خبرگزاری مهر، گروه استانها- عفت فلاح: عزاداری و گریه بر امام حسین (ع) فرصتی برای تزکیه و رهایی از چنگال خودبینی، خودپرستی و سبک کردن قلب و روح از گناه و پاکسازی و جلوه گری روح انسانیت بر تارک وجودی است.
در ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) همواره شاهد میزبانی جمع کثیری از دلدادگان و عاشقانی هستیم که مخلصانه و بی ریا در حد وسع در تدارک غذای نذری برای عزاداران هستند و شبانه روز زحمت می کشند تا سفره پر برکت آقا در این ایام پهن باشد.
برخی کام عزاداران را در این روزهای گرم تابستان با خنکای شربتی شیرین می‌کنند و برخی با چای و کیک به استقبال هیأت می‌روند، اما آنچه شاهدش هستیم ریشه در یک فرهنگ دارد، آن هم فرهنگ حسینی؛ فرهنگی که به ما یاد داده در نهایت ادب مجلس امام حسین (ع) را به بهترین شکل بر پا کنیم، کسی را نیازاریم, خدای نکرده دلی را نشکنیم و در جهت ایجاد محیطی بر پایه ارزش‌های حسینی بکوشیم. اما فرهنگ حسینی به ما یاد نداده که بعد از خوردن شربت لیوان خود را در کوچه رها کنیم یا ظرف غذای نذری را با ته مانده به جوی خیابان بیاندازیم.
نباشد که در این ایام ثواب عزاداری‌هایمان را با ایجاد بستر گناهی بزرگ و به زحمت انداختن مؤمنی یا کارگری معامله کنیم یا از کف بدهیم.
پیامبر (ص) نیز در این خصوص می‌فرماید: " من آذی مومنا فقد آذانی " (هرکس مؤمنی را بیازارد من را آزرده است.) (بحارالانوار ۴۰/۷۲/۶۷)
بنا بر این این روزها یادمان باشد که شرافت پاکبان در پاکی شهر است و شرافت ما در این است که کاری نکنیم او بیشتر خم شود، پس هر لیوانی که به زمین نیاندازیم، قدمی است به سوی انسانیت.
با رعایت اصول شهری و نظافت شهر نه تنها شهر را تمیز نگه می‌داریم، بلکه به انسان‌هایی احترام می‌گذاریم که بی صدا و بی ادعا برای پاکیزگی و آرامش شهر می‌جنگند.
ما باید در این روزها بیش از همیشه با رفتارمان فریاد بزنیم"هنر در انسانیت است، نه بی تفاوتی"، چرا که شهر تمیز قلب بیدار می‌خواهد و اگر نمی‌توانیم به پاکبان شهرمان کمک کنیم حداقل کاری نکنیم که به خاطر اشتباه ما خم شوند.
همه ما به نوبه خود در زیبایی شهرمان مسئول هستیم؛ شهری که مردمش مسئول باشند نیاز به قهرمان خسته ندارد و هر حرکت ما در این ایام و سایر روزها یا باری است بر دوش پاکبانان یا نوری است در قلبش.
پاک بانی که هر روز با دستانش عزت این شهر را جارو می‌زند و نباشد که با رفتار غلط ما، حتی به اندازه پرت کردن لیوان یک بار مصرف در کف خیابان به زمینش بزنیم.
هر زباله‌ای که در خیابان رها می‌شود، نه فقط شهر را، بلکه انسانیت را آلوده می‌کند و وقتی می‌توانیم دلیل یک لبخند باشیم، چرا باید به خستگی اش بیافزاییم.
پس وقتی پاکبانان زحمتکش شهرداری از صبح علی الطلوع بی ادعا برای شهری پاک می‌جنگند، ما نباید بگذاریم به خاطر بی مسئولیتی ما بارها و بارها خم شوند.
بیاییم چهره زیبای شهرمان را در این ایام نازیبا نکنیم و آنقدر آگاه باشیم که پاکبان، نه برای تمیزی، که برای افتخار شهرش قدم بزند.
پس اگر شهر تمیز می‌خواهی از خودت آغاز کن و با نریختن زباله و یا جمع آوری آن پس از مراسم عزاداری بگذار افتخار این شهر، آگاهی مردمانش باشد، نه فقط زحمت پاکبانانش.
*فعال رسانه
