به گزارش تابناک، در میانه یکی از حیاتی‌ترین مقاطع تاریخ نظامی ایران، نیروی هوایی کشور در آستانه دریافت 30 فروند جنگنده نسل چهارم از چین قرار داشت؛ قراردادی راهبردی که به جای ارز، با نفت تهاتر می‌شد و می‌توانست موازنه قدرت هوایی منطقه را به نفع ایران تغییر دهد. اما حسن روحانی، رئیس‌جمهور وقت، با نادیده‌گرفتن ملاحظات نظامی و امنیتی، این قرارداد را ملغی کرد و گزینه‌ای عجیب را روی میز گذاشت؛ خرید جنگنده‌های فرسوده میراژ از فرانسه!
این تصمیم به ظاهر اقتصادی، اما در باطن کاملا سیاسی، نقطه آغاز یک عقب‌گرد بزرگ در قدرت دفاعی ایران بود. در حالیکه چین با مدل تهاتری آمادگی کامل برای واگذاری جنگنده‌ها را داشت، دولت روحانی مدعی شد که پکن خواهان پول نقد است؛ ادعایی که کارشناسان نظامی آن را فاقد اعتبار و بیشتر ناشی از نگاه غرب‌گرایانه دولت دانستند.
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت، نیز در همان سال با لحنی توجیه‌گرانه گفت: وقتی با آمریکا نمی‌توانیم کار کنیم و فرانسه را هم کنار بگذاریم، پس منافع ملی چه می‌شود؟
او پیشنهاد داده بود که فرانسه می‌تواند نیاز ایران به هواپیما‌های نظامی و غیرنظامی را از طریق میراژ و ایرباس تأمین کند؛ درحالیکه فرانسه در سال‌های قبل، در پرونده خون‌های آلوده و مذاکرات هسته‌ای بار‌ها به‌عنوان دشمن منافع ملت ایران عمل کرده بود.
پیشنهاد خرید میراژ، آن هم در شرایطی که ده‌ها کشور این هواپیما را از رده خارج کرده‌اند، نه تنها نشانه‌ای از ناآگاهی نظامی، بلکه اوج ساده‌لوحی دیپلماتیک بود.
حتی نوسازی جنگنده‌های قدیمیF-1 با این مدل توجیه‌پذیر نبود. تصمیم‌گیران وقت، به جای آنکه قرارداد استراتژیک با یک قدرت شرقی را تقویت کنند، پای میز مذاکره با کشوری نشستند که در عمل چیزی جز تحقیر و محدودیت نصیب ایران نکرده است.
اما عواقب این تصمیم فقط روی کاغذ نماند. در جنگ 12 روزه ایران با اسرائیل، رژیم صهیونیستی با تمام قوا به کشورمان حمله‌ور شد. در کنار قدرت بالای پدافندی ایران، با وجود جنگنده‌های مدرن می‌توانستیم ضربات کاری‌تری بر رژیم صهیونیستی وارد کنیم.
این موضوع به معنای ناتوانی پدافند قدرتمند ما نیست، اما اگر این جنگنده‌ها تأمین می‌شدند، پوشش هوایی کشور بهتر و قدرت تهاجمی مؤثرتری شکل می‌گرفت.
سرلشگر حاجی‌زاده؛ فرمانده شهید هوا فضای سپاه پاسداران نیز به عملکرد دولت‌های یازدهم و دوازدهم انتقاد داشت و می‌گفت: هر رزمایشی که برگزار می‌کردیم، قبل از اینکه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها واکنشی نشان دهند، صدای اعتراض دولت بلند می‌شد. این در حالی بود که آزمایش موشک‌ها و برگزاری رزمایش‌ها، نه تنها اقدامی در جهت تقویت قدرت نظامی، بلکه تقویت دولت و کشور محسوب می‌شد.
اما تفاوت نگاه در دولت سیزدهم کاملا مشهود است؛ آقای رئیسی حامی قاطع نیرو‌های مسلح بود و نه تنها قدرت نظامی را مانع نمی‌دید، بلکه آن را پیشران مملکت و عامل مهم تقویت اقتصادی می‌دانست. این نگاه درست را می‌توان در تأثیرات مثبت آن بر وضعیت اقتصادی، از جمله ثبات بازار ارز، مشاهده کرد که نشان‌دهنده هم‌افزایی قدرت دفاعی با پیشرفت اقتصادی کشور است.
این فقط یک اشتباه سیاسی نبود؛ یک خیانت راهبردی بود به امنیت ملی، به ارتش، به نیروی هوایی و به مردمی که تصور می‌کردند دولت در حال تقویت قدرت بازدارندگی کشور است، نه قمارکردن آن با وعده‌های پاریسی.
روحانی و نوبخت باید پاسخ دهند که چرا فرصت نوسازی هوایی ایران را با لبخند دیپلماتیک فابیوس معامله کردند؟ چرا به دشمنان ثابت‌شده‌ای مثل فرانسه اعتماد کردند و همزمان درِ قرارداد با شرکای راهبردی مانند چین را بستند؟ روحانی و نوبخت حاضرند مسئولیت این کار را بپذیرند؟!
پاسخ این پرسش‌ها نه تنها در حوزه سیاست که در حوزه امنیت و حتی تاریخ آینده ایران تعیین‌کننده خواهد بود.
توضیحات دفتر دکتر نوبخت
بسمه تعالی
مدیرمسئول محترم پایگاه اطلاع‌رسانی «تابناک»
ضمن عرض سلام ؛
پیرو انتشار گزارش خبری تحت عنوان «چگونه روحانی و نوبخت قدرت هوایی ایران را قربانی لبخند غرب کردند؟» که حاوی اظهارات خلاف‌واقع، توهین آشکار و اتهامات بی اساس میباشد، در راستای اجرای ماده (۲۳) قانون مطبوعات و احترام به مخاطبان گرامی آن رسانه، مراتب تنویر اذهان عمومی به شرح ذیل اعلام میگردد:
۱- تصمیم‌گیری درباره خرید اقلام نظامی و دفاعی مطلقاً در حوزه وظایف و اختیارات دولت نیست و تشخیص آن با فرماندهان عالی نظامی و سلسله مراتب ذیربط است.
طبقه بندی آن «سری» و نقش دولت صرفا تأمین اعتبار خریدها از محل بودجه سالانه است، البته شرایط با ثبات دیپلماتیک و رفع تحریم‌ها توسط دولت‌ها نیز در این مهم مؤثر هستند؛
مانند امکان خرید سامانههای پدافندی اس-۳۰۰ از روسیه پس از توافق برجام.
۲- مقام معظم رهبری در سخنرانی یکم فروردین ماه ۱۴۰۰ (آخرین سال دولت دوازدهم) فرمودند: «در بخش‌های دفاعی هم روزبه‌روز الحمدلله پیشرفت کشور برجسته‌تر و درخشان‌تر و از نظر بعضی حیرت‌انگیزتر دارد می‌شود که این تولیدات دفاعی کشور ضریب امنیّت خارجی کشور را بالا می‌برد؛ این خیلی
مهم است برای کشور.»
۳-در حوزه تولید اقلام دفاعی نیز وزرای دفاع دولت شاهد عینی اهتمام دکتر روحانی در مسیر ارتقای سطح دفاعی و نظامی ایران عزیز اند.
گزارش سردار حسین دهقان، وزیر دفاع دولت یازدهم حاکی از افزایش صد درصدی تولید سلاح‌های رزم انفرادی و جمعی در دولت یازدهم در مقایسه با دولت گذشته است. (۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶)
همچنین سامانههای پدافند هوایی سوم خرداد، ۱۵ خرداد و باور ۳۷۳ نیز در دولت‌های یازدهم و دوازدهم رونمایی شدند.
۴-تاکید میگردد، ادعای سایت تابناک مبنی بر خودداری دولت دکتر روحانی از خرید ۳۰ فروند جنگنده نسل چهارم از چین و به ازای آن تصمیم برای خرید جنگنده‌های فرسوده میراژ از فرانسه از اساس «کذب» است.
دکتر نوبخت، سخنگوی وقت دولت پیرو اظهارنظری که سایت المانیتور در مرداد ۱۳۹۴ منتشر کرد، صرفاً به یک احتمال اشاره کردند: «فرانسه می‌تواند نیاز ما را برای خرید جنگنده‌های میراژ برآورده کند.» برخلاف ادعای سایت تابناک، خرید احتمالی جنگنده از فرانسه، به‌هیچ‌وجه جایگزین خرید جنگنده از چین نبود و اصولاً هیچ مذاکره‌ای درباره آن نشد که امروز ادعا می‌شود با لغو قرارداد خرید جنگنده از چین، دولت روحانی درصدد خرید جنگنده از میراژ بود.اتفاقاً دلیل عدم خرید جنگنده چینی «چنگدو جی-۱۰» مشکلات انتقال وجه بود.
اگر «سناریست» این گزارش به آرشیو تابناک مراجعه کند (جنگنده «جی-۲۰» چینی مناسب ایران/ موانع فروش رفع شد؟ - ۱۰ آبان ۱۴۰۳) پاسخ ادعای خلاف واقع خود را دریافت می‌کند؛ در این گزارش ذکر شده: “مقامات چینی موضوع فروش جنگنده از سوی این کشور به ایران را مطرح نکرده‌اند. برخی گمانه‌ها حاکی از آن است که یکی از موانع فروش جنگنده از سوی چین به ایران موضوع انتقال وجه آن است.عنوان شده که چین تمایلی به تهاتر جنگنده با نفت یا سایر اقلام از سوی ایران نداشته است.”
سال ۲۰۲۱ نیز برخی رسانه‌ها از جمله «ساوت چاینا مورنینگ پست» گزارش دادند که تهران علاقه‌مند به خرید ۳۶ فروند جنگنده پیشرفته چینی است اما یافتن پول نقد ممکن است دشوار باشد. به اعتقاد این رسانه تحلیلگران نظامی می‌گویند اکنون زمان مبادله سلاح با نفت نیست اما معتقدند پکن در حال بررسی این اقدام است. این رسانه چینی تحریم تسلیحاتی سازمان ملل را به صورت ضمنی مانع حقوقی چنین برای معامله ذکر کرده بود. تحریمی که سال ۲۰۲۳ برداشته شد. علیرغم امضای سند مشارکت همکاری استراتژیک میان ایران و چین اما پکن ملاحظات دیگری درباره فروش جنگنده به ایران دارد. به عبارت دیگر موانع چنین اقدامی را نباید به مسائل مالی یا حقوقی صرف تقلیل داد.»
این گزارش تابناک، بهترین پاسخ به ادعای خلاف واقع تابناک است!
۴-اگر فرض بگیریم روایت سازی مغشوش آن رسانه درست و به شکل خیالی دولت تدبیر و امید در خرید تسلیحات نظامی مضایقه نموده باشد، دولت سیزدهم طی ۳ سال، فرصت خرید داشت؛ چرا این مهم در آن دولت میسر نشد تا به مردم و «تابناک» گزارش داده شود؟
۵-یک رسانه با اطلاعات محدود، چگونه به اطلاعات طبقه بندی نظامی دست پيدا كرده و خلاف منافع ملی به تحلیل عمومی اسناد طبقه بندی میپردازد!؟
۶-آیا روشن نیست که در شرایط حساس فعلی رژیم صهیونیستی و حامیان آن «انسجام ملی» و از همه مهمتر محور «عقلانیت» و مشی «اعتدالگرایی» را هدف گرفته اند؟
آیاحرکت در مسیر تضعیف انسجام ملی حسب تهاجم غیر منصفانه به رییس جمهور اسبق و دولت متبوع، برای کشور نافع و گره گشاست یا عامل پیشبرد اهداف دشمن؟
قضاوت با مردم؛
مردم ایران بزرگترین عامل قدرت و بهترین قضاوت کنندگان اند.
دفتر دکتر محمدباقر نوبخت
۱۲۱۲ تیر ۱۴۰۴
