قضایی. حمله به آمبولانس هلال احمر، نماد عینی جنایت جنگی است.
سکوت جهانی، این جنایات را در سراسر جهان تکرارپذیر کرده است. نهادهای حقوق بشری، دادگاه های بین المللی و سازمان های مستقل باید این حمله ها را به صراحت محکوم کنند.
حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی به محله شهرآرا، صبح جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، یکی دیگر از چهره های تاریک این تجاوز را نمایان کرد. عبدالحمید مینوچهر، استاد برجسته دانشکده مهندسی هسته ای، در این حمله به شهادت رسید.
ساختمان های اطراف به شدت آسیب دیدند، برخی از ساکنان دیگر سقفی بالای سر ندارند، وسایل زندگی شان یا در آتش سوخته یا زیر آوار دفن شده است.
در میان ویرانه ها، یک عروسک بود، با دستی که روی سر گذاشته؛ گویی از شدت ترس می خواست خودش را نجات دهد. کمی آن طرف تر، شانه ای سبز رنگ و کوچک دیده می شد. شانه ای که شاید هر صبح، گره های موی دخترکی را باز می کرد.
کسی نمی داند آن کودک حالا کجاست. فقط وسایل باقی مانده اند: چمدان صورتی مچاله شده ای که دیگر هیچ لباسی را در خود جای نمی دهد. سفری که قرار بود به رویاها ختم شود، با فاجعه تمام شد.
هنوز هم در محوطه این مجتمع، خودروهایی هستند که شیشه هایشان بر اثر موج انفجار شکسته و بدنه شان له شده است. خودروهایی که صاحبانشان در شوک، رهایشان کرده اند تا شاید روزی راه حلی برایشان پیدا شود.
علی نصیری، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، در آخرین نشست خبری خود گفته بود: تا کنون ۷۰۷ خودرو و هفت موتورسیکلت در پی انفجارهای اخیر آسیب دیده اند.
او تاکید کرده بود که ارزیابی برای پرداخت خسارت این وسایل در حال انجام است و پلیس و بیمه ایران به سازمان بحران می پیوندند.
برخی ساکنان که خانه شان را در مجتمع ارکیده از دست داده اند، هنوز همانجا هستند؛ دل رفتن ندارند. وسایلشان، خاطراتشان، دیوارهایی که با عشق چیده بودند، حالا زیر آوارند.
شهرداری تهران اعلام کرده است که هتل های چهار ستاره شهرداری و چند هتل دیگر، آماده پذیرش خانواده هایی هستند که در حملات اسرائیل خانه‌شان را از دست داده‌اند. آنها می توانند تا ساخت دوباره واحدهای مسکونی در این هتل ها اسکان یابند. همچنین، سه وعده غذای گرم در اختیارشان قرار می گیرد. با این حال برخی از افراد ترجیح داده اند به خانه اقوام خود بروند، چرا که احساس راحتی بیشتری دارند.
مدیر مجتمع ارکیده می گوید: ده دقیقه بعد از شنیدن خبر انفجار خودم را رساندم. از بلوک ۴، از طبقه پنجم، یک خانم و از طبقه اول، یک زن و شوهر مسن را از زیر آوار بیرون کشیدم. در مجموع ۸ واحد تخریب کامل شده و فقط دو واحد سالم مانده است.
او می‌گوید: به ما گفته اند یا ساختمان ۸ طبقه ای در این محل ساخته می شود یا همان ساختمان قبلی را بازسازی می کنند؛ اما ممکن است ۴ تا ۵ سال زمان ببرد. فعلا چند کانکس آورده اند؛ ولی این بلاتکلیفی، افراد آسیب دیده را بسیار آزار می دهد.
همچنین امروز علیرضا زاکانی ، شهردار تهران اعلام کرده که پیشنهاد شده است، ۸ میلیون تومان برای تعمیرات هر متر منازل آسیب دیده از جنگ تحمیلی اختصاص داده شود.
او تاکید کرده است: بازسازی کامل منازل حدود ۱۸ تا ۲۴ ماه زمان می‌برد. در این مدت، دولت باید از طریق پرداخت ودیعه و اجاره، شرایط اسکان موقت را برای مردم فراهم کند. شهرداری تهران نیز آمادگی دارد از ظرفیت‌های خود و بخش خصوصی استفاده کرده و از طریق ارائه تراکم و تسهیلات شهری به تسریع بازسازی کمک کند.
روز جمعه ۳۰ خرداد، ساعت ۱۰:۳۰ صبح، ساختمانی که در آن نان سحر، مرکز مشاوره و یک آرایشگاه زنانه فعال بود، در حمله پهپادی رژیم صهیونیستی هدف قرار گرفت.
در میان خرابی ها، کاتالوگ های رنگ مو، صندلی های صورتی آرایشگاه و گل های تزئینی به چشم می خورد. مکانی که روزی رنگ زندگی داشت، حالا به تصویری خاکستری از مرگ بدل شده است.
طبق اعلام رسمی وزارت بهداشت، در حمله مستقیم رژیم صهیونیستی در تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۴۰۴ به میدان قدس تهران، ۵۹ نفر مجروح شدند. از این میان، ۱۲ نفر شهید شدند؛ یکی از آنها زن بارداری بود که به همراه فرزندش قربانی نفرت شد.
انفجار همچنین باعث ترکیدگی لوله آب در این منطقه شد. آب از میان معابر جاری شده بود و برای مدتی، آب شرب برخی مشترکان قطع شد.
ساختمان رو به رویی محل مورد اصابت پرتابه، کاملا فرو ریخته بود. کولرهای بزرگ از پشت بام این ساختمان به حیاط پشتی که فضای یک کافه بود پرتاب شده بودند. کافه ای که روزی با قهوه های گرم میزبان شهروندان بود، امروز تلی از ویرانی است. دندانپزشکی، چاپخانه، یک کافه و دفتر کار به شدت آسیب دیدند.
